ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา

<data xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance">
<row _id="1"><id>12</id><type>อื่นๆ</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="2"><id>12</id><type>วารสาร</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="3"><id>12</id><type>บทความ</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="4"><id>12</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="5"><id>12</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="6"><id>12</id><type>รายงาน</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="7"><id>12</id><type>หนังสือ</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="8"><id>12</id><type>จุลสาร</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="9"><id>12</id><type>สูจิบัตร</type><title>ประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาชุมชนอย่างรอบด้าน โดยใช้แนวคิดโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมเป็นกรอบของการศึกษาวิจัย ข้อมูลพื้นฐานของชุมชนเกือบทั้งหมดได้มาจากการสอบถามอย่างไม่เป็นทางการ ส่วนข้อมูลจำเพาะบางอย่างได้จากผู้ให้ข้อมูลหลักทั้งผู้นำชุมชนที่เป็นทางการและผู้ชำนาญการในแต่ละประเด็นปัญหา การนำเสนอเรื่องราวจากภาพกว้างไปสู่ภาพเฉพาะช่วยให้เห็นกำเนิด การเติบโตและพัฒนาการของท้องถิ่น ชุมชนที่ศึกษาส่วนใหญ่มีอายุเฉลี่ย 100 กว่าปี เป็นชุมชนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองในระยะแรก แต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การที่รัฐได้เร่งพัฒนาประเทศเพื่อให้มีความก้าวหน้าทัดเทียมประเทศทั้งหลายได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้คนท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากปัจจัยภายนอกผลักดันให้สังคมชนบทต้องพึ่งพาสังคมเมืองยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นก็เริ่มถดถอยไปพร้อมกับการเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ถูกนำมาใช้เป็นต้นทุนเพื่อการผลิต การดิ้นรนเพื่อการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหญ่ๆ คือปัญหาที่ชาวนาชาวไร่กำลังเผชิญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, มานุษยวิทยา, การศึกษา, งานวิจัยและวิทยานิพนธ์, ไทย (ภาคเหนือ), ไทย (ภาคกลางตอนบน), ไทย (ภาคกลางตอนล่าง), ไทย (ภาคอีสาน)</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=12</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/006-cover.jpg</picture></row>
<row _id="10"><id>13</id><type>อื่นๆ</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="11"><id>13</id><type>วารสาร</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="12"><id>13</id><type>บทความ</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="13"><id>13</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="14"><id>13</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="15"><id>13</id><type>รายงาน</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="16"><id>13</id><type>หนังสือ</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="17"><id>13</id><type>จุลสาร</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="18"><id>13</id><type>สูจิบัตร</type><title>จิตรกรรม ประติมากรรมในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามาหลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรม ประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=13</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/007-cover.jpg</picture></row>
<row _id="19"><id>14</id><type>อื่นๆ</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="20"><id>14</id><type>วารสาร</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="21"><id>14</id><type>บทความ</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="22"><id>14</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="23"><id>14</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="24"><id>14</id><type>รายงาน</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="25"><id>14</id><type>หนังสือ</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="26"><id>14</id><type>จุลสาร</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="27"><id>14</id><type>สูจิบัตร</type><title>ประเพณีสิบสองเดือน : พิธีกรรมที่เปลี่ยนไป</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาประเพณีสิบสองเดือน ได้รวบรวมหลักฐานและรายละเอียดเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีในแต่ละภูมิภาคว่ามีลักษณะอย่างไร มีความเหมือนหรือต่างกันอย่างไร และมีความหมายอย่างไรต่อการดำรงอยู่ของคนในท้องถิ่น รวมทั้งศึกษาบริบทแวดล้อมทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมืองและวัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือเพิ่มเติมการปรุงแต่งขึ้นใหม่&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพิธี, ประเพณีสิบสองเดือน, การเปลี่ยนแปลง, ประเพณีท้องถิ่น, ไทย, ภาคกลาง, ภาคใต้, ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=14</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/009-cover..jpg</picture></row>
<row _id="28"><id>18</id><type>อื่นๆ</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="29"><id>18</id><type>วารสาร</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="30"><id>18</id><type>บทความ</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="31"><id>18</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="32"><id>18</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="33"><id>18</id><type>รายงาน</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="34"><id>18</id><type>หนังสือ</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="35"><id>18</id><type>จุลสาร</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="36"><id>18</id><type>สูจิบัตร</type><title>การศึกษามิติวัฒนธรรมในยุคเศรษฐกิจพอเพียง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษากระบวนการดำเนินงานและระบบวัฒนธรรมท้องถิ่นในกรณีศึกษากลุ่มองค์กร/ชุมชน ที่ได้ดำเนินงานตามสาระสำคัญของ เศรษฐกิจพอเพียง หรือเศรษฐกิจแบบยั่งยืน เพื่อที่จะปรับตัวให้สามารถอยู่รอดท่ามกลางสภาพสังคม วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ภายหลังจากภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจทำให้หลายฝ่ายต้องตระหนักถึงการปรับตัวให้สมดุลกับบริบทแวดล้อม โดยมุ่งศึกษาเพื่อประมวลความสำเร็จ/ล้มเหลว วิเคราะห์ให้เกิดเป็นองค์ความรู้ และเป็นพื้นฐานสำคัญในการแปรแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงดังกล่าว ซึ่งได้เลือกกลุ่มตัวอย่างมาศึกษา 6 กรณี เช่น กลุ่มสัจจะออมทรัพย์ฯ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา, มูลนิธิพิพิธประชานาถ ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์, ชุมชนทุ่งยาว ต.ศรีบัวบาน อ.เมือง จ.ลำพูน, ชุมชนยี่สาร ต.ยี่สาร อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เศรษฐกิจพอเพียง, กลุ่มสัจจะออมทรัพย์, มูลนิธิพิพิธประชานาถ, ชุมชนประดิษฐ์โทรการ, ชุมชนบ้านทุ่งยาว, บริษัทกลุ่มสามมิตร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=18</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/013-cover.jpg</picture></row>
<row _id="37"><id>19</id><type>อื่นๆ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="38"><id>19</id><type>วารสาร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="39"><id>19</id><type>บทความ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="40"><id>19</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="41"><id>19</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="42"><id>19</id><type>รายงาน</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="43"><id>19</id><type>หนังสือ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="44"><id>19</id><type>จุลสาร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="45"><id>19</id><type>สูจิบัตร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=19</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/014-cover.jpg</picture></row>
<row _id="46"><id>27</id><type>อื่นๆ</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="47"><id>27</id><type>วารสาร</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="48"><id>27</id><type>บทความ</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="49"><id>27</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="50"><id>27</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="51"><id>27</id><type>รายงาน</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="52"><id>27</id><type>หนังสือ</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="53"><id>27</id><type>จุลสาร</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="54"><id>27</id><type>สูจิบัตร</type><title>วัดกับชุมชน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยทางวิชาการชิ้นนี้เป็นความพยายามที่จะทำความเข้าใจที่มาและความเป็นไปของ &amp;quot;วัด&amp;quot; โดยมองจากพัฒนาการการใช้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับชุมชนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ลักษณะเป็นเนินหลุมดินฝังศพของหมู่บ้านสูงเด่นกว่าระดับพื้นทั่วไป ยุคเหล็กเจ้าของเครื่องมือหินขัด บรรจงปักหินแบ่งแยกหลุมศพและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชุมชนออกจากเขตที่พักอาศัย หินตั้งถูกปรับเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของเสมา ต่อมาพุทธศาสนาได้รับการยอมรับและแพร่หลายล่วงมาจนถึงสมัยสุโขทัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เรารับรู้ในนามของ &amp;quot;วัด&amp;quot; ปรากฏเป็นครั้งแรก จนมาถึงสมัยอยุธยาวัดได้กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนอย่างแท้จริง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, ชุมชน, พุทธศาสนากับสังคม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ศาสนา, สถาบันสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=27</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/028-cover.jpg</picture></row>
<row _id="55"><id>28</id><type>อื่นๆ</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="56"><id>28</id><type>วารสาร</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="57"><id>28</id><type>บทความ</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="58"><id>28</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="59"><id>28</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="60"><id>28</id><type>รายงาน</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="61"><id>28</id><type>หนังสือ</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="62"><id>28</id><type>จุลสาร</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="63"><id>28</id><type>สูจิบัตร</type><title>การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาภูมิหลังและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรมชุมชนในพื้นที่ตลิ่งชัน เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ศึกษาวิจัยในการทำงานเกี่ยวกับสังคมลุ่มน้ำลำคลองของชาวสวนชาวสยามที่เคยมีชีวิตอยู่อย่างสงบร่มเย็นในอดีตก่อนที่เมืองได้เข้ามารุกไล่ จนชาวสวนดั้งเดิมต้องเข้าไปอยู่ในส่วนลึก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ บางตระกูลก็ต้องเลิกไปเนื่องจากการสร้างถนนผ่ากลางบ้าน ทั้งที่นา สวนผลไม้และสวนผัก ถือเป็นเพียงเรื่องราวของอดีตที่เคยรุ่งเรืองในการเป็นพื้นที่ซึ่งผลิตผลไม้รสชาติดีที่สุดแห่งหนึ่ง และพื้นที่ตลิ่งชันนั้นยังสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของการใช้ที่ดิน น้ำ ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยาและการขยายตัวของมหานคร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ตลิ่งชัน, กรุงเทพฯ, ความเป็นอยู่และประเพณี,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=28</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/029-cover.jpg</picture></row>
<row _id="64"><id>32</id><type>อื่นๆ</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="65"><id>32</id><type>วารสาร</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="66"><id>32</id><type>บทความ</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="67"><id>32</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="68"><id>32</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="69"><id>32</id><type>รายงาน</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="70"><id>32</id><type>หนังสือ</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="71"><id>32</id><type>จุลสาร</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="72"><id>32</id><type>สูจิบัตร</type><title>เหย้าเรือนพื้นบ้านย่านตะวันตก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้มุ่งศึกษาสถาปัตยกรรมประเภทที่อยู่อาศัยของชาวชนบท ในพื้นที่ 4 จังหวัด คือ สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี โดยกรอบการวิจัยศึกษาจำเพาะเรือนผูกแบบยกพื้น ที่หลงเหลืออยู่น้อยจนเข้าข่ายเป็นสิ่งหายาก เรือนจำนวน 20 หลัง ในพื้นที่ 4 จังหวัด ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นกรณีศึกษานี้ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยวิธีรังวัดขนาด วาดภาพและถ่ายภาพบันทึกรูปลักษณ์ ประกอบกับการสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงคุณภาพตามหลักพื้นฐานทางสถาปัตยกรรม ซึ่งรูปแบบเรือนมีทั้งประเภทที่ยกพื้นเตี้ยเพียงระดับเข่าหรือเอวกระทั่งสูงพ้นหัวคนสามารถใช้ประโยชน์ใต้ถุนเรือนได้&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, เหย้า, เรือน, เมือง, บ้าน, ย่านตะวันตก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=32</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/034-cover.jpg</picture></row>
<row _id="73"><id>33</id><type>อื่นๆ</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="74"><id>33</id><type>วารสาร</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="75"><id>33</id><type>บทความ</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="76"><id>33</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="77"><id>33</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="78"><id>33</id><type>รายงาน</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="79"><id>33</id><type>หนังสือ</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="80"><id>33</id><type>จุลสาร</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="81"><id>33</id><type>สูจิบัตร</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคเหนือและภาคกลาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้เป็นความร่วมมือทางวิชาการระหว่างศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร และ EFEO จัดทำควบคู่กับโครงการวิจัยกรณีเดียวกันในประเทศใกล้เคียง ได้แก่ พม่า กัมพูชา ลาว และศรีลังกา เป็นต้น โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย (ปีที่ 1) เก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งนับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมพุทธศาสนาทรงคุณค่าจำนวนมากที่สุดในประเทศ โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันขึ้นเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่เฉพาะแต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, เหนือ, กลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=33</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/035-cover.jpg</picture></row>
<row _id="82"><id>34</id><type>อื่นๆ</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="83"><id>34</id><type>วารสาร</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="84"><id>34</id><type>บทความ</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="85"><id>34</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="86"><id>34</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="87"><id>34</id><type>รายงาน</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="88"><id>34</id><type>หนังสือ</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="89"><id>34</id><type>จุลสาร</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="90"><id>34</id><type>สูจิบัตร</type><title>สถาปัตยกรรมวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย: วัดภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง วัดพุทธศาสนาในประเทศไทย ปีที่ 2 เป็นโครงการเก็บข้อมูลในพื้นที่ของภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคตะวันออก โดยให้ความสนใจในเรื่องผังบริเวณวัดและสถาปัตยกรรมประเภทต่าง ๆ ที่ประกอบรวมกันเป็นวัดทั้งสิ้น มิใช่แต่เฉพาะ เจดีย์ โบสถ์ วิหาร ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมหลักของวัด แต่ยังรวมไปถึง หอไตร ศาลาต่าง ๆ กุฏิ เว็จกุฏิ ห้องสรง รั้ววัด ฯลฯ รวมเป็นข้อมูลอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของแต่ละภูมิภาค ภายใต้มุมมองที่แตกต่างกว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมที่เคยเป็นมา นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้เพิ่มเติมข้อมูลในการสำรวจสถาปัตยกรรมภาคเหนือและภาคกลาง (โครงการวิจัยปีที่ 1) เพื่อให้งานวิจัยดังกล่าวมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัด, สถาปัตยกรรม, พุทธศาสนา, ไทย, ใต้, อีสาน, ตะวันออก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=34</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/036-cover.jpg</picture></row>
<row _id="91"><id>35</id><type>อื่นๆ</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="92"><id>35</id><type>วารสาร</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="93"><id>35</id><type>บทความ</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="94"><id>35</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="95"><id>35</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="96"><id>35</id><type>รายงาน</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="97"><id>35</id><type>หนังสือ</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="98"><id>35</id><type>จุลสาร</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="99"><id>35</id><type>สูจิบัตร</type><title>พื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมของชุมชน : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ท้องที่วัดแดง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยนี้ ได้ศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพื้นที่องค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่ง พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง ถือได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ของท้องถิ่น สะท้อนความเป็นชุมชนชาวสวน จังหวัดนนทบุรี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ถูกทำให้เป็นประดิษฐกรรมทางวัฒนธรรม ภายใต้การสร้างความสัมพันธ์กับอำนาจของกระบวนการทางสังคมให้เกิดการสร้างความจริง สร้างพื้นที่ความทรงจำให้เกิดขึ้น เพื่อนำมาเป็นเอกลักษณ์ อาศัยความรู้ทางประวัติศาสตร์บางช่วงบางตอนช่วยเสริมความทรงจำและความชอบธรรมให้หมู่บ้านตนเอง สอดรับกับนโยบายวัฒนธรรมแห่งชาติ รวมทั้งส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์บ้านวัดแดง, พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, บ้านวัดแดง, วัฒนธรรม, ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=35</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/039-cover.jpg</picture></row>
<row _id="100"><id>36</id><type>อื่นๆ</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="101"><id>36</id><type>วารสาร</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="102"><id>36</id><type>บทความ</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="103"><id>36</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="104"><id>36</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="105"><id>36</id><type>รายงาน</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="106"><id>36</id><type>หนังสือ</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="107"><id>36</id><type>จุลสาร</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="108"><id>36</id><type>สูจิบัตร</type><title>หมู่บ้านลอยน้ำของไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมู่บ้านลอยน้ำของไทย เป็นการศึกษาเปรียบเทียบ โดยเน้นการสำรวจภาคสนามของหมู่บ้านลอยน้ำที่แม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีผังเรือนแพแบบเกาะกลุ่ม กับหมู่บ้านที่แม่น้ำน่าน จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือนแพเกาะยาวไปตามลำน้ำ โดยการเสนอรายละเอียดเกี่ยวเนื่อง ระหว่างนิเวศวิทยาวัฒนธรรม ความเชื่อ และสถาปัตยกรรม เน้นการสำรวจทางกายภาพด้วยภาพถ่าย และการรังวัดตัวเรือน ครอบคลุมการสำรวจหมู่บ้านและองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับหมู่บ้าน ตัวเรือน และการดำรงชีวิต ผนวกกับการศึกษาจากเอกสารในเนื้อหาของประวัติความเป็นมา การตั้งถิ่นฐาน ระบบสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งสัมพันธ์กับชีวิตและการอยู่อาศัย รวมทั้งการสัมภาษณ์จากผู้อยู่อาศัยเพื่อให้ทราบถึงอายุเรือน ระยะเวลาการอยู่อาศัย รวมทั้งแนวโน้มการย้ายถิ่นฐาน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เรือนแพ, หมู่บ้านลอยน้ำ, อุทัยธานี, นครสวรรค์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=36</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/040-cover.jpg</picture></row>
<row _id="109"><id>37</id><type>อื่นๆ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="110"><id>37</id><type>วารสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="111"><id>37</id><type>บทความ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="112"><id>37</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="113"><id>37</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="114"><id>37</id><type>รายงาน</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="115"><id>37</id><type>หนังสือ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="116"><id>37</id><type>จุลสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="117"><id>37</id><type>สูจิบัตร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง การช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=37</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/041-cover.jpg</picture></row>
<row _id="118"><id>39</id><type>อื่นๆ</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="119"><id>39</id><type>วารสาร</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="120"><id>39</id><type>บทความ</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="121"><id>39</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="122"><id>39</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="123"><id>39</id><type>รายงาน</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="124"><id>39</id><type>หนังสือ</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="125"><id>39</id><type>จุลสาร</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="126"><id>39</id><type>สูจิบัตร</type><title>การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจองค์ความรู้ชาติพันธุ์วิทยางานชิ้นนี้ มุ่งศึกษาองค์ความรู้กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; และ &amp;rdquo;ม้ง&amp;rdquo; ในประเทศเวียดนาม ผู้วิจัยได้แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ&amp;nbsp; ประวัติการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาในเวียดนาม, การศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ไท&amp;rdquo; ในเวียดนาม และการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ม้ง&amp;rdquo; ในเวียดนาม นอกจากนี้ผู้วิจัยได้รวบรวมเอกสารที่น่าสนใจพร้อมรายการบรรณานุกรมและบทวิเคราะห์ที่สำคัญไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำการศึกษาค้นคว้าวิจัย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์วิทยา, เวียดนาม, ไท, ม้ง, การวิจัย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=39</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/051-cover.jpg</picture></row>
<row _id="127"><id>40</id><type>อื่นๆ</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="128"><id>40</id><type>วารสาร</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="129"><id>40</id><type>บทความ</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="130"><id>40</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="131"><id>40</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="132"><id>40</id><type>รายงาน</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="133"><id>40</id><type>หนังสือ</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="134"><id>40</id><type>จุลสาร</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="135"><id>40</id><type>สูจิบัตร</type><title>การรู้หนังสือ สถานที่ และการก่อตัวของเมืองไทดำ: บททดลองเสนอประวัติศาสตร์การเมืองไทดำในเวียดนามยุคก่อนสมัยใหม่ (มุมมองจากเอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot;)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยนี้เสนอให้เห็น ความสัมพันธ์ทางการเมืองของกลุ่มชนไทดำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามก่อนยุคปฏิวัติ โดยอ่านจากเอกสารความโต้เมืองเป็นหลัก ซึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ทางการเมืองโดยเชื่อมโยงกับสถานที่และพื้นที่ ทั้งยังเป็นเอกสารที่ถูกใช้อ่านในพิธีศพ เป็นเสมือนเครื่องมือในการสร้างความผูกพันต่อสถานที่และพื้นที่ผ่านการนำเสนอในพิธีกรรม การศึกษานี้เป็นการศึกษาจากเอกสารของไทดำโบราณ ประกอบการศึกษาภาคสนามของผู้เขียนตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 ถึง 2004 ในแง่เอกสาร ใช้เอกสาร &amp;quot;ความโต้เมือง&amp;quot; สำนวนต่าง ๆ เป็นแกนกลางของการศึกษา และอาศัยเอกสารอื่น ๆ ประกอบ นอกจากนี้รายงานวิจัยเรื่องนี้ยังได้แนบบางส่วนของคำแปลและการวิเคราะห์ต้นฉบับเอกสารของไทดำไว้ให้ศึกษาอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทดำ, เวียดนาม, ประวัติศาสตร์, ความโต้เมือง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=40</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/052-cover.jpg</picture></row>
<row _id="136"><id>41</id><type>อื่นๆ</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="137"><id>41</id><type>วารสาร</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="138"><id>41</id><type>บทความ</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="139"><id>41</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="140"><id>41</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="141"><id>41</id><type>รายงาน</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="142"><id>41</id><type>หนังสือ</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="143"><id>41</id><type>จุลสาร</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="144"><id>41</id><type>สูจิบัตร</type><title>การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับภาษาบาลี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พิมพาภิกขุนีนิพพานภาษาบาลีเป็นวรรณกรรมร้อยแก้วที่แต่งขึ้นในประเทศไทย สันนิษฐานว่าผู้แต่งน่าจะเป็นพระภิกษุในสมัยอยุธยา เรื่องในพิมพาภิกขุนีนิพพานมีทั้งสิ้น 80 เรื่อง ต้นฉบับที่ใช้ในการตรวจชำระครั้งนี้เป็นต้นฉบับใบลาน จำนวน 10 ฉบับ ต้นฉบับที่เก่าที่สุดน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ต้นฉบับที่คัดลอกในสมัยอยุธยามีการใช้คำศัพท์ที่ไม่เคร่งครัดและมีวิธีเขียนคำหลายแบบ ซึ่งอาจแสดงถึงวิธีการเขียนคำบาลีในสมัยอยุธยา แม้ว่าคนไทยจะรู้จักเรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานมานานแล้ว แต่ในปัจจุบันเรื่องพิมพาภิกขุนีกลับไม่มีผู้สนใจศึกษา ซึ่งอาจเป็นเพราะมีอุปสรรคหลายประการ เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยังอยู่ในต้นฉบับตัวเขียน และยังไม่มีการเผยแพร่เท่าที่ควร เรื่องพิมพาภิกขุนีนิพพานฉบับสมบูรณ์จึงไม่เป็นที่รู้จักของนักวิชาการชาวไทยและต่างประเทศ ผู้ศึกษาวิจัยได้ปริวรรตเนื้อเรื่องจากต้นฉบับตัวเขียนอักษรขอมและอักษรมอญ ที่ได้คัดเลือกไว้เป็นอักษรโรมัน แล้วทำการสอบทานและตรวจชำระต้นฉบับอื่นๆ ที่ได้คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือกเอกสารโบราณอีก 10 ฉบับ เพื่อให้มีเนื้อหาใกล้เคียงกับฉบับดั้งเดิม หลังจากนั้นจึงแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยเพื่อศึกษาวิเคราะห์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>คัมภีร์พิมพาภิกขุนีนิพพาน, พุทธศาสนา, วรรณกรรมพุทธศาสนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=41</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/053-cover.jpg</picture></row>
<row _id="145"><id>42</id><type>อื่นๆ</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="146"><id>42</id><type>วารสาร</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="147"><id>42</id><type>บทความ</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="148"><id>42</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="149"><id>42</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="150"><id>42</id><type>รายงาน</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="151"><id>42</id><type>หนังสือ</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="152"><id>42</id><type>จุลสาร</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="153"><id>42</id><type>สูจิบัตร</type><title>ตลาดกับวิถีชีวิต</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยตลาดกับวิถีชีวิต ประกอบด้วยบทความวิจัย จำนวน 5 เรื่อง ศึกษาในพื้นที่หลากหลาย เช่น มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ตลาดสดแบ๊คควา-ฮานอย พื้นที่ศึกษามีทั้งพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ราชการ ยกตัวอย่าง การเกิดตลาดในสถานที่ทำงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐนับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ &amp;quot;พื้นที่สถานที่ราชการ&amp;quot; มาเป็นพื้นที่ตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะที่คนทั่วไปสามารถเข้าไปทำกิจกรรมได้ ขณะเดียวกันตลาดนัดในอีกหลาย ๆ ที่มีความสัมพันธ์และสนองตอบต่อรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่ปิดและห่างไกลจากย่านธุรกิจ อย่างชุมชนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็มีบทบาทหน้าที่ที่แฝงอยู่มากกว่าการเป็นเพียงหนึ่งกลไกในระบบเศรษฐกิจที่ผู้บริโภคสามารถจับจ่ายซื้อสินค้าราคาประหยัด หากจะเปรียบเทียบกับตลาดอื่น ๆ ในพื้นที่สาธารณะภายนอกมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยยะสำคัญ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ตลาด, ตลาดนัด, มานุษยวิทยา, สังคมวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=42</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/054-cover.jpg</picture></row>
<row _id="154"><id>48</id><type>อื่นๆ</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="155"><id>48</id><type>วารสาร</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="156"><id>48</id><type>บทความ</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="157"><id>48</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="158"><id>48</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="159"><id>48</id><type>รายงาน</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="160"><id>48</id><type>หนังสือ</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="161"><id>48</id><type>จุลสาร</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="162"><id>48</id><type>สูจิบัตร</type><title>การศึกษาและปริวรรตจารึก: จารึกพบที่อำเภอนาน้อย และ อำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งรวบรวม ปริวรรต และศึกษาวิเคราะห์จารึกในพื้นที่อำเภอนาน้อยและอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน พบจารึกจำนวนทั้งสิ้น 128 รายการ แบ่งเป็นพบที่อำเภอนาน้อย จำนวน 91 รายการ และอำเภอนาหมื่น จำนวน 37 รายการ จารึกมีอายุระหว่าง พ.ศ. 2258-2495 ซึ่งมีการบันทึกด้วยอักษร 3 ชนิด ได้แก่ อักษรธรรมล้านนา อักษรไทยนิเทศ และอักษรไทย ในส่วนเนื้อหาสาระพบว่าจารึกส่วนใหญ่มีเนื้อหาว่าด้วยการประกอบกุศลกิจกรรมในพระพุทธศาสนา เช่น การสร้างหรือการบูรณปฏิสังขรณ์ศาสนสถาน การถวายพระพุทธรูป ผ้าพระบฏกลอง ฯลฯ ให้แก่วัด ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าศรัทธานั้นมีทั้งฝ่ายพระสงฆ์และฝ่ายฆราวาส ฝ่ายฆราวาสมีทุกชนชั้นในสังคม นับตั้งแต่เจ้าผู้ครองนครน่าน พระญาติ ข้าราชบริพาร และชาวบ้านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปริวรรต, จารึก, นาน้อย, นาหมื่น, น่าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=48</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/098-cover.jpg</picture></row>
<row _id="163"><id>55</id><type>อื่นๆ</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="164"><id>55</id><type>วารสาร</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="165"><id>55</id><type>บทความ</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="166"><id>55</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="167"><id>55</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="168"><id>55</id><type>รายงาน</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="169"><id>55</id><type>หนังสือ</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="170"><id>55</id><type>จุลสาร</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="171"><id>55</id><type>สูจิบัตร</type><title>กลุ่มชาติพันธุ์ กรณีกลุ่มซาไกและเซมังหรือมานิในภาคใต้: จังหวัดพัทลุง สตูลและตรัง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;มานิ&amp;quot; จัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่ามานิเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดจนไปถึงประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนกลุ่มอื่น คนกลุ่มนี้นับวันจะลดน้อยลง เพราะต้องเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ยากที่จะปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งสภาพการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความเป็นเมืองที่บุกรุกเข้าไปในป่า แหล่งที่อยู่อาศัยของมานิกระจัดกระจายอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของภาคใต้ เช่น จังหวัดยะลา นราธิวาส สงขลา พัทลุง สตูลและตรัง&amp;nbsp; ซึ่งงานวิจัยนำเสนอข้อมูลพื้นฐานกลุ่มมานิในพื้นที่เขตป่าเทือกเขาบรรทัด 3 จังหวัด คือ พัทลุง ตรังและสตูล&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ซาไก, เซมัง, มานิ, ภาคใต้,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=55</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/190-cover.jpg</picture></row>
<row _id="172"><id>56</id><type>อื่นๆ</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="173"><id>56</id><type>วารสาร</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="174"><id>56</id><type>บทความ</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="175"><id>56</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="176"><id>56</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="177"><id>56</id><type>รายงาน</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="178"><id>56</id><type>หนังสือ</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="179"><id>56</id><type>จุลสาร</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="180"><id>56</id><type>สูจิบัตร</type><title>การศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้เป็นไปเพื่อรวบรวมองค์ความรู้แหล่งจัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นทางโบราณคดีสำหรับเป็นฐานข้อมูลให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยและฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย&amp;nbsp;นอกจากนี้ยังศึกษาข้อมูลบริบทแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ เพื่อเชื่อมโยงข้อมูลให้เกิดความเข้าใจพื้นที่เหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้น ผู้ศึกษาวิจัยได้เลือกสำรวจข้อมูลในเขตภาคกลาง ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าแหล่งเรียนรู้ที่จัดแสดงโบราณวัตถุในหลุมขุดค้นในเขตภาคกลางมีจำนวนทั้งสิ้น 12 แห่ง อาทิ บ้านโปรตุเกส จังหวัดอยุธยา เตาแม่น้ำน้อย จังหวัดสิงห์บุรี หนองราชวัตร จังหวัดสุพรรณบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แหล่งเรียนรู้, โบราณคดี, โบราณวัตถุ, หลุมขุดค้นทางโบราณคดี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=56</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/194-cover.jpg</picture></row>
<row _id="181"><id>57</id><type>อื่นๆ</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="182"><id>57</id><type>วารสาร</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="183"><id>57</id><type>บทความ</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="184"><id>57</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="185"><id>57</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="186"><id>57</id><type>รายงาน</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="187"><id>57</id><type>หนังสือ</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="188"><id>57</id><type>จุลสาร</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="189"><id>57</id><type>สูจิบัตร</type><title>พลวัตทางชาติพันธุ์ของคนพลัดถิ่นชายแดนตะวันออก กรณีศึกษา กลุ่มชาติพันธุ์ กะซอง และซำเร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากส่งผลทางการเมืองและเศรษฐกิจแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อประชาคมชาติพันธุ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มชาติพันธุ์จะเป็นประเด็นปัญหาท้าทายที่นำมาทบทวนและพิจารณาในบริบทที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ทั้งในรูปแบบนโยบายการกำหนดพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดนระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน กลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่น ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ทางชาติพันธุ์ของโลกที่เกิดขึ้นมายาวนาน โดยงานศึกษาวิจัยนี้มุ่งศึกษาสภาพสังคมวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่ม &amp;quot;กะซอง&amp;quot; และ &amp;quot;ซำเร&amp;quot; ท่ามกลางบริบทเศรษฐกิจการเมืองบริเวณพื้นที่ชายแดนตะวันออกของไทย โดยเฉพาะเมื่อภาครัฐดำเนินนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตราด ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงอันจะนำมาซึ่งความเข้าใจต่อปรากฏการณ์ร่วมสมัยของชุมชนประชาคมชาติพันธุ์ และพัฒนาแนวนโยบายทางวัฒนธรรมต่อกลุ่มชาติพันธุ์ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะซอง, ซำเร, งานผีแม่มด, สำนึกทางชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=57</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/200-cover.jpg</picture></row>
<row _id="190"><id>61</id><type>อื่นๆ</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="191"><id>61</id><type>วารสาร</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="192"><id>61</id><type>บทความ</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="193"><id>61</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="194"><id>61</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="195"><id>61</id><type>รายงาน</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="196"><id>61</id><type>หนังสือ</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="197"><id>61</id><type>จุลสาร</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="198"><id>61</id><type>สูจิบัตร</type><title>ขัดกันฉันมิตร: คู่มือทักษะวัฒนธรรมจังหวัดชายแดนใต้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ทักษะวัฒนธรรม&amp;quot; คือหนังสือคู่มือรูปแบบกึ่งนิยาย โดยเขียนเป็นเรื่องเล่าของเด็กสามคนจากสามครอบครัว ถึงแม้ว่าตัวละคร ฉาก และเหตุการณ์จะเป็นเรื่องสมมุติ&amp;nbsp; แต่เนื้อหาที่ถ่ายทอดเป็นเรื่องราวประสบการณ์จริง ความเข้าใจและความรู้สึกของคนในท้องถิ่นที่เติบโตขึ้นมา เป็นการเสนอภาพของชายแดนใต้ที่มีวัฒนธรรมหลากหลายกลุ่ม ทั้งวัฒนธรรมมลายูมุสลิม พุทธ และจีน อยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งเป็นแนวการเขียนที่หวังว่าผู้อ่านทั่วไปจะอ่านได้อย่างมีอรรถรสกว่ารายงานวิจัย สร้างความเข้าใจ สร้างแนวปฏิบัติให้เกิดความไว้วางใจ ซึ่งน่าจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการขจัดความระหวาดระแวง ความไม่รู้จักกันระหว่างกลุ่มคน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มุสลิม, ชาวไทยมุสลิม, ภาคใต้, ความเป็นอยู่และประเพณี, ภาวะสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>20 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=61</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/092-cover.jpg</picture></row>
<row _id="199"><id>62</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="200"><id>62</id><type>วารสาร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="201"><id>62</id><type>บทความ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="202"><id>62</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="203"><id>62</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="204"><id>62</id><type>รายงาน</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="205"><id>62</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="206"><id>62</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="207"><id>62</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาพพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การสำรวจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย (กรกฎาคม 2546 - เมษายน 2547) ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การจัดเวทีประชุมหารือกับบุคลากรในท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ และการสำรวจภาคสนาม ซึ่งทำให้ได้รู้จักพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นรวม 128 แห่ง เป็นไปเพื่อให้เกิดความเข้าใจกระบวนการทางสังคมที่ทำให้เกิดการก่อตัวของพิพิธภัณฑ์ สภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และความต้องการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น รวมทั้งเพื่อรู้จักตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งและดำเนินการของพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง สำหรับเป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้ ประกอบด้วยการรวบรวมเนื้อหาสร้างเป็นฐานข้อมูล งานวิจัย และงานด้านการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ ในฐานะองค์กรในการสร้างความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=62</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/249-cover.jpg</picture></row>
<row _id="208"><id>63</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="209"><id>63</id><type>วารสาร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="210"><id>63</id><type>บทความ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="211"><id>63</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="212"><id>63</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="213"><id>63</id><type>รายงาน</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="214"><id>63</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="215"><id>63</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="216"><id>63</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 1 วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา 3 แหล่ง ประกอบด้วย พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม พิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง และพิพิธภัณฑ์หนังใหญ่วัดบ้านดอน จ.ระยอง โดยมีนักวิจัยภาคสนามประจำอยู่ในแต่ละพื้นที่ จากการศึกษาโดยภาพรวมพบว่า พิพิธภัณฑ์แบบชาวบ้านมีความหลากหลายและยืดหยุ่นกว่าพิพิธภัณฑ์ในเมือง พิพิธภัณฑ์ทั้ง 3 แห่ง มีความใกล้ชิดกับวัดเป็นอย่างมาก การที่พิพิธภัณฑ์มีความคาบเกี่ยวกับวัด ด้านหนึ่งก็สามารถพึ่งพิงทรัพยากรของวัด แต่ในอีกด้านก็ทำให้เกิดบริเวณที่มีความขัดแย้งได้ พิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและวัดไหล่หินเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระสงฆ์องค์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชุมชน เป็นที่เคารพศรัทธา ได้รับการจดจำในฐานะตัวแทนชุมชน ขณะที่หนังใหญ่วัดบ้านดอนเป็นมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดระยองมากเสียกว่าความเป็นของชุมชนบ้านดอน เนื่องจากตัวหนังมีความเกี่ยวข้องผูกพันจำกัดอยู่เฉพาะในวงของนักแสดงและทายาทเป็นหลัก นอกจากนั้นชุมชนมองบทบาทพิพิธภัณฑ์ในฐานะเป็นสถานที่เก็บรักษาวัตถุสิ่งของ ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของชุมชนมีรูปแบบชีวิตแบบคนเมืองมากขึ้น รวมไปถึงกลุ่มคนอพยพจากที่อื่น ส่งผลให้เกิดช่องว่างระหว่างวัตถุสิ่งของและเนื้อหาความรู้ของมรดกวัฒนธรรมในพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=63</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/251-cover.jpg</picture></row>
<row _id="217"><id>64</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="218"><id>64</id><type>วารสาร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="219"><id>64</id><type>บทความ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="220"><id>64</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="221"><id>64</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="222"><id>64</id><type>รายงาน</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="223"><id>64</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="224"><id>64</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="225"><id>64</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : ระยะที่ 2 ปีที่ 2 ศึกษากรณีพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดและพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่ 2 ปีที่ 2 เป็นโครงการสืบเนื่องจากการศึกษาในปีที่ 1 โดยการเก็บข้อมูลชุมชนและพัฒนาการจัดแสดงนิทรรศการใหม่ร่วมกัน ดำเนินงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2 แห่ง คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดท่าพูด จ.นครปฐม และพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หินหลวง จ.ลำปาง แม้ทั้งสองแห่งจะมีความคล้ายคลึงกันในลักษณะการอาศัยพึ่งพิงวัด ให้ความสำคัญกับพระภิกษุองค์สำคัญ แต่ทั้งสองแห่งมีความต่างกันทั้งโครงเรื่องเล่าหลัก การดำเนินงาน และลักษณะของชุมชน ซึ่งพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูดตั้งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของชุมชนชานเมืองริมแม่น้ำ มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างการผลิตและวิถีชีวิตไปเป็นแบบคนเมืองสมัยใหม่ ขณะที่กรณีพิพิธภัณฑ์วัดไหล่หิน ชุมชนยังมีการรวมกลุ่มกันตามประเพณีท้องถิ่นที่ชัดเจนกว่า โดยวัดยังเป็นศูนย์กลางชุมชนที่ส่วนมากสัมพันธ์กันเป็นเครือญาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 มีนาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=64</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/252-cover.jpg</picture></row>
<row _id="226"><id>67</id><type>อื่นๆ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="227"><id>67</id><type>วารสาร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="228"><id>67</id><type>บทความ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="229"><id>67</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="230"><id>67</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="231"><id>67</id><type>รายงาน</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="232"><id>67</id><type>หนังสือ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="233"><id>67</id><type>จุลสาร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="234"><id>67</id><type>สูจิบัตร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=67</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/015-cover.jpg</picture></row>
<row _id="235"><id>68</id><type>อื่นๆ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="236"><id>68</id><type>วารสาร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="237"><id>68</id><type>บทความ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="238"><id>68</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="239"><id>68</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="240"><id>68</id><type>รายงาน</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="241"><id>68</id><type>หนังสือ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="242"><id>68</id><type>จุลสาร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="243"><id>68</id><type>สูจิบัตร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 3)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=68</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/016-cover.jpg</picture></row>
<row _id="244"><id>69</id><type>อื่นๆ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="245"><id>69</id><type>วารสาร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="246"><id>69</id><type>บทความ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="247"><id>69</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="248"><id>69</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="249"><id>69</id><type>รายงาน</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="250"><id>69</id><type>หนังสือ</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="251"><id>69</id><type>จุลสาร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="252"><id>69</id><type>สูจิบัตร</type><title>ประมวลจดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน : การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลงจัดทำขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม (เล่มที่ 4)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษา จดหมายเหตุพระราชพิธีในรัชกาลปัจจุบัน: การศึกษาเชิงพัฒนาการและความเปลี่ยนแปลง นั้น จำต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ เนื่องจากมีพระราชภารกิจโดยตรงในการจัดการปกครองบ้านเมือง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีเพื่อความเป็นสิริมงคลและความอุดมสมบูรณ์ พระราชพิธีเหล่านี้แต่เดิมมีพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีถวายทั้งสิ้น มีเพียงบางพิธีที่สงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้อง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีพระราชพิธีในส่วนของพิธีสงฆ์เป็นส่วนสำคัญทุกพระราชพิธี ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจึงมีการปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม เพื่อธำรงไว้ซึ่งโบราณราชประเพณี พร้อมกันนั้นได้โปรดเกล้าให้มีพราชพิธีใหม่ให้เหมาะสม โดยเฉพาะในรัชกาลปัจจุบัน (รัชกาลที่ 9) พระราชพิธีต่างๆ ได้รับการจัดระเบียบแบบแผนธรรมเนียมให้ต้องตามสภาพความเจริญก้าวหน้าของชาติโดยลำดับมา ซึ่งประกอบด้วยงานศึกษาจำนวน 4 เล่ม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิพลอดุลยเดช, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, พระราชพิธี, พระราชกรณียกิจ, พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=69</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/017-cover.jpg</picture></row>
<row _id="253"><id>70</id><type>อื่นๆ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="254"><id>70</id><type>วารสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="255"><id>70</id><type>บทความ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="256"><id>70</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="257"><id>70</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="258"><id>70</id><type>รายงาน</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="259"><id>70</id><type>หนังสือ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="260"><id>70</id><type>จุลสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="261"><id>70</id><type>สูจิบัตร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 2 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=70</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/042-cover.jpg</picture></row>
<row _id="262"><id>71</id><type>อื่นๆ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="263"><id>71</id><type>วารสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="264"><id>71</id><type>บทความ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="265"><id>71</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="266"><id>71</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="267"><id>71</id><type>รายงาน</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="268"><id>71</id><type>หนังสือ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="269"><id>71</id><type>จุลสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="270"><id>71</id><type>สูจิบัตร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3 ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=71</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/043-cover.jpg</picture></row>
<row _id="271"><id>72</id><type>อื่นๆ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="272"><id>72</id><type>วารสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="273"><id>72</id><type>บทความ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="274"><id>72</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="275"><id>72</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="276"><id>72</id><type>รายงาน</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="277"><id>72</id><type>หนังสือ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="278"><id>72</id><type>จุลสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="279"><id>72</id><type>สูจิบัตร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 4 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=72</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/044-cover.jpg</picture></row>
<row _id="280"><id>73</id><type>อื่นๆ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="281"><id>73</id><type>วารสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="282"><id>73</id><type>บทความ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="283"><id>73</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="284"><id>73</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="285"><id>73</id><type>รายงาน</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="286"><id>73</id><type>หนังสือ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="287"><id>73</id><type>จุลสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="288"><id>73</id><type>สูจิบัตร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5 จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จดหมายเหตุ, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=73</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/045-cover.jpg</picture></row>
<row _id="289"><id>74</id><type>อื่นๆ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="290"><id>74</id><type>วารสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="291"><id>74</id><type>บทความ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="292"><id>74</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="293"><id>74</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="294"><id>74</id><type>รายงาน</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="295"><id>74</id><type>หนังสือ</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="296"><id>74</id><type>จุลสาร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="297"><id>74</id><type>สูจิบัตร</type><title>การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 6 คำพื้นถิ่นเรา)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาการช่วยเหลือร่วมกันในพื้นที่ทางวัฒนธรรม มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการศึกษาความหมายของการดำรงอยู่ของสังคมประเพณี เพื่อการอยู่รอดร่วมกันของกลุ่มคนในพื้นที่ทางวัฒนธรรมเดียวกัน ในจิตสำนึกและค่านิยมทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ของการพัฒนารูปแบบ ความหมายของการช่วยเหลือกันของคนในอดีตถึงปัจจุบัน ฯลฯ โดยพื้นที่การศึกษานั้นเป็นการศึกษาเปรียบเทียบพื้นที่วัฒนธรรมที่ต่างมีตำนานของตนเอง พื้นที่หนึ่งมีตำนานเจ้าบ่อคำแดงเป็นตัวกลางในการเชื่อมคนกลุ่มต่าง ๆ ส่วนอีกกลุ่มคือ พื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย อยู่ในอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช มีความสัมพันธ์สำนึกร่วมกันผ่านการใช้สถานที่และสถาบันทางสังคมเดียวกันคือ วัดเขาน้อย โดยงานวิจัยเรื่องนี้ประกอบด้วย 6 ส่วน อันได้แก่ การช่วยเหลือร่วมกันของพื้นที่ทางวัฒนธรรมในท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่วัฒนธรรมวัดเขาน้อยและพื้นที่วัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 1) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 2) ประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 3) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมวัดเขาน้อย (เล่มที่ 4) จดหมายเหตุพื้นที่ทางวัฒนธรรมเจ้าบ่อคำแดง (เล่มที่ 5) และคำพื้นถิ่นเรา (เล่มที่ 6)&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นถิ่น, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมท้องถิ่น, วัฒนธรรมไทย, วัฒนธรรมเปรียบเทียบ, เจ้าบ่อคำแดง, วัดเขาน้อย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=74</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/046-cover.jpg</picture></row>
<row _id="298"><id>75</id><type>อื่นๆ</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="299"><id>75</id><type>วารสาร</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="300"><id>75</id><type>บทความ</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="301"><id>75</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="302"><id>75</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="303"><id>75</id><type>รายงาน</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="304"><id>75</id><type>หนังสือ</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="305"><id>75</id><type>จุลสาร</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="306"><id>75</id><type>สูจิบัตร</type><title>วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่2 จัดทำฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นระยะที่ 2: จัดทำข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เป็นโครงการต่อเนื่องเพื่อสำรวจ รวบรวม สังเคราะห์ข้อมูลภาคสนามเพิ่มเติม นำไปสู่การสร้างและพัฒนาฐานข้อมูลสำหรับให้บริการแก่นักวิจัยและผู้ที่สนใจ ภายหลังเสร็จสิ้นโครงการสามารถรวบรวมรายนามพิพิธภัณฑ์ จำนวน 458 แห่ง แบ่งเป็นข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ 212 แห่ง และข้อมูลจากการประชุมเครือข่าย จำนวน 246 แห่ง โดยมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประวัติความเป็นมาและการจัดแสดงของแต่ละพิพิธภัณฑ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, พิพิธภัณฑ์ชุมชน, พิพิธภัณฑ์ชาวบ้าน, พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน, เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น, สำรวจพิพิธภัณฑ์, ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=75</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/250-cover.jpg</picture></row>
<row _id="307"><id>76</id><type>อื่นๆ</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="308"><id>76</id><type>วารสาร</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="309"><id>76</id><type>บทความ</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="310"><id>76</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="311"><id>76</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="312"><id>76</id><type>รายงาน</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="313"><id>76</id><type>หนังสือ</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="314"><id>76</id><type>จุลสาร</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="315"><id>76</id><type>สูจิบัตร</type><title>เพศวิถีกะเทยอีสานในพื้นที่หมอลำ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หมอลำเป็นมหรสพพื้นบ้านท้องถิ่นอีสานที่ให้ความบันเทิง&amp;nbsp; ทั้งเป็นศูนย์รวมให้ผู้คนในชุมชนมารวมตัวกันซึ่งมีอยู่ทุกช่วงอายุ ทุกเพศ ทุกวัย กลุ่มคนที่มีความโดดเด่นในพื้นที่หมอลำ คือ &amp;quot;กะเทย&amp;quot; เพราะเป็นเหมือนจุดศูนย์รวมกะเทยอีสานทั่วทุกสารทิศและทุกหมู่บ้านเข้ามารวมตัวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่ากะเทยอีสานใช้พื้นที่ทางวัฒนธรรมตอบโจทย์ชีวิตตามเพศวิถีของตนโดยไม่ถูกต่อต้านจากคนในชุมชน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศสภาวะและเพศวิถี, กะเทย, อีสาน, หมอลำ, การแสดงพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=76</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/141-cover.jpg</picture></row>
<row _id="316"><id>77</id><type>อื่นๆ</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="317"><id>77</id><type>วารสาร</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="318"><id>77</id><type>บทความ</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="319"><id>77</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="320"><id>77</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="321"><id>77</id><type>รายงาน</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="322"><id>77</id><type>หนังสือ</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="323"><id>77</id><type>จุลสาร</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="324"><id>77</id><type>สูจิบัตร</type><title>ชีวิตและประสบการณ์ทางเพศความหมายในโลกของทอม-ดี้</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าวาทกรรมหลักเรื่องเพศยังวนเวียนอยู่ในเรื่องของความเป็นชายและความเป็นหญิง เน้นแนวอนุรักษ์ มีผลทำให้การเรียนรู้เรื่องเพศของคนในสังคมถูกจำกัด จนทำให้ไม่เข้าใจตัวเองและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเลือกหนทางชีวิตเพศได้อย่างรู้เท่าทัน ขณะเดียวกันก็ขัดแย้งกับภาพความเป็นจริงและการปฏิบัติที่ปรากฏในสังคม แทนที่จะทำให้คนในสังคมมีความสุขกับการใช้ชีวิต เพศกลับเป็นการสร้างความทุกข์ ความกังวล และมีปัญหาต่อเนื่องตามมา ยิ่งสังคมมีความจำกัดในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับเพศของคนส่วนน้อยเพียงใด ยิ่งทำให้สังคมไม่สามารถเรียนรู้นอกกรอบความเป็นเพศที่มีอยู่ และทำให้การพัฒนาสังคมที่ครอบคลุม รองรับความต้องการของพลเมืองให้มีสิทธิเท่าเทียมและมีคุณภาพอาจถูกลดทอนไป ในประเด็นของคู่สัมพันธ์ทอมดี้ความรู้ก็ยังมีอยู่อย่างจำกัดมาก อาจเป็นเพราะการเลือกที่จะอยู่อย่างเป็นเอกเทศเพื่อไม่ให้เกิดแรงปะทะจากสังคมที่รุนแรงเกินไป ดังนั้นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตเพศจึงอยู่ในแวดวงเครือข่ายของคนกลุ่มเดียวกัน จึงเกิดข้อจำกัดที่สังคมจะเรียนรู้และยอมรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากสังคม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีเพศ, สุขภาวะทางเพศ, สตรี, รักร่วมเพศ, คนข้ามเพศ, ทอมดี้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=77</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/142-cover.jpg</picture></row>
<row _id="325"><id>78</id><type>อื่นๆ</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="326"><id>78</id><type>วารสาร</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="327"><id>78</id><type>บทความ</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="328"><id>78</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="329"><id>78</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="330"><id>78</id><type>รายงาน</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="331"><id>78</id><type>หนังสือ</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="332"><id>78</id><type>จุลสาร</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="333"><id>78</id><type>สูจิบัตร</type><title>โลกของนางยี่เกชายยุคก่อนและหลังจอมพล ป.พิบูลสงคราม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	นาฏกรรมยี่เกหรือลิเก คือ คำเดียวกันหมายถึงศิลปะการแสดงที่มีเนื้อร้อง ท่าทาง บทเจรจา พัฒนาการของการแสดงยี่เกมีมาช้านาน สันนิษฐานว่าเข้ามาตั้งแต่สมัยอยุธยา ส่วนยี่เกเริ่มแสดงในสังคมไทยราวสมัยรัชกาลที่ 5 ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเล่นถวายเป็นมหรสพในงานพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศล การแสดงยี่เกนั้นแต่เดิมผู้แสดงมักเป็นชายล้วน ซึ่งเป็นขนบการแสดงของไทย การแสดงขณะนั้นผูกโยงกับวิธีคิดเรื่องเพศแบบชาวบ้านในสังคมไทยที่รับรู้การแบ่งเพศชายหญิงจากการแต่งกายในการแสดง โดยชาวบ้านไม่ได้สนใจว่าการแสดงออกตัวตน อารมณ์ ความปรารถนาทางเพศของผู้แสดงมากไปกว่าบทบาทที่แสดง คติความคิดเรื่องเพศก็เปลี่ยนผ่านต่อมาในยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม กำหนดนโยบายรัฐ รวมถึงเปลี่ยนระบบวิธีคิดเรื่องเพศให้กับชาวบ้านหันมายอมรับการจัดแบ่งเพศตามแบบตะวันตก การที่ให้ผู้ชายมารับบทเป็นตัวนางเป็นวิธีคิดเรื่องเพศที่รัฐพยายามปฏิเสธด้วยการออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามให้มียี่เกคณะใดเป็นชายล้วนเล่น วิธีการเหล่านี้จึงมีผลให้การแสดงยี่เกชายล้วนต้องยุติบทบาทลงไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ยี่เก, ลิเก, เอกลักษณ์ทางเพศ, เพศสภาวะ, เพศสภาพ, เพศสภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, นาฎกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=78</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/143-cover.jpg</picture></row>
<row _id="334"><id>79</id><type>อื่นๆ</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="335"><id>79</id><type>วารสาร</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="336"><id>79</id><type>บทความ</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="337"><id>79</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="338"><id>79</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="339"><id>79</id><type>รายงาน</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="340"><id>79</id><type>หนังสือ</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="341"><id>79</id><type>จุลสาร</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="342"><id>79</id><type>สูจิบัตร</type><title>พิธีกรรมทรงผีเจ้านาย : พื้นที่เปิดทางเพศภาวะในสังคมล้านนา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาเพศภาวะของม้าขี่ที่เป็นปู๊เมีย ซึ่งคำว่า ม้าขี่ เป็นภาษาถิ่นล้านนาใช้เรียกการลงประทับร่างทรงของผีเจ้านาย และผู้วิจัยได้เลือกใช้คำว่า ปู๊เมีย เพื่อเรียกกะเทยหรือผู้ที่มีลักษณะรวมกันระหว่างชายกับหญิงตามพจนานุกรมล้านนา รวบรวมและเรียบเรียงโดยศาสตรจารย์เกียรติคุณ มณีพยอมยงค์ การศึกษาพิธีกรรมทรงผีเจ้านายจัดเป็นวัฒนธรรมสำคัญอย่างหนึ่ง สามารถนำมาเรียนรู้และทำความเข้าใจสังคมล้านนาหรือบริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในด้านความหลากหลายทางเพศภาวะ จากเดิมที่จำกัดเฉพาะเพศหญิงเท่านั้น การศึกษาม้าขี่ปู๊เมียในพิธีกรรมทรงผีเจ้านาย จึงเน้นย้ำให้ความสำคัญกับสังคมพหุวัฒนธรรมหรือความหลากหลายทางเพศภาวะที่แตกต่างไปจากผู้หญิงและผู้ชายในสังคมล้านนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ผีเจ้านาย, ม้าขี่, การเข้าทรง, ความเชื่อ, กะเทย, เพศภาวะและเพศวิถี, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม, ล้านนา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=79</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/144-cover.jpg</picture></row>
<row _id="343"><id>80</id><type>อื่นๆ</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="344"><id>80</id><type>วารสาร</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="345"><id>80</id><type>บทความ</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="346"><id>80</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="347"><id>80</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="348"><id>80</id><type>รายงาน</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="349"><id>80</id><type>หนังสือ</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="350"><id>80</id><type>จุลสาร</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="351"><id>80</id><type>สูจิบัตร</type><title>รักสองเพศของผู้หญิง : ความปรารถนา ความสัมพันธ์ และอัตลักษณ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แนวคิดเกี่ยวกับการรักสองเพศ หรือไบเซ็กชวล เป็นแนวคิดของการจัดแบ่งประเภทเรื่องเพศแบบตะวันตก ซึ่งเริ่มมีการเสนอแนวคิดและถกเถียงมาตั้งแต่กลางคริสตศตวรรษที่ 19 การจะทำความเข้าใจในประเด็นเรื่องรูปแบบเพศวิถีแบบรักสองเพศเป็นเรื่องซับซ้อน เนื่องจากเกี่ยวข้องทั้งเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก ความปรารถนา พฤติกรรม จินตนาการและอัตลักษณ์ทางเพศ เกี่ยวข้องกับการให้ความหมายความเป็นตัวตนระดับปัจเจก และแสดงตัวตนทางสังคมในระดับกว้าง สำหรับสังคมไทยอัตลักษณ์ทางเพศแบบรักสองเพศไม่ปรากฏให้เห็นหรืออยู่ในความรับรู้และความสนใจของผู้คนมากนัก โดยสถานการณ์การศึกษาเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องของผู้ชาย หรือเป็นเรื่องของชายรักชายและกะเทยมากกว่าหญิงรักหญิง สำหรับงานศึกษาเรื่องนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่กับบุคคลเพศเดียวกันหรือบุคคลต่างเพศเท่านั้น ยังรวมถึงการที่ผู้หญิงที่สามารถรักหรือมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีแบบใดก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเลือกจำกัดอยู่แค่ในกรอบของการมีเพศวิถีแบบใด&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพศวิถี, รักร่วมเพศ, สตรี, ความปรารถนา, ความสัมพันธ์, อัตลักษณ์, เพศภาวะและเพศวิถี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=80</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/145-cover.jpg</picture></row>
<row _id="352"><id>81</id><type>อื่นๆ</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="353"><id>81</id><type>วารสาร</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="354"><id>81</id><type>บทความ</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="355"><id>81</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="356"><id>81</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="357"><id>81</id><type>รายงาน</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="358"><id>81</id><type>หนังสือ</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="359"><id>81</id><type>จุลสาร</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="360"><id>81</id><type>สูจิบัตร</type><title>โคโยตี้บอยกับการสร้างความเป็นชายในชุมชนเกย์กรุงเทพฯ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยแต่เดิมความรู้สึกรักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องส่วนตัวต้องปกปิด แต่ในระยะให้หลังอารมณ์รักเพศเดียวกันเริ่มพบเห็นและปรากฏเป็นรูปธรรมในช่วงทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา โดยมี บาร์เกย์ เป็นพื้นที่ทางสังคมของตัวเอง เป็นพื้นที่ใหม่สำหรับมาพบเพื่อน หาคู่นอนหรือคนรัก บาร์เกย์ในสังคมไทยแตกต่างไปจากบาร์เกย์ในสังคมตะวันตก เพราะบาร์เกย์ไทยจะมี เด็กออฟ (ผู้ขายบริการทางเพศ) มาทำหน้าที่บริการลูกค้า หากมองดูในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะของการทำงานบริการทางเพศในบาร์เกย์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น &amp;quot;เด็กออฟ&amp;quot; เสมอไป ปัจจุบัน โคโยตี้บอย เป็นพัฒนาการล่าสุด ซึ่งเกิดมาในช่วง 5-6 ปีมาแล้ว ได้รับความนิยมในเมืองและกรุงเทพฯ พื้นที่บาร์เกย์ไม่ใช่เพียงแค่พื้นที่ของการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศเท่านั้น แต่เป็นพื้นที่ที่สามารถแสดงความรักกับคนต่างเพศและเพศเดียวกันได้โดยไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โคโยตี้บอย, เกย์, ผับ, บาร์, เพศวิถี, วัฒนธรรมบริโภค</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=81</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/146-cover.jpg</picture></row>
<row _id="361"><id>82</id><type>อื่นๆ</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="362"><id>82</id><type>วารสาร</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="363"><id>82</id><type>บทความ</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="364"><id>82</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="365"><id>82</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="366"><id>82</id><type>รายงาน</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="367"><id>82</id><type>หนังสือ</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="368"><id>82</id><type>จุลสาร</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="369"><id>82</id><type>สูจิบัตร</type><title>วัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยวัฒนธรรมอคติทางเพศในสังคมไทย ทศวรรษ 2480 ถึงทศวรรษ 2550 เกิดขึ้นจากคำถามวิจัยที่ว่า อะไรคือ &amp;quot;วัฒนธรรม&amp;quot; ที่เกิดจากการมีอคติทางเพศในสังคมไทย และวัฒนธรรมนี้ส่งผลให้เกิดการปิดกั้นและการไม่ยอมรับบุคคลที่มีพฤติกรรมข้ามเพศ (Transgender) และคนรักเพศเดียวกัน (Homosexual) อย่างไรบ้าง ซึ่งในช่วงทศวรรษ 2480 เป็นต้นมา การจัดระเบียบเพศหญิงและเพศชาย (ความคิดเรื่องเพศคู่ตรงข้าม) ถูกถ่ายทอดจากราชสำนักช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 แผ่ขยายออกไปสู่สามัญชนอย่างเข้มแข็งในยุครัฐนิยม ทำให้เกิดการควบคุมพลเมืองให้อยู่ในบทบาททางเพศเพียงสองแบบ คือ บทบาทผู้ชายและบทบาทผู้หญิง สังคมไทยได้รับเอาอุดมการณ์และความคิดเรื่องเพศแบบวิทยาศาสตร์มาใช้อบรมสั่งสอน&amp;nbsp; แพร่หลายในระบบการศึกษา หน่วยงาน และภาคธรุกิจทั้งหลาย เด็กที่เกิดมาจึงถูกสั่งสอนให้ปฏิบัติตัวและแสดงพฤติกรรมทางเพศแบบชายหญิงเท่านั้น ถ้าคนใดแสดงแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพศกำเนิดจะถูกมองว่า เบี่ยงเบนทางเพศ ฉะนั้นสังคมไทยจึงปฏิเสธและไม่ยอมรับคนข้ามเพศ/รักเพศเดียวกัน เช่น กะเทย สาวประเภทสอง เกย์ ทอมดี้ เลสเบี้ยน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมทางเพศ, วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, เพศศึกษา, สตรีนิยม, เกย์, เลสเบี้ยน, รักร่วมเพศ, เอกลักษณ์ทางเพศ, อคติ, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=82</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/170-cover.jpg</picture></row>
<row _id="370"><id>83</id><type>อื่นๆ</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="371"><id>83</id><type>วารสาร</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="372"><id>83</id><type>บทความ</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="373"><id>83</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="374"><id>83</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="375"><id>83</id><type>รายงาน</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="376"><id>83</id><type>หนังสือ</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="377"><id>83</id><type>จุลสาร</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="378"><id>83</id><type>สูจิบัตร</type><title>ประมวลแนวคิด เรื่องวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัย เรื่อง ประมวลแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคในมิติเพศวิถี มีเนื้อหาสาระการวิจัยแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเด็นหลัก คือ เริ่มจากการศึกษาวัฒนธรรมทางเพศที่ปรากฎอยู่ในอดีตของสังคมไทยก่อนที่จะมีกระบวนการทำให้เป็นสมัยใหม่ หรือก่อนที่จะมีทฤษฎีตะวันตกเข้าไปเกี่ยวข้อง ส่วนที่สอง เป็นการตรวจสอบทฤษฎีบริโภคนิยม ได้แก่ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีเฟมินิสต์และทฤษฎีชีววิทยา ส่วนที่สาม การตรวจสอบการศึกษาเรื่องเซ็กและกามารมณ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย ในส่วนท้าย ผู้วิจัยพยายามชี้ให้เห็นว่า นักวิชาการทั้งไทยและต่างชาติที่ศึกษาเซ็กและกามารมณ์นำทฤษฎีตะวันตกมาเป็นแนวทางในการศึกษาได้อย่างไร&amp;nbsp; รวมทั้งในส่วนของผู้วิจัยเองก็ได้นำวิธีศึกษาแบบวงศาวิทยาของมิเชล ฟูโกต์ มาเป็นแนวทางการศึกษา โดยชี้ให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายถ่ายเทอำนาจและความรู้ที่ซ่อนอยู่ในแนวคิดทฤษฎีนั้น&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมบริโภค, เพศวิถี, แนวคิดทฤษฎี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=83</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/181-cover.jpg</picture></row>
<row _id="379"><id>84</id><type>อื่นๆ</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="380"><id>84</id><type>วารสาร</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="381"><id>84</id><type>บทความ</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="382"><id>84</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="383"><id>84</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="384"><id>84</id><type>รายงาน</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="385"><id>84</id><type>หนังสือ</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="386"><id>84</id><type>จุลสาร</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="387"><id>84</id><type>สูจิบัตร</type><title>เส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดกรณีศึกษาวัดในเขตพระนครและดุสิต กรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาโอกาสทางสังคมและเส้นทางชีวิตของสามเณรและเด็กวัดที่อาศัยอยู่ในพระอารามหลวงในเขตพระนครและเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร จากการศึกษาของผู้วิจัยพบว่าสามเณรและเด็กวัดส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนหนังสือในเมืองหลวง โดยสาเหตุที่สามเณรเข้ามาบวชเรียนเนื่องจากมีความศรัทธาและความชอบ ประกอบกับได้รับการชักชวนจากพระสงฆ์และครูอาจารย์ การหาโอกาสทางการศึกษา ลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว การมีญาติเป็นพระ หรือแม้กระทั่งไม่อยากอยู่บ้าน นอกจากนี้แล้วผู้วิจัยยังได้นำแนวคิด &lt;em&gt;อำนาจเหนือธรรมชาติ&lt;/em&gt;&amp;nbsp; เข้ามาช่วยวิเคราะห์บริบทของการสร้างพลเมืองของรัฐภายใต้อำนาจความรู้ที่ควบคุมชีวิตของเยาวชนให้อยู่ในกฎระเบียบทางศีลธรรม รวมทั้งบริบทของวัฒนธรรมบริโภคที่สามเณรและเด็กวัดกำลังแสวงหาตัวตนผ่านสื่อสมัยใหม่และสังคมออนไลน์&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัตของชีวิต, ภาวะสังคม, ความเป็นชาย, วาทกรรม, สามเณร, เด็กวัด, เขตพระนคร, เขตดุสิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=84</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/195-cover.jpg</picture></row>
<row _id="388"><id>85</id><type>อื่นๆ</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="389"><id>85</id><type>วารสาร</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="390"><id>85</id><type>บทความ</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="391"><id>85</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="392"><id>85</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="393"><id>85</id><type>รายงาน</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="394"><id>85</id><type>หนังสือ</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="395"><id>85</id><type>จุลสาร</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="396"><id>85</id><type>สูจิบัตร</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร นั้น เป็นไปเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลการรวมกลุ่มและพื้นที่ในการทำกิจกรรมทางสังคมวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และชุมชนแรงงานข้ามชาติกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งเพื่อวิเคราะห์การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ การปรับเปลี่ยนทัศนคติและความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ซึ่งมีขอบเขตพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ คือพื้นที่อำเภอเมืองสมุทรสาคร ประกอบด้วย 15 ตำบล เน้นศึกษาเฉพาะบริเวณที่มีแรงงานข้ามชาติพักอาศัยอยู่หนาแน่น มีการรวมกลุ่มเป็นย่านชุมชนที่พักอาศัย แรงงานต่างด้าวสัญชาติพม่าในจังหวัดสมุทรสาครส่วนใหญ่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มอญ รองลงมาคือกลุ่มชาติพันธุ์ทวาย กลุ่มชาติพันธุ์พม่า ซึ่งจะเป็นกลุ่มหลักในการศึกษา เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายมาจากประเทศเมียนมา มีจำนวนมากถึงร้อยละ 90 มีการรวมกลุ่มและเครือข่ายสังคมที่โดดเด่นชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นๆ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ข้ามชาติ, สมุทรสาคร, ชาติพันธุ์สัมพันธ์, การแสดงออกทางวัฒนธรรม, เครือข่ายชาติพันธุ์, ชาติพันธ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=85</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/239-cover.jpg</picture></row>
<row _id="397"><id>86</id><type>อื่นๆ</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="398"><id>86</id><type>วารสาร</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="399"><id>86</id><type>บทความ</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="400"><id>86</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="401"><id>86</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="402"><id>86</id><type>รายงาน</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="403"><id>86</id><type>หนังสือ</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="404"><id>86</id><type>จุลสาร</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="405"><id>86</id><type>สูจิบัตร</type><title>สารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในจังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกับงานวิจัยด้านวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มแง่มุมที่น่าสนใจและจะเป็นประโยชน์ให้กับงานวิจัย โดยผู้วิจัยเองได้นำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (GIS) เข้ามาปรับใช้สำรวจแหล่งโบราณสถาน และเพื่อประโยชน์ต่อการนำเอาองค์ความรู้ไปศึกษาวิจัยในด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งขณะที่ทำการศึกษาในจังหวัดนครปฐมมีโบราณสถานที่ยังไม่ขึ้นทะเบียน อันได้แก่ วัดบางพระ วัดท่าพูด วัดกลางบางแก้ว วัดละมุด ศาลาตึก วัดศรีมหาโพธิ์ วัดสรรเพชญ เป็นต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์, โบราณสถาน, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, โบสถ์, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=86</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/256-cover.jpg</picture></row>
<row _id="406"><id>87</id><type>อื่นๆ</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="407"><id>87</id><type>วารสาร</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="408"><id>87</id><type>บทความ</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="409"><id>87</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="410"><id>87</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="411"><id>87</id><type>รายงาน</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="412"><id>87</id><type>หนังสือ</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="413"><id>87</id><type>จุลสาร</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="414"><id>87</id><type>สูจิบัตร</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเล่มนี้มุ่งศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตท้องถิ่น ตั้งแต่ยุคเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ไปจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน โดยมองผ่านเลนส์ที่เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ โดยศึกษาในพื้นที่ชุมชนไทยเชื้อสายจีน ชุมชนไทยรามัญและชุมชนไทย ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่าคนท้องถิ่นเองมีการสืบทอดผสมผสาน ปรับใช้ความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่อดีต โดยใช้สร้างความหมายให้กับการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ในสังคมเกษตรกรรมแบบพึ่งพาธรรมชาติ ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสะท้อนการสร้างตัวตนผ่านการอยู่ร่วมกับคนอื่นและการมีสำนึกรับผิดชอบทางสังคม ขณะเดียวกันสังคมอุตสาหกรรม ความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์สะท้อนการสร้างตัวตนที่บุคคลเน้นแสวงหาความสุขและความสำเร็จส่วนตัวและการลดทอนสำนึกเพื่อส่วนรวม&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, จีน, มอญ, สมุทรสาคร</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=87</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/288-cover.jpg</picture></row>
<row _id="415"><id>88</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="416"><id>88</id><type>วารสาร</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="417"><id>88</id><type>บทความ</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="418"><id>88</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="419"><id>88</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="420"><id>88</id><type>รายงาน</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="421"><id>88</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="422"><id>88</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="423"><id>88</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 3 โคลงทวาทศมาส เพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีศรีอโยธยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;โคลงทวาทศมาส&amp;quot; มรดกความทรงจำของกรุงศรีอยุธยา เป็นกวีนิพนธ์ประกอบด้วยโคลง 260 บท ที่แฝงไปด้วยความหมายทั้งทางกามารมณ์ ทางโลก และทางธรรม ทางคณะผู้ศึกษาใช้วิธีการพิจารณาโครงสร้างเนื้อหาของโคลง โดยการอภิปรายหาความหมายของศัพท์และความหมายของบท จากนั้นจึงได้แปลความหมายของคำโคลงที่อยู่ในรูปบทร้อยกรองให้เป็นบทร้อยแก้ว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, โบราณคดี, จารึก, เอกสารโบราณ, โคลงทวาทศมาส, วรรณคดี, อโยธยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=88</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/289-cover.jpg</picture></row>
<row _id="424"><id>89</id><type>อื่นๆ</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="425"><id>89</id><type>วารสาร</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="426"><id>89</id><type>บทความ</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="427"><id>89</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="428"><id>89</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="429"><id>89</id><type>รายงาน</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="430"><id>89</id><type>หนังสือ</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="431"><id>89</id><type>จุลสาร</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="432"><id>89</id><type>สูจิบัตร</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามในอำเภอเมืองสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยนี้ศึกษาในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร อำเภอเมืองสมุทรสาคร ในระยะที่ 1 กล่าวคือ ศึกษาภูมินามประเภท ชื่อหมู่บ้าน จำนวน 148 ชื่อ ที่อธิบายถึงที่มาของชื่อหมู่บ้าน ประกอบกับการใช้แนวคิดภูมิลักษณ์นิยม ที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น เพื่อนำมาใช้อธิบายที่มาของชื่อที่สอดคล้องกับลักษณะของภูมิทัศน์ทางธรรมชาตินั้นได้ด้วยเช่นกัน มีขอบเขตของเนื้อหา ได้แก่ การปรากฏชื่อหมู่บ้านตามกรมการปกครองน่วยงานรัฐ แผนที่เก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องเล่าปากต่อปาก ภูมิลักษณ์ธรรมชาติและภูมิลักษณ์วัฒนธรรม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=89</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/290-cover.jpg</picture></row>
<row _id="433"><id>90</id><type>อื่นๆ</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="434"><id>90</id><type>วารสาร</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="435"><id>90</id><type>บทความ</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="436"><id>90</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="437"><id>90</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="438"><id>90</id><type>รายงาน</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="439"><id>90</id><type>หนังสือ</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="440"><id>90</id><type>จุลสาร</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="441"><id>90</id><type>สูจิบัตร</type><title>ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัย เรื่องภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและทำเภอบ้านแพ้ว เป็นการศึกษาต่อเนื่องจากผลการศึกษาในปี 2559 ซึ่งการศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงรูปแบบระหว่าง ชื่อหมู่บ้าน กับบริบทแวดล้อม อันได้แก่ ภูมิทัศน์ ภูมิสังคม ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม-วัฒนธรรม ในบริบทประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยศึกษาพื้นที่ 264 ชื่อหมู่บ้านและชุมชน ผ่านเรื่องเล่า มุขปาถะ และเอกสารประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมินาม, ภูมินามศาสตร์, ภูมิสังคม, ประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, สมุทรสาคร, มุขปาฐะ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/291-cover.jpg</picture></row>
<row _id="442"><id>91</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="443"><id>91</id><type>วารสาร</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="444"><id>91</id><type>บทความ</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="445"><id>91</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="446"><id>91</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="447"><id>91</id><type>รายงาน</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="448"><id>91</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="449"><id>91</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="450"><id>91</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการพัฒนาองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากเอกสารโบราณและจารึก ปีที่ 4 การศึกษาวิจัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ เป็นเอกสารประเภทความย่อ เรียบเรียงเนื้อความขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งเป็นเอกสารที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เป็นการสรุปเหตุการณ์ โดยมากเป็นการสรุปใจความสำคัญสั้น ๆ ต่างจากเอกสารอื่น ๆ ที่ถูกแต่งเติมรายละเอียด โดยมากเรียบเรียงขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทางประวัติศาสตร์ อาศัยพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาเข้าไว้ด้วยกัน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พระราชพงศาวดาร, พระราชพงศาวดารกรุงเก่า, หลวงประเสริฐ, ประวัติศาสตร์, เอกสารโบราณ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=91</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/292-cover.jpg</picture></row>
<row _id="451"><id>92</id><type>อื่นๆ</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="452"><id>92</id><type>วารสาร</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="453"><id>92</id><type>บทความ</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="454"><id>92</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="455"><id>92</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="456"><id>92</id><type>รายงาน</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="457"><id>92</id><type>หนังสือ</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="458"><id>92</id><type>จุลสาร</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="459"><id>92</id><type>สูจิบัตร</type><title>ชุมชนกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในอำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ตั้งแต่อดีตจนถึงยุคสังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน มองผ่านปรากฎการณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการกราบไหว้บูชาเจ้าพ่อเจ้าแม่ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และอำนาจเหนือธรรมชาติ ใช้แนวคิดที่มองว่าการแสดงออกเกี่ยวกับความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นนิเวศวิทยาที่ซ้อนทับกันสองแบบ คือ นิเวศวิทยาทางวัฒนธรรมและนิเวศวิทยาทางการเมือง โดยศึกษาในเขตพื้นที่อำเภอบ้านแพ้วและอำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ในชุมชนไทยเชื้อสายจีน ไทยรามัญ ลาวโซ่งและชุมชนไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชน, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, สิ่งศักดิ์สิทธิ์, เจ้าพ่อ เจ้าแม่, มอญ, ลาวโซ่ง, จีน, สมุทรสาคร, สังคมและวัฒนธรรม, มานุษยวิทยาวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=92</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/293-cover.jpg</picture></row>
<row _id="460"><id>93</id><type>อื่นๆ</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="461"><id>93</id><type>วารสาร</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="462"><id>93</id><type>บทความ</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="463"><id>93</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="464"><id>93</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="465"><id>93</id><type>รายงาน</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="466"><id>93</id><type>หนังสือ</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="467"><id>93</id><type>จุลสาร</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="468"><id>93</id><type>สูจิบัตร</type><title>การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ด้วยลักษณะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองสาครบุรี (สมุทรสาคร) ที่มีแม่น้ำลำคลองเชื่อมต่อกับเมืองหลวงและออกสู่ทะเล อีกทั้งเป็นเส้นทางหลักการเดินทัพในอดีต ส่งผลต่อการเคลื่อนย้ายของกลุ่มชนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้จึงได้มุ่งศึกษาเพื่อสำรวจและรวบรวมข้อมูลประวัติการตั้งถิ่นฐานของชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม และการอพยพของกลุ่มชาติพันธุ์ข้ามชาติที่เข้ามามีบทบาททางเศรษฐกิจ และวิเคราะห์การปรับเปลี่ยน การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ ในพื้นที่ที่ศึกษา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนชาติพันธุ์ดั้งเดิม, มอญ, ไทดำ, สมุทรสาคร, ประเพณี, พิธีกรรม, การเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม, ชาติพันธุ์ข้ามชาติ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 มิถุนายน พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=93</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/294-cover.jpg</picture></row>
<row _id="469"><id>94</id><type>อื่นๆ</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="470"><id>94</id><type>วารสาร</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="471"><id>94</id><type>บทความ</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="472"><id>94</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="473"><id>94</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="474"><id>94</id><type>รายงาน</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="475"><id>94</id><type>หนังสือ</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="476"><id>94</id><type>จุลสาร</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="477"><id>94</id><type>สูจิบัตร</type><title>บรรณานุกรมงานค้นคว้าเกี่ยวกับจิตรกรรมไทย ประติมากรรมไทยและสถาปัตยกรรมไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการจิตรกรรม ประติมากรรม ในวัดพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นโครงการสำรวจระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541 - ธันวาคม พ.ศ. 2542 ได้ศึกษาข้อมูลลำดับพัฒนาการการแพร่หลายของพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศไทยแทนที่ความเชื่อท้องถิ่น รวมทั้งผลกระทบจากวิทยาการของชาวตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในปลายพุทธศตวรรษที่ 24 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกลายมาเป็นตัวกำหนดความเป็นอยู่ของผู้คน การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลั่งไหลเข้ามา หลายกรณียืนยันได้จากงานจิตรกรรมและประติมากรรม จากงานช่างแนวอุดมคติเปลี่ยนผ่านกลายมาเป็นแบบอย่างสมจริงในปัจจุบัน ซึ่งงานวิจัยเล่มนี้เป็นเล่มต่อเนื่องจากเล่มแรก นำเสนอในส่วนของบรรณานุกรมงานค้นคว้าจากโครงการดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บรรณานุกรม, จิตรกรรม, ประติมากรรม, จิตรกรรมฝาผนัง, วัด, พุทธศาสนา, ประเทศไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=94</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/008-cover.jpg</picture></row>
<row _id="478"><id>96</id><type>อื่นๆ</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="479"><id>96</id><type>วารสาร</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="480"><id>96</id><type>บทความ</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="481"><id>96</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="482"><id>96</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="483"><id>96</id><type>รายงาน</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="484"><id>96</id><type>หนังสือ</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="485"><id>96</id><type>จุลสาร</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="486"><id>96</id><type>สูจิบัตร</type><title>การสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามเพื่อพัฒนาการวิจัยสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง: พื้นที่ศึกษา ชุมชนในเขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร และชุมชนท่าพูด จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อสำรวจ เก็บข้อมูลภาคสนาม และพัฒนางานวิจัยวัฒนธรรมชุมชนริมแม่น้ำลำคลองชานเมืองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นเมือง โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา และตัวแทนชุมชน ตลอดจนเชื่อมโยงประสานเครือข่ายของชุมชนเพื่อสร้างฐานข้อมูลเบื้องต้นของชุมชน ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า อาณาบริเวณตั้งแต่เขต ตลิ่งชัน บางพลัด ทวีวัฒนา ถึงพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม นับว่าเป็นชุมชนที่เติบโตขึ้นมาจากระบบเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยวิถีชีวิตของคนลุ่มน้ำลำคลองมาก่อน ที่จะมีการเปลี่ยนรูปแบบการคมนาคมเป็นถนนสัญจรเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นการทำความเข้าใจถึงสังคมวัฒนธรรมชุมชนริมคลองชานเมือง ที่มีการปรับตัวของวิถีชีวิตเพื่อตอบรับต่อการเปลี่ยนแปลงจากทั้งภายนอกและภายในชุมชน สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ทางด้านมานุษยวิทยา ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสนับสนุนองค์ความรู้เกี่ยวกับชุมชน รวมทั้งส่งเสริมคุณค่า สร้างความเข้าใจต่อผู้คนทั้งภายในและภายนอกชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วัฒนธรรมชุมชน, ความเป็นอยู่, ประเพณี, ชุมชนท่าพูด, ชุมชนตลิ่งชัน, ท่าพูด, ตลิ่งชัน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=96</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/100-cover.jpg</picture></row>
<row _id="487"><id>99</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="488"><id>99</id><type>วารสาร</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="489"><id>99</id><type>บทความ</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="490"><id>99</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="491"><id>99</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="492"><id>99</id><type>รายงาน</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="493"><id>99</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="494"><id>99</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="495"><id>99</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการวิจัยสืบสานภาษาและวัฒนธรรมชนเผ่า ปกา เกอะ ญอ สู่การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชาวปกาเกอะญอ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่อาศัยในประเทศไทย โดยเฉพาะทางภาคเหนือ มีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง โดยมีวิธีการถ่ายทอด ภาษา ประเพณีผ่านการร่วมพิธีกรรม การบอกเล่าผ่านนิทาน ตำนาน สุภาษิต และการละเล่นต่าง ๆ ที่แฝงอัตลักษณ์ของตนเอาไว้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปประเทศไทยก้าวเข้าสู่ภาวะโลกาภิวัตน์ของโลก ก่อให้เกิดการสื่อสารที่ไร้พรมแดน ประกอบกับการที่การศึกษาสมัยใหม่ ส่งผลกระทบทำให้คนปกาเกอะญอไม่เห็นความสำคัญของอัตลักลักษณ์ รากเหง้าของตนเอง ทำให้วัฒนธรรม ภาษา ที่ดีงามของชาวปกาเกอญออาจถูกละเลยไป ถึงขนาดที่เด็กรุ่นใหม่ไม่สามารถที่จะพูดและเขียนภาษาปกากอเญอได้อย่างถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเห็นถึงความสำคัญอัตลักษณ์ของปกาเกอะญอ โดยมีความต้องการที่จะอนุรักษ์อัตลักษณ์ของปกาเกอญอเอาไว้ โดยสามารถจัดทำได้ในรูปแบบของแบบเรียน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาษากะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=99</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/131-cover.jpg</picture></row>
<row _id="496"><id>100</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="497"><id>100</id><type>วารสาร</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="498"><id>100</id><type>บทความ</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="499"><id>100</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="500"><id>100</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="501"><id>100</id><type>รายงาน</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="502"><id>100</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="503"><id>100</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="504"><id>100</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการวิจัยศักยภาพของการคงอยู่ทางอัตลักษณ์และวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมพิเศษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยฉบับนี้ มีจุดประสงค์ในการศึกษาถึงวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ที่อยู่อาศัยในชุมชนบ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อนำองค์ความรู้มาจัดทำเป็นคลังข้อมูลของชุมชน เพื่อสร้างความเข้าใจ และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้กับสังคมได้รับรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในมิติความเป็นพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย และสื่อถึงความต้องการที่จะรื้อฟื้น และอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวปกาเก่อญอ (ปกาเกอะญอ) ให้คงอยู่และดำเนินสืบไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กะเหรี่ยง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านหนองมณฑา, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=100</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/132-cover.jpg</picture></row>
<row _id="505"><id>101</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="506"><id>101</id><type>วารสาร</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="507"><id>101</id><type>บทความ</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="508"><id>101</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="509"><id>101</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="510"><id>101</id><type>รายงาน</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="511"><id>101</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="512"><id>101</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="513"><id>101</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้จัดทำเพื่อให้คณะทำงานซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในหมู่บ้าน คือ กลุ่มเยาวชนรักษ์ดงหลวงสบลี้ ได้เรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของตนเองเพื่อให้รู้ถึงกระบวนการทำงาน การศึกษาชุมชนของตนเอง ซึ่งจากการทำโครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ที่เน้นการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เช่น พิธีกรรม ความเชื่อ ความรู้สึก นั้นได้สะท้อนให้เห็นถึง วิถีชีวิต ความคิดและการอยู่ร่วมกันของคนบ้านดงหลวงในสังคมแบบชนบท อีกทั้งการนำข้อมูลที่ถูกรวบรวมและเรียบเรียงเกี่ยวกับประเพณีบ้านดงหลวงก็จะถูกนำไปจัดทำสื่อเพื่อทำการเผยแพร่ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=101</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/133-cover.jpg</picture></row>
<row _id="514"><id>102</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="515"><id>102</id><type>วารสาร</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="516"><id>102</id><type>บทความ</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="517"><id>102</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="518"><id>102</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="519"><id>102</id><type>รายงาน</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="520"><id>102</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="521"><id>102</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="522"><id>102</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการเรียนรู้ประเพณีบ้านดงหลวง ตำบลวังผาง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน (ประวัติบ้านดงหลวง)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษาเกี่ยวกับประวัติหมู่บ้านดงหลวง หรือหมู่บ้านดงสบลี้ ว่าในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร พบว่าด้วยสภาพที่ตั้งเป็นพื้นที่ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ ลักษณะภูมิประเทศเป็นป่าดงดิบทึบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ ปกคลุมไปทั่วบริเวณชุมชน ประกอบกับพื้นที่บ้านดงหลวง มีแม่น้ำสองสาย คือ สายแม่น้ำปิง และสายแม่น้ำลี้ โดยสายแม่น้ำลี้ไหลมาบรรจบสายแม่น้ำปิงบริเวณท้ายหมู่บ้าน จึงถูกเรียกว่า บ้านดงสบลี้ และอีกส่วนหนึ่งของงานศึกษาจะเป็นการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับ การก่อตั้งหมู่บ้าน &amp;nbsp;การดำรงชีวิต และภูมิปัญญาท้องถิ่นต่าง เป็นต้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>บ้านดงหลวง, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ลำพูน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=102</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/134-cover.jpg</picture></row>
<row _id="523"><id>103</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="524"><id>103</id><type>วารสาร</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="525"><id>103</id><type>บทความ</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="526"><id>103</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="527"><id>103</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="528"><id>103</id><type>รายงาน</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="529"><id>103</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="530"><id>103</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="531"><id>103</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการประวัติศาสตร์เรื่องราวชาวน้ำเกี๋ยน สู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ร่วมกัน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้ได้รวบรวมข้อมูลและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของชุมชนน้ำเกี๋ยน ผ่านพัฒนาการของชุมชนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านภาพเก่าที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายชุมชน โดยใช้ภาพถ่ายอธิบายถึงวัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญา พิธีกรรม ความเชื่อของชุมชน ตลอดจนความสัมพันธ์ของคนในและกลุ่มบุคคลที่มีบทบาทต่อชุมชน ผ่านพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำเกี๋ยน เพื่อสร้างความรัก ความภาคภูมิใจและสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>น้ำเกี๋ยน, น่าน, ความเป็นอยู่และประเพณี, ประวัติศาสตร์, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,ชาวน้ำเกี๋ยน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>27 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=103</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/135-cover.jpg</picture></row>
<row _id="532"><id>110</id><type>อื่นๆ</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="533"><id>110</id><type>วารสาร</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="534"><id>110</id><type>บทความ</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="535"><id>110</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="536"><id>110</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="537"><id>110</id><type>รายงาน</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="538"><id>110</id><type>หนังสือ</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="539"><id>110</id><type>จุลสาร</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="540"><id>110</id><type>สูจิบัตร</type><title>ศึกษาเรียนรู้วิถีตัวตุ่น เพื่อชี้ทางเลือกในการอยู่รอดแบบยั่งยืน ชุมชนลุ่มน้ำวาง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ผลกระทบจาก &amp;ldquo;โลกาภิวัตน์&amp;rdquo; ได้ผลักดันให้ชุมชนและคนในชุมชนลุ่มน้ำวาง ออกจากระบบวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตที่ดีงามรูปแบบเดิม ส่งผลให้คนในชุมชนขาดความรักความภาคภูมิใจที่มีต่อท้องถิ่น&amp;nbsp; และอัตลักษณ์ของคนปกาเกอะญอ ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน) ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญปัญหาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ จึงได้ร่วมมือกับ &amp;ldquo;เครือข่ายลุ่มน้ำวาง&amp;rdquo; ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ก่อตั้งโดยคนในพื้นที่ในชุมชน เพื่อจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตจากโครงสร้างแบบ &amp;ldquo;ตัวตุ่น&amp;rdquo; ผ่านวิถีชีวิต คำบอกเล่า ประสบการณ์ของคนในชุมชน เพื่อนำมาถอดเป็นบทเรียนหรือคลังความรู้สำหรับการศึกษาต่อไปในอนาคต&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนลุ่มน้ำวาง, วัฒนธรรมชุมชน, สังคมวัฒนธรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=110</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/163-cover.jpg</picture></row>
<row _id="541"><id>111</id><type>อื่นๆ</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="542"><id>111</id><type>วารสาร</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="543"><id>111</id><type>บทความ</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="544"><id>111</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="545"><id>111</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="546"><id>111</id><type>รายงาน</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="547"><id>111</id><type>หนังสือ</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="548"><id>111</id><type>จุลสาร</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="549"><id>111</id><type>สูจิบัตร</type><title>โต๊ะหวันเต๊ะห์ : ปูชนียบุคคล ตำนานแห่งความรุ่งเรืองของชุมชนบ้านหัวทะเล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาถึงประวัติความเป็นมาของโต๊ะหวันเต๊ะห์และชุมชนบ้านหัวทะเล ตำบลนาเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งจากการศึกษาพบว่า โต๊ะหวันเต๊ะห์ เป็นบุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน จึงได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก ทำให้ชุมชนมีกรอบระเบียบมากขึ้น เพื่อทำให้สามารถดำรงวิถีชีวิตอิสลามแบบดั่งเดิม ผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้จัดขึ้นโดยคนภายในชุมชน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โต๊ะหวันเต๊ะห์, ศาสนาอิสลาม, บ้านหัวทะเล, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, นครศรีธรรมราช</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=111</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/164-cover.jpg</picture></row>
<row _id="550"><id>112</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="551"><id>112</id><type>วารสาร</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="552"><id>112</id><type>บทความ</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="553"><id>112</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="554"><id>112</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="555"><id>112</id><type>รายงาน</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="556"><id>112</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="557"><id>112</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="558"><id>112</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการฟื้นฟูภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการศึกษาเพื่อรื้อฟื้นภูมิปัญญาเพลงตุ้มโมงเมืองสุรินทร์ที่สูญหายไปและจัดกระบวนการเรียนรู้โดยนักเพลงพื้นบ้าน โดยประกอบด้วยคณะนักเพลงพื้นบ้านหมู่บ้านปอยตะแบง ตำบลนาบัว อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ และนักเพลงพื้นบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียง รวมกลุ่มกันตั้งเป็นวงตุ้มโมงจำนวน 1&amp;nbsp; ซึ่งเป็นผลผลิตที่จากการจัดทำโครงการวิจัย อีกทั้งผลจากโครงการดังกล่าวยังก่อให้เกิดพื้นที่การเรียนรู้ ความหมาย และคุณค่า สามารถนำไปเล่นประกอบเป็นอาชีพ เพื่อการอนุรักษ์ ฟื้นฟูภูมิปัญญาสืบทอดต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เพลงพื้นเมือง, พิธีศพ, เพลงตุ้มโมง, เขมร, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านปอยตะแบง, สุรินทร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=112</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/165-cover.jpg</picture></row>
<row _id="559"><id>113</id><type>อื่นๆ</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="560"><id>113</id><type>วารสาร</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="561"><id>113</id><type>บทความ</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="562"><id>113</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="563"><id>113</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="564"><id>113</id><type>รายงาน</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="565"><id>113</id><type>หนังสือ</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="566"><id>113</id><type>จุลสาร</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="567"><id>113</id><type>สูจิบัตร</type><title>จากบรรพชนถึงลูกหลานขี้เหล็กใหญ่ ชัยภูมิ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เป็นการนำเสนอเรื่องราว วิถีชีวิตของผู้คนในบ้านขี้เหล็กใหญ่ตั้งแต่เกิดจนตาย ผ่านการรวบรวมความทรงจำจากคำสัมภาษณ์และการบอกเล่าเรื่องราวของคนภายในบ้านขี้เหล็กใหญ่ ซึ่งจากงานศึกษา นั้นทำให้เกิดความร่วมมือของคนในชุมชนบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต่อการรวบรวมข้อมูลของท้องถิ่นตนเองไว้อย่างหลากหลาย โดยได้ใช้เครื่องมือทางมานุษยวิทยาในการเก็บข้อมูลซึ่งแบ่งออกเป็น รากเหง้าที่ 1 ถึง รากเหง้าที่ 10 ซึ่งเป็นรากเหง้าที่พูดถึง เรื่อง สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม อย่างครอบคลุม อีกทั้งงานศึกษาชิ้นนี้พยายามมุ่งให้ผู้ที่สนใจนั้นสามารถนำแนวคิดกระบวนการทำงานเพื่อชุมชนของบ้านขี้เหล็กใหญ่ ไปใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาชุมชนของตนเองได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พิธีกรรม, ความเป็นอยู่ประเพณี, ลาว, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ศพ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านขี้เหล็กใหญ่, ชัยภูมิ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=113</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/166-cover.jpg</picture></row>
<row _id="568"><id>114</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="569"><id>114</id><type>วารสาร</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="570"><id>114</id><type>บทความ</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="571"><id>114</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="572"><id>114</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="573"><id>114</id><type>รายงาน</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="574"><id>114</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="575"><id>114</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="576"><id>114</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการศึกษาวิถีชีวิตชาวประมงพื้นบ้านในแม่น้ำโขง และการจัดการทรัพยากรประมงที่ยั่งยืน ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนประมงพื้นบ้านตำบลหอคำ-ไคสี อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	พื้นที่ชุมชนในตำบลหอคำ-ไคสี ล้วนมีความผูกพันกับแม่น้ำโขงมานับตั้งแต่อดีต จากการที่พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพหลัก และทำประมงตามฤดูกาลเป็นอาชีพเสริม ทำให้ชีวิตต้องพึ่งพาแม่น้ำโขงซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของพวกเขา ในรายงานเล่มนี้ได้ศึกษาถึงพัฒนาการของวิถีชีวิตของประมงพื้นบ้านในพื้นที่ตำบลหอคำ-ไคสี รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ระบบเศรษฐกิจของชุมชนที่เกี่ยวข้องกับประมงพื้นบ้าน และความเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประมง ตลอดไปจนถึงการปรับตัว การสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการประมงพื้นบ้านท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>หมู่บ้านประมง, ประมงพื้นบ้าน, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บึงกาฬ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=114</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/167-cover.jpg</picture></row>
<row _id="577"><id>115</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="578"><id>115</id><type>วารสาร</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="579"><id>115</id><type>บทความ</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="580"><id>115</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="581"><id>115</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="582"><id>115</id><type>รายงาน</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="583"><id>115</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="584"><id>115</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="585"><id>115</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ฟื้นฟู ภาษา ภูมิปัญญา วัฒนธรรมชาวกูย โดยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวกูย บ้านขี้นาค ตำบลตูม อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานเล่มนี้เป็นรายงานที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ และพัฒนาการ รวมถึงวิถีชีวิต ตลอดจนถึงการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ และฟื้นฟู ภูมิปัญญา วัฒนธรรม และภาษาของชาติพันธุ์กูย ชุมชนบ้านขี้นาค ผ่านการจัดกิจกรรมในหลายรูปแบบ อาทิ การสอดแทรกหลักสูตรการเรียนภาษากูยในโรงเรียน การปรึกษาหารือในการสร้างกติการ่วมกันของคนในชุมชน และการเผยแพร่ภูมิปัญญาผ่านกิจกรรม Workshop&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กูย, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=115</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/168-cover.jpg</picture></row>
<row _id="586"><id>116</id><type>อื่นๆ</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="587"><id>116</id><type>วารสาร</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="588"><id>116</id><type>บทความ</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="589"><id>116</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="590"><id>116</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="591"><id>116</id><type>รายงาน</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="592"><id>116</id><type>หนังสือ</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="593"><id>116</id><type>จุลสาร</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="594"><id>116</id><type>สูจิบัตร</type><title>คู่มือวิธีการเก็บรักษาและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	คู่มือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมองค์ความรู้ ภูมิปัญญา วิธีการเก็บรักษาและเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า บ้านอาแย โดยเฉพาะ ภูมิปัญญา ได้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการที่สัมพันธ์กับบริบทความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม จากภายนอกที่เข้ามากระทบ อาทิ นโยบายของรัฐ การพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐาน ส่งผลให้ภูมิปัญญามีการปรับตัว เปลี่ยนแปลงเพื่อให้สอดคล้องกับกาลยุคสมัย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, การปลูกพืช, ความเป็นอยู่และประเพณี, คู่มือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, บ้านอาแย, ภาคเหนือ, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=116</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/169-cover.jpg</picture></row>
<row _id="595"><id>117</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="596"><id>117</id><type>วารสาร</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="597"><id>117</id><type>บทความ</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="598"><id>117</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="599"><id>117</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="600"><id>117</id><type>รายงาน</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="601"><id>117</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="602"><id>117</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="603"><id>117</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิตของผู้คนหลากหลายบนสายน้ำแม่ปิง กรณีศึกษา ลุ่มน้ำห้วยหกถึงลุ่มน้ำซุ้มตอนปลาย ตำบลเมืองนะ และตำบลทุ่งข้าวพวง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ต้องการศึกษา วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนบนสายน้ำแม่ปิงและลำน้ำสาขา&amp;nbsp; อีกทั้งเพื่อใช้ชุดความรู้ที่ได้นำมาสร้างกระบวนการเรียนรู้ของชุมชน 3 หมู่บ้าน และนำไปใช้ในการวางแผนพัฒนาแหล่งน้ำ พัฒนาพื้นที่การเกษตร การฟื้นฟูระบบนิเวศน์พื้นที่ป่า และพัฒนาเนื้อหาสู่หลักสูตรท้องถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า การจัดการน้ำระบบเหมืองฝายโดยชุมชนนั้นมีการเปลี่ยนแปลงสภาพโครงสร้างตัวฝายจากเดิมที่เป็นฝายหิน ฝายไม้ ปรับเปลี่ยนมาเป็น ฝายคอนกรีต รวมทั้งลำเหมืองดินมาเป็นลำเหมืองคอนกรีตเพื่อกระจายน้ำสู่พื้นที่ทางการเกษตรของชุมชน ส่งผลทำให้พิธีกรรมอย่างเลี้ยงผีฝายนั้น ค่อย ๆ ลดความสำคัญลงไป อีกทั้งจากปกติชาวบ้านจะปลูกพืชตามฤดูกาล ก็หันมาปลูกพืชเศรษฐกิจแทนที่ ส่งผลทำให้เกิดการแย่งชิงน้ำ คุณภาพน้ำเสื่อมโทรม ฉะนั้นจึงได้จัดทำโครงการนี้ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาในข้างต้น อีกทั้งจะเป็นการสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนให้เกิดเครือข่ายในการจัดการทรัพยากรร่วมกัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การจัดการลุ่มน้ำ, การจัดการน้ำ, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, ภูมิปัญญาชาวบ้าน, ลุ่มน้ำปิง, ลุ่มน้ำห้วยหก, ลุ่มน้ำซุ้ม, แม่น้ำปิง, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=117</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/173-cover.jpg</picture></row>
<row _id="604"><id>118</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="605"><id>118</id><type>วารสาร</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="606"><id>118</id><type>บทความ</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="607"><id>118</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="608"><id>118</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="609"><id>118</id><type>รายงาน</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="610"><id>118</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="611"><id>118</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="612"><id>118</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการศึกษาวิจัยพิธีกรรมปวาเก่อญอ (กะเหรี่ยง) ในรอบปีกระบวนการผลิตพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แปะตอนบน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	วิถีชีวิตมักเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยเสมอเช่นเดียวกับวิถีของคน ปวาเก่อญอ ที่เปลี่ยนแปลงไปถอยห่างจากอดีต อาจมีสาเหตุจากหลายปัจจัย บ้างก็เพื่อดิ้นรนในการดำรงชีวิต บ้างก็เสื่อมศรัทธาต่อศาสนาและความเชื่อ กระนั้นงานวิจัยชิ้นนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับพิธีกรรมปวาเก่อญอ โดยอาศัยพิธีกรรมตามกระบวนการผลิตตามรอบปีในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแปะตอนบนเป็นกรณีศึกษา ด้วยหวังว่าประโยชน์ที่ได้รับจากงานวิจัยชิ้นนี้จะใช้เป็นฐานข้อมูลให้ได้เรียนรู้ และถ่ายทอดวัฒนธรรม จารีตประเพณี พิธีกรรม ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, ปกาเกอะญอ, ความเป็นอยู่ประเพณี, กลุ่มชาติพันธุ์, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีทางศาสนาและพิธีกรรม, นักมานุษยวิทยาเดินดิน,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=118</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/174-cover.jpg</picture></row>
<row _id="613"><id>119</id><type>อื่นๆ</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="614"><id>119</id><type>วารสาร</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="615"><id>119</id><type>บทความ</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="616"><id>119</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="617"><id>119</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="618"><id>119</id><type>รายงาน</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="619"><id>119</id><type>หนังสือ</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="620"><id>119</id><type>จุลสาร</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="621"><id>119</id><type>สูจิบัตร</type><title>ชีวประวัติและบทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง สมัยช่วงรัชกาลที่ 5 ถึงก่อนใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2411-2503)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ต้องการศึกษาถึงชีวประวัติ บทบาทของชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตเมืองเก่าสงขลาบ่อยาง ซึ่งเป็น 6 ตระกูลใหญ่ของจังหวัดสงขลา มีเชื้อสายจีน &amp;ldquo;ฮกเกี้ยน&amp;rdquo; ที่ได้อพยพเข้ามาในทางภาคใต้ของไทย ประกอบธุรกิจ จนสามารถประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของธุรกิจ การเมือง เศรษฐกิจ ที่มีบทบาทต่อเมืองสงขลาจนทำให้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ และพระทานทานนามสกุล ได้แก่ ตระกูลประธานราษฎร์นิกร ตระกูลปิลกาญจน์ ตระกูลโคนันทน์ ตระกูลเสาวพฤกษ์ ตระกูลปริชญากร และตระกูลศิริโชติ ผ่านแหล่งข้อมูลที่เป็นประเภทปฐมภูมิ ได้แก่ เอกสาร บันทึก ภาพถ่าย แผ่นจารึกหน้าหลุมศพ ป้ายชื่อบรรพบุรุษ และคำบอกเล่าของทายาทในตระกูล&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาวจีน, นามสกุล, ความเป็นอยู่และประเพณี, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สงขลา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=119</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/175-cover.jpg</picture></row>
<row _id="622"><id>120</id><type>อื่นๆ</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="623"><id>120</id><type>วารสาร</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="624"><id>120</id><type>บทความ</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="625"><id>120</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="626"><id>120</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="627"><id>120</id><type>รายงาน</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="628"><id>120</id><type>หนังสือ</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="629"><id>120</id><type>จุลสาร</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="630"><id>120</id><type>สูจิบัตร</type><title>หนังสือเรียนศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ จัดทำขึ้นเพื่อใช้เป็นเอกสารประกอบการเรียนการสอน ศิลปะการแสดงรองเง็งชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ด้วยสภาวะการเปลี่ยนแปลงของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวเล อันได้รับผลกระทบจากการเจริญเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทำให้คณะผู้จัดทำที่ล้วนเป็นกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะหลีเป๊ะ ได้เล็งเห็นประโยชน์ในการจัดทำหนังสือศิลปะการแสดงรองเง็ง เพื่อให้เกิดเรียนรู้และปฏิบัติสืบทอดศิลปะการแสดงได้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>รองเง็ง, การละเล่น, ความเป็นอยู่และประเพณี, ชาวเล, อูรักลาโว้ย, นักมานุษยวิทยาเดินดิน, ภาคใต้, สตูล</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=120</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/176-cover.jpg</picture></row>
<row _id="631"><id>121</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="632"><id>121</id><type>วารสาร</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="633"><id>121</id><type>บทความ</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="634"><id>121</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="635"><id>121</id><type>รายงาน</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="636"><id>121</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="637"><id>121</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="638"><id>121</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="639"><id>121</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการ หนึ่งชุมชน หนึ่งนักมานุษยวิทยาเดินดิน ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนหมู่บ้านนาในน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล และเพื่อศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อพยพไปอยู่หมู่บ้านจัดสรร พร้อมทั้งวิเคราะห์ผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของชาวบ้านนาที่อพยพย้ายถิ่น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า คนในชุมชนบ้านนามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับพันปี จากหลักฐานทางโบราณคดีของกรมศิลปากร ทางด้านวัฒนธรรมของท้องถิ่นมีความผูกพันกับพุทธศาสนาและการทำมาหากินจากการทำนา ทำไร่ ทำสวน เก็บของป่าและจับปลาในแม่น้ำปิง ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนภูมิพลกั้นลำน้ำปิง ทำให้ชาวบ้านนาต้องอพยพโยกย้ายไปตามแต่ผู้นำครอบครัว แต่ก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตตามแบบบรรพบุรุษที่บ้านนา โดยเฉพาะด้านวัฒนธรรม ประเพณี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านนาที่อพยพมานั้นก็ต้องมีการปรับตัวต่อการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งการยอมรับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคมสมัยใหม่ในเรื่อง การประกอบอาชีพ การศึกษา การสาธารณสุขและอื่น ๆ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, วิถีชีวิต,บ้านนา, สามเงา, ตาก</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=121</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/177-cover.jpg</picture></row>
<row _id="640"><id>125</id><type>อื่นๆ</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="641"><id>125</id><type>วารสาร</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="642"><id>125</id><type>บทความ</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="643"><id>125</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="644"><id>125</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="645"><id>125</id><type>รายงาน</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="646"><id>125</id><type>หนังสือ</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="647"><id>125</id><type>จุลสาร</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="648"><id>125</id><type>สูจิบัตร</type><title>มานุษยวิทยานิเวศว่าด้วยวิถีสังคมวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากรชุมชนบ้านกรูด</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาความเข้มแข็งของชุมชนบ้านกรูดในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม และเพื่อศึกษาเครือข่ายชุมชนท้องถิ่นตลอดจนความร่วมมือในการขับเคลื่อนการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ชุมชนบ้านกรูดและพื้นที่เกี่ยวข้องมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการฐานทรัพยากรด้านการประมงชายฝั่ง หรือประมงพื้นบ้านและด้านการเกษตร โดยเฉพาะการทำนาและสวนมะพร้าว อีกทั้งชาวชุมชนบ้านกรูด (บ้านดอนสูง) และแม่รำพึง (บ้านดอนสำราญ) สามารถสร้างองค์ความรู้ในการจัดการที่ดินและการทำนา ทำสวนมะพร้าว และพืชเกษตรอื่น ๆ ด้วยฐานความรู้เดิมและการปรับองค์ความรู้ที่ตนมีอยู่เข้ากับวิถีการผลิตทางการเกษตรของตน ให้เท่าทันกับสถานการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม และระบบนิเวศของชุมชนที่เปลี่ยนแปลงไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชุมชนบ้านกรูด, เกษตรอินทรีย์, ประมงพื้นบ้าน, มานุษยวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางสังคม, ประจวบคีรีขันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 ธันวาคม พ.ศ. 2561</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=125</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/196-cover.jpg</picture></row>
<row _id="649"><id>136</id><type>อื่นๆ</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="650"><id>136</id><type>วารสาร</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="651"><id>136</id><type>บทความ</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="652"><id>136</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="653"><id>136</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="654"><id>136</id><type>รายงาน</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="655"><id>136</id><type>หนังสือ</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="656"><id>136</id><type>จุลสาร</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="657"><id>136</id><type>สูจิบัตร</type><title>การสืบทอดวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก : กรณีศึกษาวัดอัมพวัน อ.เมือง จ.ลพบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เพื่อศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญบางขันหมาก อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี รวมถึงการถ่ายทอดภูมิปัญญาในวัฒนธรรมประเพณีของชาวมอญให้กับชุมชนอื่น ๆ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ประเพณีของชุมชนชาวมอญบางขันหมากจะต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้ประเพณีนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ ทั้งนี้จำเป็นต้องมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายที่เข้มแข็งในการทำให้การเปลี่ยนแปลงนั้นได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ดีสิ่งที่สำคัญคือการสืบทอดรักษาเอกลักษณ์และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของตน โดยไม่เน้นกระแสการท่องเที่ยวทุนนิยมที่อาจเปลี่ยนแปลงสังคมโดยรวมทั้งหมดได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ความเป็นอยู่และประเพณี, บางขันหมาก, ลพบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=136</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/207-cover.jpg</picture></row>
<row _id="658"><id>137</id><type>อื่นๆ</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="659"><id>137</id><type>วารสาร</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="660"><id>137</id><type>บทความ</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="661"><id>137</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="662"><id>137</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="663"><id>137</id><type>รายงาน</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="664"><id>137</id><type>หนังสือ</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="665"><id>137</id><type>จุลสาร</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="666"><id>137</id><type>สูจิบัตร</type><title>สงกรานต์การดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงในบริบทการท่องเที่ยว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ประเพณีสงกรานต์ แต่เดิมมีจุดประสงค์ในการสร้างหรือตอกย้ำความสัมพันธ์ทางสังคม ระหว่างครอบครัว เครือญาติ และชุมชน โดยใช้กิจกรรมรดน้ำดำหัว ขอพร ทำบุญไหว้พระ และมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเป็นการเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ตามแบบฉบับของไทย แต่เมื่อระยะเวลาเปลี่ยนแปลงไป ประเพณีสงกรานต์ได้ถูกหยิบยกมาใช้ในแง่ของการเป็นทุนทางด้านวัฒนธรรม ในมิติของเศรษฐกิจที่มีจุดมุ่งหมายให้เป็นประเพณีแห่งความรื่นเริง สนุกสนาน เป็นประเพณีแห่งการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ทำให้ประเพณีสงกรานต์ในพื้นที่ต่าง ๆ ได้ถูกนำมารื้อฟื้นเป็นทุนทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับพื้นที่ของตน ประเพณีสงกรานต์จึงเปลี่ยนแปลงความหมายจากการเป็นประเพณีระบบชุมชนที่เน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ในสังคม มาสู่ประเพณีในเชิงเศรษฐกิจ มีความหมายเป็นประเพณีของมวลชน โดยมีทั้งบุคคล รัฐบาล และองค์รทั้งภาครัฐและเอกชนมาเกี่ยวข้อง&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>สงกรานต์, การท่องเที่ยว, จารีตประเพณี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=137</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/212-cover.jpg</picture></row>
<row _id="667"><id>138</id><type>อื่นๆ</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="668"><id>138</id><type>วารสาร</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="669"><id>138</id><type>บทความ</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="670"><id>138</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="671"><id>138</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="672"><id>138</id><type>รายงาน</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="673"><id>138</id><type>หนังสือ</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="674"><id>138</id><type>จุลสาร</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="675"><id>138</id><type>สูจิบัตร</type><title>คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท กรณีศึกษา ผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท โดยศึกษาทั้งปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในสังคมชนบท รวมทั้งศึกษาบทบาทของหน่วยงานต่าง ๆ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ซึ่งจากผลวิจัยพบว่า การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ผู้สูงอายุในบ้านม่วงส่วนใหญ่เป็นคนมอญโดยกำเนิด ซึ่ง &amp;ldquo;ปัจจัยภายใน&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย สภาพเศรษฐกิจ ครอบครัว และความสามารถในการปรับตัวของผู้สูงอายุ เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม &amp;nbsp;ซึ่งในส่วนของ &amp;ldquo;ปัจจัยภายนอก&amp;rdquo; ที่สำคัญและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้สูงอายุที่มีความผูกพันกับประเพณีวัฒนธรรมความเป็นมอญและจะส่งผลต่อไปในระยะยาว โดยหน่วยงานที่มีบทบาทในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านม่วงมากที่สุด ได้แก่ วัดม่วง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านม่วง และองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านม่วง&lt;/p&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิต, ไทย, ราชบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=138</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/213-cover.jpg</picture></row>
<row _id="676"><id>154</id><type>อื่นๆ</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="677"><id>154</id><type>วารสาร</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="678"><id>154</id><type>บทความ</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="679"><id>154</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="680"><id>154</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="681"><id>154</id><type>รายงาน</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="682"><id>154</id><type>หนังสือ</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="683"><id>154</id><type>จุลสาร</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="684"><id>154</id><type>สูจิบัตร</type><title>การศึกษาวิจัยองค์ความรู้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชของชนเผ่าอาข่า</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้ชาวอาข่า ชุมชนอาแย ได้ร่วมหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ผ่านการรวบรวมองค์ความรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์พืช&amp;nbsp; เพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ เศรษฐกิจ และสังคมในปัจจุบัน ตลอดจนเพื่อเป็นการสร้างศักยภาพของคนในชุมชนให้มีความมั่นคงทางอาหารที่ยั่งยืนต่อไป ซึ่งจากการจัดทำโครงการวิจัยพบว่า การที่ทำให้ชาวบ้านเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการนั้นจะเป็นแนวทางต่อไปในการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารและความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนให้กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อีกครั้ง รวมไปถึงเป็นการผนวกความร่วมมือของคนในชุมชนทั้งปราชญ์ท้องถิ่นในการเพาะปลูกพืชผักผลไม้และการจัดการทรัพยากรต่างให้กับชุมชนของตนเอง&amp;nbsp; &amp;nbsp; &amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาข่า, กลุ่มชาติพันธุ์, การปลูกพืช, การเก็บรักษา, องค์ความรู้, ไทย, ภาคเหนือ, นักมานุษยวิทยาเดินดิน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=154</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/298-cover.jpg</picture></row>
<row _id="685"><id>155</id><type>อื่นๆ</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="686"><id>155</id><type>วารสาร</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="687"><id>155</id><type>บทความ</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="688"><id>155</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="689"><id>155</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="690"><id>155</id><type>รายงาน</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="691"><id>155</id><type>หนังสือ</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="692"><id>155</id><type>จุลสาร</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="693"><id>155</id><type>สูจิบัตร</type><title>การเปลี่ยนแปลงประเพณี และพิธีกรรม &amp;quot;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;quot; ของคนไทอาหม รัฐอัสสัม อินเดีย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รัฐอัสสัม เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ พบกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาตระกูลไทอยู่บริเวณดินแดนปลายสุดทางตะวันตก ที่เกิดจากการอพยพเคลื่อนย้ายของกลุ่มคนไทจนก่อร่างสร้างเป็นอาณาจักรไทอาหม อันมีอัตลักษณ์ทางภาษา วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีชีวิตในรูปแบบของตนเอง แต่เมื่อรัฐอัสสัมมีบริบทความเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง ทำให้อัตลักษณ์ของชาวไทอาหมเปลี่ยนแปลงไป จนบางอย่างได้ถูกลบเลือนสูญหายไปจากความทรงจำและวิถีชีวิตของคนไทอาหม แต่เมื่อสำนึกทางประวัติศาสตร์ถูกรื้อฟื้น ประกอบกับความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ต้องการแยกรัฐอัสสัมเป็นรัฐอิสระ ทำให้ประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งเพื่อสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ร่วมกันของรัฐอัสสัม โดยเฉพาะประเพณี &amp;ldquo;เม-ด้ำ-เม-ผี&amp;rdquo; ถือได้ว่าเป็นประเพณีที่สำคัญและยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของรัฐอัสสัม&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทอาหม, อัสสัม, อินเดีย, เมด้ำเมผี, ความเป็นอยู่และประเพณี, วัฒนธรรม,</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=155</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/299-cover.jpg</picture></row>
<row _id="694"><id>156</id><type>อื่นๆ</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="695"><id>156</id><type>วารสาร</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="696"><id>156</id><type>บทความ</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="697"><id>156</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="698"><id>156</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="699"><id>156</id><type>รายงาน</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="700"><id>156</id><type>หนังสือ</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="701"><id>156</id><type>จุลสาร</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="702"><id>156</id><type>สูจิบัตร</type><title>การเดินทางของชีวิต: ความหมายต่อความชราภาพและการใช้ชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ กรณีศึกษา บ้านเกาะแรต หมู่ที่12 ตำบลบางปลา อำเภอบางเลน และบ้านหัวถนน ตำบลดอนพุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายในการศึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต ความหมายและการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุไทดำ ซึ่งจากการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าความหมายของความชราภาพในกลุ่มผู้สูงอายุไทดำ อาจจะเริ่มต้นจากความแตกต่างทั้งทางเพศสภาพที่ทำให้การเดินทางของชีวิต การมีตำแหน่งหน้าที่ บทบาททางสังคมแตกต่างกันออกไป แต่ภายใต้ความเป็นชาติพันธุ์ที่ยึดโยงอยู่บนระบบประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อเดียวกันในเรื่องของผีและบรรพบุรุษได้ให้ความหมายต่อการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุไทดำในมิติทางสังคม วัฒนธรรม และชาติพันธุ์&amp;nbsp; สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้สูงอายุไทดำได้รับการยอมรับและเห็นคุณค่าในตัวเองท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสังคมวัฒนธรรม&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ผู้สูงอายุ, ความเป็นอยู่และประเพณี, นครปฐม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=156</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/300-cover.jpg</picture></row>
<row _id="703"><id>157</id><type>อื่นๆ</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="704"><id>157</id><type>วารสาร</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="705"><id>157</id><type>บทความ</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="706"><id>157</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="707"><id>157</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="708"><id>157</id><type>รายงาน</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="709"><id>157</id><type>หนังสือ</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="710"><id>157</id><type>จุลสาร</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="711"><id>157</id><type>สูจิบัตร</type><title>พลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ของลาวโซ่ง/ไทดำจากพิธีกรรมความตาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพลวัตจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีการปรับตัวในบริบทใหม่ โดยการวิเคราะห์แบบแผนประเพณีและพิธีกรรมเกี่ยวกับความตายของชาวลาวโซ่ง/ไทดำในประเทศไทย ซึ่งจากการศึกษาพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงพิธีศพจากอิทธิพลเชิงประวัติศาสตร์สังคมที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้เคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยในช่วงเวลา 200 ปี ที่ผ่านมา ซึ่งมีความแตกต่างจากพิธีศพที่เกิดขึ้นในสิบสองจุไท แสดงถึงพลวัตในจักรวาลทัศน์และโลกทัศน์ที่มีลำดับขั้นตอน ในกระบวนพิธีภายใต้การกำกับของระบบความเชื่อในคติผี ตามจักรวาลทัศน์แบบคู่ขนาดเมืองฟ้า-เมืองลุ่ม อีกทั้งพิธีศพยังแสดงให้เห็นโลกทัศน์ที่ตอกย้ำจิตสำนึกของผู้พลัดถิ่นฐานเดิมของตน และกลายเป็นแกนความผูกพันที่ยึดโยงโดยจิตสำนึกอันเหนี่ยวแน่นของชาติพันธุ์ลาวโซ่ง/ไทดำ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โซ่ง, ไทดำ, ชาติพันธุ์วิทยา, ความเป็นอยู่และประเพณี, พิธีศพ, ความเชื่อ, การนับถือผี, โลกทัศน์, วัฒนธรรมความตาย, พิธีกรรมวิเคราะห์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=157</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/301-cover.jpg</picture></row>
<row _id="712"><id>158</id><type>อื่นๆ</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="713"><id>158</id><type>วารสาร</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="714"><id>158</id><type>บทความ</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="715"><id>158</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="716"><id>158</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="717"><id>158</id><type>รายงาน</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="718"><id>158</id><type>หนังสือ</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="719"><id>158</id><type>จุลสาร</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="720"><id>158</id><type>สูจิบัตร</type><title>การศึกษาเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดประสงค์ในการเก็บข้อมูลจากพื้นที่ด้วยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ เพื่อสำรวจรวบรวมรายชื่อเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก ซึ่งจากการวิจัยพบว่า คนไทพ่าเกมีอัตลักษณะทางวัฒนธรรมที่มีลักษณะดั้งเดิมเป็นมรดกติดตัวคนไทมาด้วยเมื่อย้ายถิ่นฐานไปยังลุ่มน้ำพรหมบุตรในรัฐอัสสัมมี 4 ประการ คือ 1.) อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ 2.) อัตลักษณ์ด้านวัตนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต 3.) อัตลักษณ์ด้านความเชื่อของคนไทพ่าเก 4.) อัตลักษณ์ด้านภาษา โดยอัตลักษณ์ด้านภาษามีบทบาทอย่างมากในการดำรงวัฒนธรรมของไทพ่า ก่อให้เกิดเอกสารตัวเขียนจำนวนมาก ดังนั้นประเพณีเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียน ที่เป็นปัจจัยในการอนุรักษ์เอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก คือ ประเพณีลูลิก และประเพณีแต้มลิก ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญให้เกิดการผลิตซ้ำเอกสารตัวเขียนของไทพ่าเก โดยมีการปรับใช้เทคโนโลยี เช่น การถ่ายเอกสาร และคอมพิวเตอร์ มารับใช้คติความเชื่อ ทำให้สะดวกมากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทพ่าเก, อัสสัม, ความเป็นอยู่และประเพณี, อินเดีย, ชาติพันธุ์วิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=158</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/303-cover.jpg</picture></row>
<row _id="721"><id>159</id><type>อื่นๆ</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="722"><id>159</id><type>วารสาร</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="723"><id>159</id><type>บทความ</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="724"><id>159</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="725"><id>159</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="726"><id>159</id><type>รายงาน</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="727"><id>159</id><type>หนังสือ</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="728"><id>159</id><type>จุลสาร</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="729"><id>159</id><type>สูจิบัตร</type><title>มองไทสิบสองปันนากับชาติจีนยุคใหม่ ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อ</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สิบสองปันนา ในปัจจุบันถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ภายใต้การบริหารการปกครองของมณฑลยูนาน กลุ่มชาติพันธุ์ &amp;ldquo;ลื้อ&amp;rdquo; ที่มีอัตลักษณ์ทางด้านวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และประเพณีในรูปแบบเฉพาะ&amp;nbsp; แต่ภายใต้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทำให้อัตลักษณ์ของชาวลื้อถูกบดบัง เบียดขับออกไปหลายชั่วอายุคน อัตลักษณ์บางอย่างนั้นสูญหายไปจากความทรงจำ ต่อมาเมื่อเติ้ง เสี่ยวผิงได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาได้ใช้นโยบาย 4 ทันสมัย ในการขับเคลื่อนประเทศจีน ประกอบกับการเปิดโอกาสและพัฒนาโครงสร้างขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับความเจริญและสรรค์สร้างให้สิบสองปันนาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ชาวลื้อซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่จึงต้องปรับตัว รื้อ สร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อนำมาเป็นทุนทางวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวท่ามกลางบริบทความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิบสองปันนา ผ่านชีวประวัติของผู้นำจารีตของชาวลื้อที่ได้เป็นผู้มีบทบาทต่อการรื้อสร้างอัตลักษณ์ และเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเผชิญยุคการเปลี่ยนผ่านของสิบสองปันนา&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทลื้อ, ชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ผู้นำจารีต, ประวัติศาสตร์, ความเป็นอยู่และประเพณี, เชียงรุ้ง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=159</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/306-cover.jpg</picture></row>
<row _id="730"><id>160</id><type>อื่นๆ</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="731"><id>160</id><type>วารสาร</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="732"><id>160</id><type>บทความ</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="733"><id>160</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="734"><id>160</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="735"><id>160</id><type>รายงาน</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="736"><id>160</id><type>หนังสือ</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="737"><id>160</id><type>จุลสาร</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="738"><id>160</id><type>สูจิบัตร</type><title>ภูมิทัศน์ชาติพันธุ์ แผนที่ชุมชนชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	สังคมไทยเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม ที่ประกอบร่างมาจากความหลากหลายทางชาติพันธุ์ นับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สาเหตุมาจากการเป็นเมืองท่าในแถบอุษาคเนย์ทำให้มีชนชาติต่าง ๆ เข้ามาทำการติดต่อค้าขาย รวมถึงตั้งรกรากนับแต่นั้นเป็นต้นมา อาทิ ญี่ปุ่น โปรตุเกส จีน รวมถึงการกวาดต้อนเฉลยจากการทำศึกสงครามมาไว้ เช่น ลาว มอญ ญวน เรื่อยมาจนถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดยแต่ละกลุ่มชน/ชาติพันธุ์จะมีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง รายงานเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเกี่ยวกับชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในกรุงเทพฯ ในประเด็นเกี่ยวกับศาสนา ประเพณี พิธีกรรม วิถีชีวิต ที่อยู่อาศัย เป็นต้น เพื่อที่จะจัดทำออกมาให้อยู่ในรูปแบบภูมิทัศน์และแผนที่ชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, มุสลิม, จีน, มอญ, ลาว, ภูมิทัศน์, ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ธนบุรี, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=160</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/307-cover.jpg</picture></row>
<row _id="739"><id>161</id><type>อื่นๆ</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="740"><id>161</id><type>วารสาร</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="741"><id>161</id><type>บทความ</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="742"><id>161</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="743"><id>161</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="744"><id>161</id><type>รายงาน</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="745"><id>161</id><type>หนังสือ</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="746"><id>161</id><type>จุลสาร</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="747"><id>161</id><type>สูจิบัตร</type><title>สวนชานเมืองสู่สวนกลางเมือง: การดำรงอยู่ของการทำสวนในพื้นที่ธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ความเจริญและความเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยอย่างกรุงเทพมหานคร ทำให้ประชากรจากทั่วภูมิภาคทุกสารทิศ อพยพเข้ามาทำงานเนื่องจากความเป็นศูนย์กลางอย่างไม่ขาดสาย ทำให้กรุงเทพฯ มีปัญหาเรื่องความแออัดของประชากร และการจัดสรรที่ดินสำหรับใช้ประโยชน์ไม่เพียงพอ พื้นที่ความเป็นเมืองจึงต้องขยายออกไปแถบชานเมืองแทน อาทิ แถบภาษีเจริญ บางขุนเทียน ราษฎร์บูรณะ เป็นต้น ทำให้พื้นที่การเกษตรอันเป็นพื้นที่ที่มีอยู่เดิมมาของชานเมืองกรุงเทพฯ นั้นถูกรุกล้ำด้วยโครงการบ้านจัดสรร การตัดเส้นทางถนนผ่าน โรงงานต่าง ๆ ประกอบกับค่านิยมวิถีชีวิตยุคใหม่ที่เห็นอาชีพเกษตรกรมีรายได้น้อย ทำให้เกิดภาวะการลดลงของพื้นที่ที่ทำสวน&amp;nbsp; เพาะปลูกเพื่อการเกษตรลดลงเป็นจำนวนมาก จึงต้องมีการศึกษาถึงการปรับตัวให้การดำรงของพื้นที่สวนเข้ากับบริบทความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน ของพื้นที่สวนแถบบริเวณฝั่งธนบุรีหรือแถบชานเมืองกรุงเทพฯ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การทำสวน, นิเวศวิทยาการเมือง, เกษตรกรรม, เกษตรกร, เศรษฐกิจ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=161</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/302-cover.jpg</picture></row>
<row _id="748"><id>162</id><type>อื่นๆ</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="749"><id>162</id><type>วารสาร</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="750"><id>162</id><type>บทความ</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="751"><id>162</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="752"><id>162</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="753"><id>162</id><type>รายงาน</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="754"><id>162</id><type>หนังสือ</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="755"><id>162</id><type>จุลสาร</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="756"><id>162</id><type>สูจิบัตร</type><title>&amp;quot;ความเป็นเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างสินค้าและผู้คนย่านธนบุรี&amp;quot; กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาชิ้นนี้ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ทางสังคม การก่อตั้งถิ่นฐานของผู้คนฝั่งธนบุรี ในบริบทช่วงเวลารัตนโกสินทร์จนถึง พ.ศ. 2500 และศึกษาทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจฝั่งธนบุรี ในฐานะเป็นแหล่งทรัพยากรที่ส่งเสริมและสนับสนุนพื้นที่กรุงเทพฯ ในบริเวณต่าง ๆ ซึ่งจากการศึกษาทำให้เห็นว่า ธนบุรีถือเป็นชุมชนที่มีศูนย์กลางทางการค้า เนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำเป็นศูนย์กลางในการเดินทาง อีกทั้งยังมีเส้นทางส่งเสริมจากการขุดคลองต่าง ๆ เพื่อเชื่อมแม่น้ำเข้าด้วยกัน ทำให้สามารถสัญจรทางน้ำได้อย่างทั่วถึงไปยังในชุมชนต่าง ๆ ทำให้เกิดการค้าขายที่คึกคัก และเกิดเครือข่ายการค้าขึ้นมาระหว่างพื้นที่เมืองและพื้นที่หัวเมือง ประกอบกับเครือข่ายการค้ากับต่างประเทศ ดังเห็นได้จากหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เกิดขึ้นได้ยกเลิกการผูกขาดสินค้าบางประเภท ส่งผลให้การค้าขายของไทยเริ่มขยายเครือข่ายทางการค้าออกไปสู่ต่างประเทศมากยิ่งขึ้น&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์บอกเล่า, ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, กรุงรัตนโกสินทร์, ธนบุรี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>8 พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=162</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/305-cover.jpg</picture></row>
<row _id="757"><id>163</id><type>อื่นๆ</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="758"><id>163</id><type>วารสาร</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="759"><id>163</id><type>บทความ</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="760"><id>163</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="761"><id>163</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="762"><id>163</id><type>รายงาน</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="763"><id>163</id><type>หนังสือ</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="764"><id>163</id><type>จุลสาร</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="765"><id>163</id><type>สูจิบัตร</type><title>การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย: หลักฐานโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หลักฐานทางโบราณคดี ที่ประกอบไปด้วย โบราณสถาน โบราณวัตถุ และนิเวศวัตถุ นับว่าเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สามารถบ่งบอกพัฒนาการ บริบทความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องการปฏิสัมพันธ์ติดต่อสื่อสารกันระหว่างชุมชนหรือเมืองตามประวัติศาสตร์ที่ได้ปรากฏจากหลักฐาน รายงานวิจัยเล่มนี้จึงต้องการที่จะศึกษาในประเด็นของ การค้าทางไกลยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่าง ประมาณ 2500-1500 ปีก่อน โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดีจากภาคกลางของประเทศไทยเป็นตัวบ่งชี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>เส้นทางการค้า, ประวัติศาสตร์, ก่อนประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ, การขุดค้นทางโบราณคดี, ไทย, ภาคกลาง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=163</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/308-cover.jpg</picture></row>
<row _id="766"><id>164</id><type>อื่นๆ</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="767"><id>164</id><type>วารสาร</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="768"><id>164</id><type>บทความ</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="769"><id>164</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="770"><id>164</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="771"><id>164</id><type>รายงาน</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="772"><id>164</id><type>หนังสือ</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="773"><id>164</id><type>จุลสาร</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="774"><id>164</id><type>สูจิบัตร</type><title>ข้อมูลระบบลำน้ำสมัยอยุธยาจากการสำรวจและตรวจสอบภาคสนาม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	แม่น้ำ ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของรัฐในสมัยจารีต เพราะแม่น้ำมีความสำคัญทั้งในแง่ของ การเพาะปลูกและหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในเมืองได้อย่างเพียงพอตลอดทั้งปี เป็นเส้นทางสายหลักสำหรับใช้ในการติดต่อสัมพันธ์ค้าขายกับทั้งสังคมภายในและภายนอก เป็นพื้นที่ที่ผู้คนในอดีตนิยมตั้งถิ่นฐานกัน จึงสามารถกล่าวได้ว่า แม่น้ำนั้นเป็นรากฐานของการเชื่อมต่อการพัฒนาทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง โดยเฉพาะอาณาจักร &amp;ldquo;อยุธยา&amp;rdquo; เป็นราชธานีมีโครงข่ายลำน้ำเชื่อมโยงถึงกันหลายสาย จนได้รับขนานนามว่า &amp;ldquo;เวนิชตะวันออก&amp;rdquo; และด้วยระยะเวลากว่า 417 ปีที่ผ่านมาของอาณาจักรอยุธยา มีการขุดคูคลองเส้นทางน้ำหลายสาย บ้างก็มีการจดบันทึกไว้ รายงานเล่มนี้จึงต้องการศึกษาถึง ระบบลำน้ำสมัยอยุธยา เพื่อทำความเข้าใจถึงความสำคัญของแม่น้ำ ที่ส่งผลต่อความเปลี่ยนแปลงในสมัยอยุธยา&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อยุธยา, ย่าน, ลำน้ำ, คลอง, เส้นทางน้ำ, ภูมิศาสตร์, แผนที่, การสำรวจและตรวจสอบ, พระราชพิธี, พิธี</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=164</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/310-cover.jpg</picture></row>
<row _id="775"><id>165</id><type>อื่นๆ</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="776"><id>165</id><type>วารสาร</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="777"><id>165</id><type>บทความ</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="778"><id>165</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="779"><id>165</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="780"><id>165</id><type>รายงาน</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="781"><id>165</id><type>หนังสือ</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="782"><id>165</id><type>จุลสาร</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="783"><id>165</id><type>สูจิบัตร</type><title>การแปลและการศึกษาเอกสารจีนโบราณกับไทยในบริบทของเส้นทางสายไหม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จีนเป็นหนึ่งในชนชาติที่มีสำนึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเห็นได้จากทักษะการจดบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ทั้งจากเอกสารหรือจดหมายเหตุของราชสำนักจีน ขณะเดียวกันในแง่ของความสัมพันธ์ ประเทศไทยหากนับตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบันได้มีความสัมพันธ์กับจีน ในบริบททางการฑูตและเศรษฐกิจมาแล้วกว่า 2000 ปี ประกอบกับข้อมูลที่ได้จากบันทึกหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของจีนนั้น ค่อนข้างมีความแม่นยำ เที่ยงตรง และน่าเชื่อถือได้ จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา ค้นคว้า ประวัติศาสตร์ไทย ในแง่ของการตรวจสอบข้อมูลที่ยังมีความคลุมเครือ น่าสงสัย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการคัดเลือก ชำระ และแปลเอกสารจีนโบราณที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทย เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการใช้ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล อันเป็นที่มาของรายงานการวิจัยเล่มนี้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์, จดหมายเหตุ, การค้ากับต่างประเทศ, ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ, จีน, ไทย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=165</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/311-cover.jpg</picture></row>
<row _id="784"><id>166</id><type>อื่นๆ</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="785"><id>166</id><type>วารสาร</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="786"><id>166</id><type>บทความ</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="787"><id>166</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="788"><id>166</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="789"><id>166</id><type>รายงาน</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="790"><id>166</id><type>หนังสือ</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="791"><id>166</id><type>จุลสาร</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="792"><id>166</id><type>สูจิบัตร</type><title>ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	รายงานการวิจัยเล่มนี้ศึกษา ศิลปกรรมในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ตามพระราชดำริของรัชกาลที่ 4-5 ที่ได้มีพระราชดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานที่ไปเสด็จยังที่ต่าง ๆ ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ปูชนียสถาน และสิ่งสาธารณูปโภคเพื่อเป็นประโยชน์แก่ราษฎรในพื้นที่ เพื่อแสดงออกถึงนัยยะทางการเมือง และเพื่อรองรับการพัฒนาของเมืองจากการขยายตัวทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ อันเป็นหลักฐานทางศิลปกรรมที่ปรากฎร่องรอยมาอยู่จนถึงปัจจุบัน&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ศิลปกรรม, ชายฝั่งทะเลตะวันออก, ประวัติศาสต์ศิลปะ, รัชกาลที่ 4, รัชกาลที่ 5</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=166</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/210-cover.jpg</picture></row>
<row _id="793"><id>167</id><type>อื่นๆ</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="794"><id>167</id><type>วารสาร</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="795"><id>167</id><type>บทความ</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="796"><id>167</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="797"><id>167</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="798"><id>167</id><type>รายงาน</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="799"><id>167</id><type>หนังสือ</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="800"><id>167</id><type>จุลสาร</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="801"><id>167</id><type>สูจิบัตร</type><title>บทบาทของลังกาทวีปในฐานะศูนย์กลางพุทธศาสนาต่อพุทธศิลป์ไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ศรีลังกาถือว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายเถรวาท (หินยาน) มานับตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทำการสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ 3 ขึ้น ด้วยความเจริญและความยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในศรีลังกานี้ ทำให้บ้านเมืองต่าง ๆ ในประเทศไทยจึงเลือกที่จะรับเอาพุทธศาสนาจากศรีลังกาเข้ามาประดิษฐาน ณ บ้านเมืองของตน ทำให้กรอบของความคิด ความเชื่อ และพุทธศิลป์ ดำเนินในแนวทางตามพุทธศาสนาแบบลังกาที่ได้เลือกรับเข้ามา ที่เห็นได้ชัด คือ นับตั้งแต่สมัยทราวดี สุโขทัย ล้านนา อยุธยา (ตอนต้น) และเมื่อสมัยอยุธยาตอนปลาย พุทธศาสนาแบบลังกาได้เกิดความเสื่อมลง มีการปรับรูปแบบแนวคิดจากการผสมความเชื่อแบบพุทธศาสนาลังกากับพุทธศาสนาแบบขอม ซึ่งตกค้างมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้า เข้ามาเป็นรูปแบบของตนเองในแง่รูปแบบความคิด ความเชื่อ แต่พุทธศิลป์ยังคงยึดถือตามแบบความยิ่งใหญ่ของลังกา จนมาถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาแบบลังกาเข้ามาอีกครั้ง จากการอัญเชิญปูชนียวัตถุเข้ามา อาทิ พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ เป็นต้น จนถึงในช่วงเวลาต่อมาบทบาทของพุทธศาสนาในลังกาค่อย ๆ ลดอิทธิพลลง และถูกแทนที่ด้วยประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในอินเดีย&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พุทธศิลป์, ศรีลังกา, พุทธศาสนาลังกาวงศ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=167</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/211-cover.jpg</picture></row>
<row _id="802"><id>187</id><type>อื่นๆ</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="803"><id>187</id><type>วารสาร</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="804"><id>187</id><type>บทความ</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="805"><id>187</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="806"><id>187</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="807"><id>187</id><type>รายงาน</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="808"><id>187</id><type>หนังสือ</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="809"><id>187</id><type>จุลสาร</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="810"><id>187</id><type>สูจิบัตร</type><title>ความหลากหลายพันธุ์พืช ไร่หมุนเวียนและผู้หญิง ความเป็นหนึ่งที่สืบทอดความคงอยู่ของความหลากหลายพันธุ์พืช ภายใต้โครงการจัดการสิ่งแวดล้อมและไร่หมุนเวียน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;ไร่หมุนเวียน&amp;quot; เป็นวิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในการดำรงชีวิตของชาวกะเหรี่ยง ผู้หญิงมีความผูกพันกับไร่หมุนเวียนมากกว่าผู้ชาย อาจเพราะเวลาส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอยู่กับไร่ตลอดเวลา ตั้งแต่การคัดพันธุ์พืช กระบวนการเก็บรักษาสายพันธุ์พืชชนิดต่างๆ ไปจนถึงการลงมือปลูกและเก็บผลผลิตล้วนเป็นบทบาทของผู้หญิงตลอดทั้งกระบวน จนอาจกล่าวได้ว่า &amp;quot;ไร่หมุนเวียนเป็นมารดาแห่งพันธุ์พืช ส่วนผู้หญิงนั้นเป็นมารดาของไร่หมุนเวียน&amp;quot;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต,ไร่หมุนเวียน, การเกษตร, ชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>28 มีนาคม พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=187</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/332-cover.jpg</picture></row>
<row _id="811"><id>218</id><type>อื่นๆ</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="812"><id>218</id><type>วารสาร</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="813"><id>218</id><type>บทความ</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="814"><id>218</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="815"><id>218</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="816"><id>218</id><type>รายงาน</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="817"><id>218</id><type>หนังสือ</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="818"><id>218</id><type>จุลสาร</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="819"><id>218</id><type>สูจิบัตร</type><title>แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนเจ็ดริ้วมีระบบความเชื่อของชาวมอญที่ชัดเจนและเป็นเอกลักษณ์ การมีสำนึกร่วมกันของคนในชุมชน โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับผีมอญ ประเพณี และการใช้ภาษา นับว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญในการฟื้นฟู อนุรักษ์ และถ่ายทอดวัฒนธรรม ทั้งยังพบว่าภูมิปัญญาพื้นบ้านอย่างการปักผ้าสไบมอญได้เป็นที่ยอมรับของคนทั้งจากภายในและภายนอกชุมชน รวมทั้งการได้รับรางวัลก่อให้เกิดความภาคภูมิใจและสามารถขายเป็นสินค้าสร้างรายได้ อย่างไรก็ดีชุมชนเจ็ดริ้วมีศักยภาพในการจัดการวัฒนธรรมที่น่าสนใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาและข้อจำกัด ตามที่ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ไว้ถึงแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพของชุมชนในการจัดการวัฒนธรรมดังกล่าว&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มอญ, ชาติพันธุ์, เจ็ดริ้ว, วัฒนธรรมและประเพณี, การจัดการวัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>10 เมษายน พ.ศ. 2562</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/312-cover.jpg</picture></row>
<row _id="820"><id>220</id><type>อื่นๆ</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="821"><id>220</id><type>วารสาร</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="822"><id>220</id><type>บทความ</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="823"><id>220</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="824"><id>220</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="825"><id>220</id><type>รายงาน</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="826"><id>220</id><type>หนังสือ</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="827"><id>220</id><type>จุลสาร</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="828"><id>220</id><type>สูจิบัตร</type><title>ค่ายเยาวชนรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ครั้งที่ 14</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ในปัจจุบันรากเหง้าและจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมถูกลดทอนลง เช่นเดียวกับการอนุรักษ์ศิลปะ โบราณคดีและวัฒนธรรม ที่ไม่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากนัก เพื่อเป็นการปลูกฝังให้เกิดความสำนึกในเรื่องนี้ ทางชมรมโบราณคดีและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้ความรู้ ความคิด และปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านต่อเยาวชน ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงพื้นที่จริง โดยเลือกพื้นที่จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดกำแพงเพชร เป็นสถานที่ดำเนินงาน ด้วยเป็นทั้งสถานที่ค้นพบหลักฐานทางโบราณคดี ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าใจกระบวนการศึกษาทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลปะ มานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเบื้องต้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, โบราณคดี, วัฒนธรรม, วัฒนธรรมพื้นบ้าน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=220</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/363-cover.jpg</picture></row>
<row _id="829"><id>221</id><type>อื่นๆ</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="830"><id>221</id><type>วารสาร</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="831"><id>221</id><type>บทความ</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="832"><id>221</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="833"><id>221</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="834"><id>221</id><type>รายงาน</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="835"><id>221</id><type>หนังสือ</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="836"><id>221</id><type>จุลสาร</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="837"><id>221</id><type>สูจิบัตร</type><title>ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนในคนนอกคนกลางและคนอื่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &lt;em&gt;ชุมชนในภาพถ่ายจากภาพถ่ายในชุมชน : คนละมุมมองเดียวกันผ่านภาพถ่ายคนใน คนนอก คนกลางและคนอื่น&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/em&gt;เป็นโครงการที่มุ่งเน้นศึกษาบริบทอื่นของภาพถ่ายในเชิงมานุษยวิทยาอันสามารถนำไปสู่มุมมอง แง่มุมการศึกษาที่แปลกใหม่กว่าการยืนยันรูปธรรมของชุมชนหรือการมีอยู่ของวัตถุหนึ่งผ่าน การศึกษาซึ่งผสมผสานกับมุมมองทางประวัติศาสตร์ศิลปะ ที่ร่วมพิจารณาบทบาทระหว่างภายถ่ายกับผู้คนในชุมชน ประกอบการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล ซึ่งได้เลือกพื้นที่ชุมชนบ้านโนนม่วง ตำบลวังไชย อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นพื้นที่ในการศึกษาเนื่องจากชุมชนบ้านโนนม่วงเป็นชุมชนที่ไม่ปรากฏอัตลักษณ์เฉพาะกลุ่มอย่างเด่นชัดซึ่งเป็นลักษณะของชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมากสำหรับใช้เป็นพื้นที่ปฏิบัติการเชิงทดลองในครั้งนี้ โดยได้แบ่งรูปแบบกิจกรรมการถ่ายภาพออกเป็นสามรูปแบบ ประการแรก เป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายนอกที่กระทำต่อพื้นที่และผู้คนภายในชุมชน ประการที่สอง ความสัมพันธ์ในรูปแบบมุมมองสายตาของบุคคลภายในต่อพื้นที่และบุคคลภายในชุมชนด้วยกันเองซึ่งแบ่งออกเป็นสองหัวข้อคือ &amp;lsquo;ความงาม&amp;rsquo; และ &amp;lsquo;แม่&amp;rsquo; ประการที่สาม ความสัมพันธ์ในรูปแบบอิสระภายใต้เงื่อนไขความก่ำกึ่งของสถานะคนนอก-คนใน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภาพถ่าย, ประวัติศาสตร์ศิลปะ, ชุมชน, บ้านโนนม่วง, มหาสารคาม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=221</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/364-cover.jpg</picture></row>
<row _id="838"><id>222</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="839"><id>222</id><type>วารสาร</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="840"><id>222</id><type>บทความ</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="841"><id>222</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="842"><id>222</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="843"><id>222</id><type>รายงาน</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="844"><id>222</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="845"><id>222</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="846"><id>222</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการผู้แทนการประชุมเชิงนโยบายของสุดยอดผู้นำอาเซียนรุ่นใหม่ 2562</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ Young ASEAN Leaders Policy Initiative (YALPI) เป็นการรวมกลุ่มนักศึกษาและตัวแทนจากประเทศอาเซียนที่มีศักยภาพที่จะกลายเป็นพลังในการผลักดันนโยบายทางการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียนในอนาคต ซึ่งการประชุมครั้งนี้ได้คัดสรรประเด็นทางการเมืองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ 1.การก่อการร้าย 2.การจัดการด้านสิ่งแวดล้อม 3.ระบบสวัสดิการ 4.ความมั่นคงทางไซเบอร์ โดยผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องวิเคราะห์ประเด็นข้างต้นเพื่อนำมาซึ่งข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่สามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้ รวมทั้งการเผยแพร่และนำเสนอนโยบายซึ่งเป็นผลงานของผู้เข้าร่วมประชุมต่อผู้นำทางการเมืองอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>นโยบายการเมือง, อาเซียน, ประชาคมสังคม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=222</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/365-cover.jpg</picture></row>
<row _id="847"><id>223</id><type>อื่นๆ</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="848"><id>223</id><type>วารสาร</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="849"><id>223</id><type>บทความ</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="850"><id>223</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="851"><id>223</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="852"><id>223</id><type>รายงาน</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="853"><id>223</id><type>หนังสือ</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="854"><id>223</id><type>จุลสาร</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="855"><id>223</id><type>สูจิบัตร</type><title>การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนตรอกสลักหิน ชุมชนใกล้ศูนย์กลางทางการค้าของกรุงเทพมหานคร แม้จะมีขนาดเล็กแต่มีมนต์เสน่ห์และเรื่องราวที่น่าค้นหาซ่อนอยู่ในชุมชน ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ความเชื่อ รวมถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่ยังคงรอให้ทุกคนเข้ามาค้นหา และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากในชุมชนแห่งนี้ โครงการ การพัฒนาเส้นทางการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนตรอกสลักหิน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาและเรียบเรียงประวัติศาสตร์ชุมชนอย่างมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่น 2) เพื่อปลูกฝังให้คนในท้องถิ่นเห็นคุณค่าของชุมชนผ่านการพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนร่วมกัน 3) เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับชุมชนโดยพัฒนาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลทั่วไป และมีวิธีการดำเนินงาน แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาประวัติศาสตร์ ทั้งจากการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการสอบถาม สัมภาษณ์จากสมาชิกในชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและนักวิชาการ ระยะที่ 2 ออกแบบเส้นทางการเรียนรู้ ร่วมกับคนในชุมชน ระยะที่ 3 เผยแพร่ประวัติศาสตร์ชุมชน ผ่านการจัดกิจกรรม &amp;ldquo;Trail (Tale) of ตรอกสลักหิน&amp;rdquo; และระยะที่ 4 ประเมินและสรุปผลโครงการ กลุ่มเป้าหมายของโครงการ คือ สมาชิกชุมชนตรอกสลักหินและบุคคลภายนอกชุมชน จากโครงการนี้ทำให้ผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีส่วนร่วมในกระบวนการและกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดขึ้นสามารถรำลึกถึงอดีต บอกเล่าข้อมูลของชุมชนและถ่ายทอดออกมาผ่านประสบการณ์ที่ได้รับเพื่อส่งต่อไปยังเด็ก ๆ ในชุมชนที่เข้าร่วมการทำยุววิจัยเป็นผู้สัมภาษณ์ได้รับทราบ และเด็ก ๆ ยังสามารถบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้แก่บุคคลภายนอกได้&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ประวัติศาสตร์ชุมชน, ชุมชนตรอกสลักหิน, เส้นทางการเรียนรู้</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=223</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/366-cover.jpg</picture></row>
<row _id="856"><id>224</id><type>อื่นๆ</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="857"><id>224</id><type>วารสาร</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="858"><id>224</id><type>บทความ</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="859"><id>224</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="860"><id>224</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="861"><id>224</id><type>รายงาน</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="862"><id>224</id><type>หนังสือ</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="863"><id>224</id><type>จุลสาร</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="864"><id>224</id><type>สูจิบัตร</type><title>การพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือ เพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการพัฒนาเครือข่ายนักศึกษาครูสังคมศึกษาในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือเพื่อการเรียนรู้เชิงประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมือง เป็นโครงการที่มุ่งหวังเปิดพื้นที่ให้นักศึกษาครูสังคมศึกษาได้ลงพื้นที่ภาคสนามในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และองค์ความรู้เพื่อสร้างความเป็นพลเมืองผ่านเครื่องมือทางมานุษยวิทยาที่จะช่วยให้เกิดการศึกษาเชิงลึก (Deep Study) จากนั้นพัฒนาองค์ความรู้ที่ได้ออกมาเป็นบทความทางวิชาการ และจัดประชุมเสวนาทางวิชาการเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ อันจะเป็นการสร้างเครือข่ายและพื้นที่ให้กับนักศึกษาครูสังคมในกลุ่มราชภัฏภาคเหนือได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและในอนาคตจะได้ร่วมกันขับเคลื่อนงานด้านการศึกษาเพื่อท้องถิ่นร่วมกันต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, บทความ, การศึกษา, ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=224</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/367-cover.jpg</picture></row>
<row _id="865"><id>225</id><type>อื่นๆ</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="866"><id>225</id><type>วารสาร</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="867"><id>225</id><type>บทความ</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="868"><id>225</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="869"><id>225</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="870"><id>225</id><type>รายงาน</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="871"><id>225</id><type>หนังสือ</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="872"><id>225</id><type>จุลสาร</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="873"><id>225</id><type>สูจิบัตร</type><title>ที่นี่หมู่บ้านป่าคา (เตี้ยเก้ง) ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองสาน จังหวัดกำแพงเพชร</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	หนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตปลายทางของโครงการค่ายเรียนรู้วิถีม้งป่าคา ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา ให้ได้มีโอกาสลงพื้นที่เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมผ่านเครื่องมือที่นำมาบูรณาการ พร้อมทั้งกิจกรรม work shop การผลิตคลิปวิดิโอสั้นเชิงสารคดี และกิจกรรมถอดบทเรียน และการทำ SWOT จากข้อมูลที่ได้จากการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตม้งป่าคา ณ ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>วิถีชีวิต, วัฒนธรรม, ม้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=225</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/368-cover.jpg</picture></row>
<row _id="874"><id>226</id><type>อื่นๆ</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="875"><id>226</id><type>วารสาร</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="876"><id>226</id><type>บทความ</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="877"><id>226</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="878"><id>226</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="879"><id>226</id><type>รายงาน</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="880"><id>226</id><type>หนังสือ</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="881"><id>226</id><type>จุลสาร</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="882"><id>226</id><type>สูจิบัตร</type><title>ชุมชนนักปฏิบัติการเรียนรู้สหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์สำหรับนักการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง: จากห้องเรียนทฤษฎีสู่พื้นที่ปฏิบัติการทางสังคม</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการนี้ได้จัดขึ้นเพื่อฝึกทักษะสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นำไปสู่การเผยแพร่สู่สาธารณะชนต่อบุคคลที่เข้าร่วม รวมไปถึงนักศึกษาที่จัดทำกิจกรรมและนำความรู้เหล่านี้ไปประยุกต์ให้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไป เพื่อสร้างการตระหนักรู้และเข้าใจต่อประเด็นการศึกษาในมิติสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรมด้วยมุมมองสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ผ่านการจัดกิจกรรม ได้แก่ 1. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชุดนักเรียน&amp;hellip;เท่าเทียมหรือเท่าทุน? : ว่าด้วยสิทธิและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเชิงเสรีนิยมใหม่&amp;rdquo; 2. การเสวนาในหัวข้อ &amp;ldquo;ชำแหละวาทกรรมการศึกษา : การครอบงำของภาษาในโรงเรียน&amp;rdquo; 3.ค่าย ActivisionX Season 1 ตอน Level Up และ 4. วิดีทัศน์เรื่อง &amp;ldquo;การศึกษาของชาติพันธุ์ : รัฐสวัสดิการ&amp;rdquo; ซึ่งเป็นการดำเนินการกิจกรรมแบบสาธารณะเพื่อหวังผลในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเชิงสหวิทยาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปฏิบัติการทางสังคม, สังคม, วัฒนธรรม, การศึกษา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=226</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/369-cover.jpg</picture></row>
<row _id="883"><id>227</id><type>อื่นๆ</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="884"><id>227</id><type>วารสาร</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="885"><id>227</id><type>บทความ</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="886"><id>227</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="887"><id>227</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="888"><id>227</id><type>รายงาน</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="889"><id>227</id><type>หนังสือ</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="890"><id>227</id><type>จุลสาร</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="891"><id>227</id><type>สูจิบัตร</type><title>การรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการรวบรวมภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลภูมิปัญญาหัตถกรรมท้องถิ่นโดยการสังเกต การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลประกอบไปด้วย กลุ่มของผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ รวมไปถึงเด็กและเยาวชน ในชุมชนขุนช่างเคี่ยน ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีประวัติหมู่บ้านที่เล่าขานกันมายาวนาน ประกอบกับได้มีการจัดเสวนาทางวิชาการและนิทรรศการเพื่อการถ่ายทอดเรื่องราวและอัตลักษณ์หัตถกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งแก่สาธารณะ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ม้ง, กลุ่มชาติพันธุ์, หัตถกรรม, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=227</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/370-cover.jpg</picture></row>
<row _id="892"><id>228</id><type>อื่นๆ</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="893"><id>228</id><type>วารสาร</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="894"><id>228</id><type>บทความ</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="895"><id>228</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="896"><id>228</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="897"><id>228</id><type>รายงาน</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="898"><id>228</id><type>หนังสือ</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="899"><id>228</id><type>จุลสาร</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="900"><id>228</id><type>สูจิบัตร</type><title>การเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยาย ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการเก็บรวบรวมข้อมูลและจัดทำหนังสือภาพถ่ายประกอบคำบรรยายชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลาหู่ ลีซู และม้ง) ตำบลปิงโค้ง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ดำเนินการโดยนักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เพื่อเก็บรวบรวมองค์ความรู้ทางด้านวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม จัดทำหนังสือภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายทางวัฒนธรรมของพื้นที่พหุวัฒนธรรม และจัดเวทีคืนความรู้สู่ชุมชนนำเสนอข้อมูลพื้นที่พหุวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างไรก็ดี ในภายหลังพื้นที่ที่ได้กำหนดไว้นั้นไม่สามารถเข้าไปดำเนินกิจกรรมได้ เนื่องจากข้อจำกัดของระยะห่างของแต่ละหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ดำเนินโครงการจึงได้มีการระบุพื้นที่ใหม่ โดยอยู่ในอำเภอและจังหวัดเดียวกัน ซึ่งก็คือ ชุมชนพหุวัฒนธรรม (ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน) บ้านหนองแขม ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรมที่มีการอยู่ร่วมกันของ 4 กลุ่มชาติพันธุ์อันได้แก่ ลีซู ลาหู่ ไทใหญ่ และจีน ซึ่งมีความหลากหลายทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม ปัจจุบันกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 4 กลุ่มอยู่ร่วมกัน โดยยังคงรักษาวัฒนธรรมเดิมของแต่ละกลุ่ม อาทิ ความเชื่อที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษ การประกอบประเพณีพิธีกรรมตามวาระสำคัญ อย่างไรก็ดี พบความเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการนับถือศาสนา การแลกรับปรับเปลี่ยนระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ และการได้รับอิทธิพลจากภายนอกชุมชน&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลาหู่, ลีซู, กลุ่มชาติพันธุ์, พหุวัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=228</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/371-cover.jpg</picture></row>
<row _id="901"><id>229</id><type>อื่นๆ</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="902"><id>229</id><type>วารสาร</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="903"><id>229</id><type>บทความ</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="904"><id>229</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="905"><id>229</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="906"><id>229</id><type>รายงาน</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="907"><id>229</id><type>หนังสือ</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="908"><id>229</id><type>จุลสาร</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="909"><id>229</id><type>สูจิบัตร</type><title>นิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	พื้นที่ชุมชนชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ภาคสนามที่นักศึกษาสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ได้เข้าไปฝึกปฏิบัติการเก็บรวบรวมข้อมูลทางวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 มีการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ดังกล่าวไว้เป็นจำนวนมากและเป็นข้อมูลที่น่าสนใจ ซึ่งประกอบไปด้วย ข้อมูลแผนที่หมู่บ้าน ข้อมูลผังเครือญาติ ข้อมูลปฏิทินชุมชน ข้อมูลประวัติศาสตร์ชุมชนในมิติต่าง ๆ ทั้งการอพยพ เศรษฐกิจ สาธารณูปโภค การศึกษา ความเชื่อและศาสนา ข้อมูลภูมิปัญญาและปราชญ์ชาวบ้านในประเด็นต่าง ๆ เช่น ประเพณี&amp;nbsp; สถาปัตยกรรม การฟ้อนดาบ ด้วยความพร้อมของข้อมูลที่กล่าวมาจึงนำมาสู่แนวคิดในการจัดการข้อมูลภาคสนาม ภายใต้โครงการนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบันชุมชนชาวปกาเกอะญอในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง) ตำบลบ่อแก้ว อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับการสนับสนุนโดยศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ เพื่อจัดการเรียบเรียงและตรวจสอบความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรมของชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอโดยการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน และเพื่อจัดทำนิทรรศการและหนังสือชุดประวัติศาสตร์และพลวัตวัฒนธรรม: จากอดีตสู่ปัจจุบัน ชุมชนชาวปกาเกอะญอ ในหมู่บ้านแม่ขะปู (เปียง)&amp;nbsp;&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, วัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์ชุมชน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=229</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/372-cover.jpg</picture></row>
<row _id="910"><id>230</id><type>อื่นๆ</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="911"><id>230</id><type>วารสาร</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="912"><id>230</id><type>บทความ</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="913"><id>230</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="914"><id>230</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="915"><id>230</id><type>รายงาน</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="916"><id>230</id><type>หนังสือ</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="917"><id>230</id><type>จุลสาร</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="918"><id>230</id><type>สูจิบัตร</type><title>&amp;quot;ปาสะโฮโพ&amp;quot; รักวิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนสันโป่ง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	ชุมชนบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง เป็นชุมชนที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลักและมีการทำไร่หมุนเวียน ปลูกพืชผักสวนครัวตามฤดูกาล และเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อบริโภคภายในครัวเรือนมากกว่าการค้าขายรวมถึงมีวัฒนธรรม ภาษาพูด การแต่งกายที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชาวปกาเกอะญอ นอกจากนี้ยังมีพิธีกรรมและความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนซึ่งมีอยู่หลากหลายพิธี หากแต่ปัจจุบันกลับพบว่าพิธีกรรมและวิถีการดำรงชีวิตของชาวปกาเกอะญอบ้านสันโป่ง ตำบลเสริมกลาง อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง&amp;nbsp; คลี่คลายลงเนื่องด้วยมีการเปิดรับวัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนมากขึ้น ทำให้พิธีกรรมดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อของคนในชุมชนได้ลดบทบาทลงไป จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการหลงลืมทางพิธีกรรมดั้งเดิม จากปรากฏการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นจึงทำให้พิธีกรรมความเชื่อของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอบ้านสันโป่งไม่ได้รับความสนใจในการเข้าร่วมจากกลุ่มเด็กและเยาวชนมากนัก อีกทั้งไม่เข้าใจแบบแผนการดำเนินชีวิตของชาวปกาเกอะญอที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ รวมถึงทัศนคติของเด็กและเยาวชนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสสังคมภายนอก ดังนั้นเพื่อให้เยาวชนและชุมชนได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของพิธีกรรมมีความเข้าใจในรากเหง้า ความเป็นพิธีกรรมดั้งเดิม ตลอดจนมีการศึกษาเรียนรู้วิถีการดำรงชีวิตของชุมชนซึ่งถือเป็นมรดกทางพิธีกรรมที่ต้องช่วยกันอนุรักษ์และรักษาให้คงอยู่นั้น จึงได้จัดทำโครงการ &amp;ldquo;ปาสะโฮโพ&amp;rdquo; รักษ์วิถีปกาเกอะญอ ร่วมสานต่อพิธีกรรมของคนบ้านสันโป่งขึ้นเพื่อการสืบสานและอนุรักษ์มรดกทางพิธีกรรมของชุมชน ทั้งพิธีกรรมทางครอบครัว พิธีกรรมทางเกษตรและพิธีกรรมในชุมชน&amp;nbsp; &amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ปกาเกอะญอ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิธีกรรม, ความเชื่อ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=230</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/373-cover.jpg</picture></row>
<row _id="919"><id>231</id><type>อื่นๆ</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="920"><id>231</id><type>วารสาร</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="921"><id>231</id><type>บทความ</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="922"><id>231</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="923"><id>231</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="924"><id>231</id><type>รายงาน</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="925"><id>231</id><type>หนังสือ</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="926"><id>231</id><type>จุลสาร</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="927"><id>231</id><type>สูจิบัตร</type><title>การอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าสมุนไพรชุมชนสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ: กรณีศึกษาสวนป่าดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสน (สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.9) บ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ชุมชนบ้านห้วยหว้า ตำบลโนนฆ้อง อำเภอบ้านฝาง จังหวัดขอนแก่น เป็นพื้นที่ชุมชนชาติพันธุ์ลาวในอีสานอีกชุมชนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีฮีตสิบสอง-คองสิบสี่ไว้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังคงปฏิบัติตามคติความเชื่อดั้งเดิมในการบูชาผีปู่ตา โดยการจัดแบ่งพื้นที่ป่าชุมชนทางด้านทิศทิศตะวันออกของหมู่บ้าน เป็นที่ตั้งของดอนปู่ตาโดยมีเจ้าปู่คำแสน ซึ่งเชื่อว่าเป็นผีปู่ตาหลักในการปกปักรักษาและคุ้มครองชาวบ้านห้วยหว้า แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลย สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยร้างขาดการบำรุงรักษา เช่นเดียวกับศิลปวัฒนธรรมการแสดงแบบดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน หมอลำกลอนสินไซที่ไม่ได้รับการเหลียวแลและอนุรักษ์ ซึ่งในอดีตนั้นบ้านห้วยหว้าเคยมีคณะหมอลำสินไซและหมอลำเพลินในหมู่บ้านถึง 5 คณะ ถึงแม้ปัจจุบันนี้ทุกคณะจะได้ยุบคณะไปแล้วก็ตาม แต่ปัจจุบันได้เกิดการรวมกลุ่มหมอลำสินไซภายในหมู่บ้านในนาม&amp;nbsp; &amp;ldquo;กลุ่มอนุรักษ์มรดกภูมิปัญญาทาง วัฒนธรรมหมอลำสินไซ&amp;rdquo; โดยวรรณกรรมสินไซถือเป็นสุดยอดแห่งวรรณกรรมของคนลาวและคนลาวในอีสานสมัยก่อน ที่ได้รับการบอกเล่าสืบทอดต่อๆ กันมานับหลายร้อยปี ถือเป็นจิตวิญญาณของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในการบอกเล่าเรื่องราวธรรมมะทางพระพุทธศาสนาผ่านวรรณกรรม นับว่าเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาติพันธุ์ลาวที่ได้สะท้อนหลักธรรมคำสอนเอาไว้และส่งต่อให้แก่รุ่นลูกรุ่นหลานสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้&amp;nbsp; จากสภาพการณ์ที่กล่าวจึงเล็งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และ ฟื้นฟูดอนปู่ตาเจ้าปู่คำแสนให้กลับมามีความอุดมสมบูรณ์และสามารถพัฒนาเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ ของชาวบ้านห้วยหว้าและเป็นศูนย์รวมความศรัทธาแห่งความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในอีสาน ให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>การอนุรักษ์, กลุ่มชาติพันธุ์, วรรณกรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=231</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/374-cover.jpg</picture></row>
<row _id="928"><id>232</id><type>อื่นๆ</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="929"><id>232</id><type>วารสาร</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="930"><id>232</id><type>บทความ</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="931"><id>232</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="932"><id>232</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="933"><id>232</id><type>รายงาน</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="934"><id>232</id><type>หนังสือ</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="935"><id>232</id><type>จุลสาร</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="936"><id>232</id><type>สูจิบัตร</type><title>มันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;ldquo;มันนิ&amp;rdquo; กลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัดสตูล ชาวมันนิส่วนมากยังคงดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่สืบเนื่องมาจากบรรพบุรุษ การทำมาหากินของมันนิยังคงอาศัยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ปัจจุบันกระแสการท่องเที่ยวได้หลั่งไหลเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตเข้าร่วมกับชาวบ้านเพราะแหล่งอาหารและปัจจัยพื้นฐานเกี่ยวกับการดำรงชีพในป่าเริ่มลดลงจากกระแสการพัฒนาแนวใหม่ โครงการมันนิภูบรรทัดในกระแสความเปลี่ยนแปลง จึงดำเนินกิจกรรมขึ้นเพื่อเรียนรู้เข้าใจเรื่องราวของชาวมันนิ กิจกรรมถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาถึงวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์มันนิในพื้นที่ศึกษา ส่วนที่สอง เป็นการจัดสัมมนาวิชาการในลักษณะของนิทรรศการเคลื่อนที่นำเสนอชีวิตเรื่องราวของชาวมันนิให้รับรู้เป็นวงกว้าง เพื่อการนำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาในอนาคต&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มันนิ, กลุ่มชาติพันธุ์, วิถีชีวิต, นิทรรศการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=232</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/375-cover.jpg</picture></row>
<row _id="937"><id>233</id><type>อื่นๆ</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="938"><id>233</id><type>วารสาร</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="939"><id>233</id><type>บทความ</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="940"><id>233</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="941"><id>233</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="942"><id>233</id><type>รายงาน</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="943"><id>233</id><type>หนังสือ</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="944"><id>233</id><type>จุลสาร</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="945"><id>233</id><type>สูจิบัตร</type><title>ค่ายวิชาการบูรณาการโบราณคดี ครั้งที่ 6</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ค่ายวิชาการโบราณคดีครั้งที่ 6 ตอน จับเกรียงเกี่ยวข้าว ร้องเล่าเมืองสุพรรณ จัดทำขึ้นโดยคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ระหว่างวันที่ 4-7 เมษายน 2562 ณ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีรูปแบบกิจกรรมเน้นให้ผู้เข้าร่วมโครงการศึกษาเรียนรู้และเก็บข้อมูลทางวิชาการผ่านหลักฐานโบราณคดี ภายในวัดศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง โบราณสถานหมายเลข 2 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชาวนาไทย และเก็บข้อมูลผ่านการลงพื้นที่สังเกตการณ์วิถีชาวบ้านพื้นถิ่นในตลาดเก้าห้อง ซึ่งมีเป้าหมายให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ตระหนักถึงความสำคัญของข้าวและวัฒนธรรมพื้นถิ่น โดยใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยวิธีทางโบราณคดี เพื่อปลูกฝังให้เยาวชนเห็นคุณค่า มรดกวัฒนธรรม และสามารถสืบสานประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นอันดีงามได้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณคดี, พิพิธภัณฑ์, แหล่งโบราณคดี, ค่ายวิชาการ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=233</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/376-cover.jpg</picture></row>
<row _id="946"><id>234</id><type>อื่นๆ</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="947"><id>234</id><type>วารสาร</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="948"><id>234</id><type>บทความ</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="949"><id>234</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="950"><id>234</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="951"><id>234</id><type>รายงาน</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="952"><id>234</id><type>หนังสือ</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="953"><id>234</id><type>จุลสาร</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="954"><id>234</id><type>สูจิบัตร</type><title>ชาวโอรังอัสลี ภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โอรังอัสลีในจังหวัดยะลาและนราธิวาสอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของเทือกเขาสันกะลาคีรี ซึ่งตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดใหญ่ คาบสมุทรมลายูหรือแหลมมลายู ชาวมลายูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรียกเทือกเขาสันกาลาคีรีในภาษามลายูว่า &amp;quot;บูกิตบือชา&amp;quot; และในงานศึกษานี้พื้นที่ศึกษาเกือบทั้งหมดอยู่ในอุทยานแห่งชาติบางลางและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลาบาลาและบางส่วนอยู่ในพื้นที่ชุมชนรอบป่า ซึ่งโอรังอัสลีมีความสัมพันธ์ในสภาพแวดล้อมตนเองอย่างเข้มข้นพวกเขาใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีพื้นฐานและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยังชีพเพื่อความอยู่รอด สามารถพัฒนาความเชี่ยวชาญจากสังคมล่าสัตว์และเก็บหาของป่าเข้าสู่โลกทันสมัยหลากหลายมิติ จากสภาพแวดล้อมที่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์แวดล้อมด้วยสรรพสัตว์ พรรณไม้ ภายหลังรัฐบาลไทยได้สร้างเขื่อนบางลางทำให้เกิดอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ส่งผลต่อการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางถนนเข้าสู่ใจกลางป่า เส้นทางเรือที่เปิดให้คนเดินทางเข้าพื้นที่ แต่กระนั้นแม้ระบบนิเวศน์เปลี่ยนแปลงไปพวกเขาจำนวนหนึ่งก็สามารถปรับตัวกับการอาศัยในสภาพแวดล้อมระบบนิเวศทางน้ำ ค้นพบการหาที่อยู่อาศัยแบบใหม่ ร่อนเร่ตามเกาะแก่งต่าง ๆ และใช้เรือเคลื่อนที่เร็วเพื่อรับจ้างทำงานเป็นอาชีพ&lt;/div&gt;
&lt;div&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โอรังอัสลี, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, อัตลักษณ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=234</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/377-cover.jpg</picture></row>
<row _id="955"><id>235</id><type>อื่นๆ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="956"><id>235</id><type>วารสาร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="957"><id>235</id><type>บทความ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="958"><id>235</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="959"><id>235</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="960"><id>235</id><type>รายงาน</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="961"><id>235</id><type>หนังสือ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="962"><id>235</id><type>จุลสาร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="963"><id>235</id><type>สูจิบัตร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนจังหวัดตากและจังหวัดกำแพงเพชร ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลักษณะวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ศึกษา โครงการวิจัย &amp;ldquo;พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงฝั่งตะวันตกของประเทศไทย ในเขตตอนบนของจังหวัดตากและกำแพงเพชร&amp;rdquo; มีความซับซ้อนระหว่างพลวัตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไขเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์&amp;nbsp; การเปลี่ยนแปลงทางสังคมจากการพัฒนาโดยเฉพาะตั้งแต่การสร้างเขื่อนภูมิพลที่อำเภอสามเงา&amp;nbsp; จังหวัดตาก&amp;nbsp; เป็นต้นมา&amp;nbsp; ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากผลกระทบทางการเมืองระหว่างประเทศทำให้มีการอพยพข้ามแดนของชาวกะเหรี่ยงและการตั้งศูนย์อพยพในฝั่งประเทศไทยตามแนวจังหวัดตากและแม่ฮ่องสอน&amp;nbsp; ทำให้เห็นผลกระทบต่อแบบแผนภูมิปัญญาอย่างสอดคล้องกับระบบนิเวศน์ที่เผชิญกับการเปลี่ยนผ่านทั้งเกี่ยวข้องกับป่าและพื้นราบ&amp;nbsp; รวมถึงความเชื่อที่ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่มที่แตกต่าง&amp;nbsp; เป็นผลมาจากกระบวนการทางประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา&amp;nbsp; ตลอดจนเงื่อนไขทางการเมืองระหว่างประเทศและการเมืองที่ต้องต่อรองกับปัญหาที่ทำกินและการตั้งถิ่นฐานจากผลของการพัฒนาและนโยบายที่ทำกินในพื้นที่ป่าไม้ในประเทศไทย&amp;nbsp; ปัญหาของกะเหรี่ยงในพื้นที่นี้จึงมีลักษณะซับซ้อน&amp;nbsp; และเป็นประเด็นมีความน่าสนใจที่ควรทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงกลุ่มนี้&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง,แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=235</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/378-cover.jpg</picture></row>
<row _id="964"><id>236</id><type>อื่นๆ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="965"><id>236</id><type>วารสาร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="966"><id>236</id><type>บทความ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="967"><id>236</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="968"><id>236</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="969"><id>236</id><type>รายงาน</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="970"><id>236</id><type>หนังสือ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="971"><id>236</id><type>จุลสาร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="972"><id>236</id><type>สูจิบัตร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานี และนครสวรรค์ ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	งานศึกษาวิจัยชิ้นนี้ได้สำรวจและศึกษาชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี อุทัยธานีและจังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึง สิงหาคม 2562 โดยใช้วิธีการศึกษาทางชาติพันธุ์วรรณนา การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมในพิธีกรรมสำคัญของชุมชน โดยสะท้อนให้เห็นว่า พลวัตของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีการเปลี่ยนแปลงภายใต้ผลกระทบของการพัฒนาทั้งเรื่องของการใช้ประโยชน์จากที่ดินและป่าไม้ การออกกฎหมายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องป่าไม้และที่ดินที่กระทบต่อสิทธิและความเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติ และการเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ การเปลี่ยนแปลงในด้านวิถีการผลิตจากการทำไร่หมุนเวียนสู่การปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมกะเหรี่ยงที่มีความแตกต่างกัน ภายใต้ลัทธิทางความเชื่อทางศาสนาหรือลัทธิเจ้าวัด ทั้งความเชื่อเรื่องด้ายเหลือง ด้ายขาวและกินน้ำสุก ในชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณจังหวัดสุพรรณบุรีและอุทัยธานี มีลัทธิเจ้าวัดถือเป็นศูนย์กลางทางความเชื่อและความรู้ทางประเพณีวัฒนธรรมที่สำคัญของชุมชนกะเหรี่ยง การปรับตัวภายใต้วิถีของการท่องเที่ยวและการพัฒนาชุมชนกะเหรี่ยงบริเวณแนวกันชนห้วยขาแข้ง ในขณะที่ชุมชนกะเหรี่ยงในจังหวัดนครสวรรค์ไม่ปรากฏชุมชนกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงกะเหรี่ยงนอกหรือกะเหรี่ยงที่มาจากฝั่งพม่าที่เข้ามาทำงานในจังหวัดนครสวรรค์และการรวมกลุ่มของแรงงานข้ามชาติในการจัดงานเชิงวัฒนธรรม การผูกข้อมือกะเหรี่ยง ที่เป็นงานเชิงวัฒนธรรมและเชิงการเมืองที่สำคัญของชาวกะเหรี่ยงบนแผ่นดินข้ามแดน&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, ชุมชนชาติพันธุ์, กลุ่มชาติพันธุ์, กะเหรี่ยง, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=236</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/379-cover.jpg</picture></row>
<row _id="973"><id>237</id><type>อื่นๆ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="974"><id>237</id><type>วารสาร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="975"><id>237</id><type>บทความ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="976"><id>237</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="977"><id>237</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="978"><id>237</id><type>รายงาน</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="979"><id>237</id><type>หนังสือ</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="980"><id>237</id><type>จุลสาร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="981"><id>237</id><type>สูจิบัตร</type><title>พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี ชุดโครงการศึกษาวิจัยพลวัตของชุมชนชาติพันธุ์เพื่อการสร้างแผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต ปีที่ 1 (พ.ศ. 2562)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัย พลวัตชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทย ระยะที่ 1 พื้นที่ศึกษาสามจังหวัดทางภาคตะวันตกของไทย ได้แก่ จังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรีและเพชรบุรี ที่มีบริบทแวดล้อมของพื้นติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน อันส่งผลกระทบในหลายมิติทั้งต่อการตั้งถิ่นฐาน การเคลื่อนย้าย และการเปลี่ยนแปลงจำนวนประชากร สังคมและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยงจากอดีตเรื่อยมากระทั่งปัจจุบัน เช่น ความเป็นมาและประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ &amp;ldquo;กะเหรี่ยงไทย&amp;rdquo; หรือ &amp;ldquo;ไทยกะเหรี่ยง&amp;rdquo; ดำเนินไปในลักษณะคู่ขนานกับบริบทการเมืองของพม่าหรือเมียนมาร์มาช้านาน ภาพลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงภาคตะวันตกของไทยปรากฏปฏิสัมพันธ์เชิงบวก จาก &amp;ldquo;ผู้อพยพพลัดถิ่น&amp;rdquo; มาพำนักอาศัยเคลื่อนสู่ลักษณะ &amp;ldquo;คนพื้นเมืองพื้นถิ่น&amp;rdquo; บางชุมชนผสมผสานกลืนกลายเป็นไทยทั้งทางพลเมืองและทางวัฒนธรรม ขณะเดียวกัน &amp;ldquo;ความเป็นกะเหรี่ยง/กะหร่าง&amp;rdquo; ปรากฏอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการธำรงชาติพันธุ์เชื่อมโยงสัมพันธ์ทางเครือญาติระหว่างชุมชนเป็นเครือข่ายทางวัฒนธรรมที่ขยายตัวออกไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, ชุมชนชาติพันธุ์, คนพลัดถิ่น, แผนที่วัฒนธรรมมีชีวิต</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=237</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/380-cover.jpg</picture></row>
<row _id="982"><id>238</id><type>อื่นๆ</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="983"><id>238</id><type>วารสาร</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="984"><id>238</id><type>บทความ</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="985"><id>238</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="986"><id>238</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="987"><id>238</id><type>รายงาน</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="988"><id>238</id><type>หนังสือ</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="989"><id>238</id><type>จุลสาร</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="990"><id>238</id><type>สูจิบัตร</type><title>ลักษณะเฉพาะของลูกปัดแก้วยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายและสมัยทวารวดีจากแหล่งโบราณคดีในภาคกลางของประเทศไทย (ปีที่ 2)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ลูกปัดแก้วจัดเป็นหนึ่งในสินค้าที่ส่งออกแพร่หลายไปทั่วโลก โดยมีอินเดียเป็นศูนย์กลางใหญ่ในการผลิตและส่งออกลูกปัดนานาชนิด ประเทศไทยพบลูกปัดแก้วในแหล่งโบราณคดีตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายทั่วทุกภูมิภาค มีสีสัน และรูปทรงที่หลากหลาย ลูกปัดแก้วเหล่านี้มิได้มีประโยชน์ในฐานะเครื่องประดับเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้ทางเทคโนโลยีของมนุษย์ วิถีชีวิตคนในชุมชน ความเชื่อ และการค้าขายของผู้คนในช่วงสมัยดังกล่าว การศึกษาวิจัยนี้มีขอบเขตการศึกษาในช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายต่อเนื่องจนถึงสมัยทวารวดี บริเวณพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย เนื่องจากในช่วงสมัยและพื้นที่ศึกษาพบแหล่งโบราณคดีที่มีลูกปัดแก้วจำนวนมาก อีกทั้งเพื่อศึกษาคุณลักษณะต่างๆ ทั้งทางกายภาพและคุณลักษณะทางเคมี องค์ความรู้เรื่องการค้าของผู้คนในสมัยโบราณ และเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันเพื่อให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>โบราณวัตถุ, มรดกวัฒนธรรม, แหล่งโบราณคดี, ลูกปัดแก้ว</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=238</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/381-cover.jpg</picture></row>
<row _id="991"><id>239</id><type>อื่นๆ</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="992"><id>239</id><type>วารสาร</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="993"><id>239</id><type>บทความ</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="994"><id>239</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="995"><id>239</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="996"><id>239</id><type>รายงาน</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="997"><id>239</id><type>หนังสือ</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="998"><id>239</id><type>จุลสาร</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="999"><id>239</id><type>สูจิบัตร</type><title>การศึกษาภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	กลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในอาเซียนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน เดิมมีถิ่นฐานพำนักอาศัยอยู่ในเมืองเชียงตุง หัวเมืองใหญ่ทางตะวันออกของที่ราบสูงฉาน ในช่วงระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้มีการอพยพ เคลื่อนย้าย และตั้งถิ่นฐานเพื่อพำนักอยู่อาศัยอยู่กระจัดกระจายตามพื้นที่ในเมืองเล็กเมืองน้อย รวมไปจนถึงพื้นที่ของสิบสองพันนา โดยการตั้งถิ่นฐานปัจจุบันพบว่าอาศัยอยู่ในหลายพื้นที่ทั้งในสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และในภาคเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงราย ในด้านภูมิปัญญาชาวไทขึนมีภูมิปัญญาด้านการดูแลรักษาสุขภาพที่น่าสนใจและน่าศึกษา เพราะใช้การรักษาแบบท้องถิ่นหรือแบบพื้นบ้าน ในลักษณะของการรักษาแบบองค์รวม โดยมีมุมมองต่อสุขภาพความเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจในลักษณะที่ไม่ได้แยกจากกัน ความเจ็บป่วยที่มีอาการต่างกันหรือเป็นโรคต่างกัน อาจจะมีสาเหตุเดียวกัน และมีวิธีการเยียวยารักษาแบบเดียวกัน โดยวิธีการเยียวยาความเจ็บป่วยอาจจะใช้มากกว่าหนึ่งวิธี การรักษาความเจ็บป่วยของชาวไทขึนจึงต้องอาศัยความรู้ที่หลากหลายและมีความสัมพันธ์กันทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคมวัฒนธรรม สภาพการเปลี่ยนแปลงในสังคมโลกปัจจุบันโดยเฉพาะเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ได้มีบทบาทมาช่วยเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ส่งผลให้ภูมิปัญญาในการดูแลรักษาสุขภาพดังกล่าว กำลังจะถูกลืมเลือนและสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนของประเทศต่าง ๆ ในอาเซียนนั้น ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญประการหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ วิถีความเป็นอยู่ของผู้คนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ได้อย่างดี สามารถนำมาพัฒนาคลังข้อมูลดิจิทัลภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพ และเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาการดูแลรักษาสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทขึนในประเทศไทย สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งจะนำมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และประยุกต์ใช้งานให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมต่อไป&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ภูมิปัญญา, คลังข้อมูล, พิธีกรรม, กลุ่มชาติพันธุ์, ไทขึน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=239</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/382-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1000"><id>240</id><type>อื่นๆ</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1001"><id>240</id><type>วารสาร</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1002"><id>240</id><type>บทความ</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1003"><id>240</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1004"><id>240</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1005"><id>240</id><type>รายงาน</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1006"><id>240</id><type>หนังสือ</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1007"><id>240</id><type>จุลสาร</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1008"><id>240</id><type>สูจิบัตร</type><title>พลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การวิจัยในครั้งนี้มุ่งศึกษาในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวนในหลายด้าน อันได้แก่ ด้านการศึกษาพลวัตและการปรับตัวของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือ การใช้เทคโนโลยีและสารสนเทศในการสื่อสารการรับรู้ข้อมูลต่างๆ กระแสความนิยม รวมถึงการเข้าเรียนในระบบการศึกษาของไทยภาคบังคับ ซึ่งให้ผู้เข้าเรียนใช้ภาษากลางในการสื่อสารพูดคุย มีการนำวัฒนธรรมของชาวพวนมาพัฒนากิจกรรมให้เกิดความโดดเด่นหรือการผลิตใหม่ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของแต่ละพื้นที่ และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของชาวไทยพวนให้กับคนทั่วไปได้รู้จัก ยอมรับจนเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมขึ้น ส่วนในด้านการสืบทอดของกลุ่มชาติพันธุ์พวน พบว่า ชาวพวนรับรู้และมีสำนึกในความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พวนที่อพยพมาจากประเทศลาวเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทย มีการสร้างตัวตน และการยอมรับโดยการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ผ่านเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้านจนถึงระดับประเทศ&lt;/p&gt;
&lt;p&gt;
	&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พลวัต, กลุ่มชาติพันธุ์, พวน, วัฒนธรรม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=240</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/383-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1009"><id>241</id><type>อื่นๆ</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1010"><id>241</id><type>วารสาร</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1011"><id>241</id><type>บทความ</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1012"><id>241</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1013"><id>241</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1014"><id>241</id><type>รายงาน</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1015"><id>241</id><type>หนังสือ</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1016"><id>241</id><type>จุลสาร</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1017"><id>241</id><type>สูจิบัตร</type><title>ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง ความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลื้อในจีน ลาว และไทย เล่มนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มีพื้นที่เป้าหมายงานวิจัยคืออำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเก็บข้อมูลบางส่วนที่ชุมชนลื้อแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และชุมชนลื้อที่เมืองสิบสองปันนา มนฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการวิจัยพบว่า ชาวลื้อทั้งสามประเทศมีการยึดโยงความสัมพันธ์กันบนฐานของความเป็นชาติพันธุ์ลื้อด้วยกัน มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านระบบเครือญาติ และเครือญาติโดยการสมรส ผ่านงานประเพณีและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และที่มาของคนลื้อแต่ละพื้นที่ ความเชื่อด้านผีบรรพบุรุษและสายสกุล รวมถึงผีบ้านและผีเมืองที่ชาวลื้อเคารพนับถือ มีบางส่วนที่มีการยึดโยงความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายอย่างเป็นทางการผ่านการเข้าร่วมกิจกรรมของหน่วยงานภาครัฐ และความสัมพันธ์ผ่านเครือข่ายการค้าขายและการทำธุรกิจ ในปัจจุบันปัจจัยที่สำคัญที่ช่วยให้คนลื้อได้กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้นแม้จะอยู่คนละประเทศคือการมีเครือข่ายอินเตอร์เน็ตที่ช่วยให้มีการติดต่อสื่อสารกันได้เร็วและง่ายขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ลื้อ, กลุ่มชาติพันธุ์, สิบสองปันนา, ความสัมพันธ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=241</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/384-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1018"><id>242</id><type>อื่นๆ</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1019"><id>242</id><type>วารสาร</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1020"><id>242</id><type>บทความ</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1021"><id>242</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1022"><id>242</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1023"><id>242</id><type>รายงาน</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1024"><id>242</id><type>หนังสือ</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1025"><id>242</id><type>จุลสาร</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1026"><id>242</id><type>สูจิบัตร</type><title>พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีศึกษาแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยเรื่อง &amp;ldquo;พัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในตลาดแรงงานอาเซียน: กรณีแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่&amp;rdquo; เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษาพัฒนาการการเคลื่อนย้ายแรงงานและการปรับตัวของแรงงานข้ามชาติไทใหญ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่อำเภอเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และเมืองตองยี รัฐฉาน ประเทศสหภาพเมียนมาร์ ผลการวิจัยพบว่า แรงงานไทใหญ่ที่เข้ามาทำงานในอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่มีทั้งแรงงานถูกกฎหมายและแรงงานผิดกฎหมาย แรงงานเหล่านี้พัฒนาการการเคลื่อนย้ายเข้ามาในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 ยุค ซึ่งในแต่ละยุคมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายแตกต่างกัน ทั้งปัจจัยในประเทศสหภาพเมียนมาร์และปัจจัยในประเทศไทย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ไทใหญ่, กลุ่มชาติพันธุ์, แรงงานข้ามชาติ, อาเซียน</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=242</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/385-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1027"><id>243</id><type>อื่นๆ</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1028"><id>243</id><type>วารสาร</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1029"><id>243</id><type>บทความ</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1030"><id>243</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1031"><id>243</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1032"><id>243</id><type>รายงาน</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1033"><id>243</id><type>หนังสือ</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1034"><id>243</id><type>จุลสาร</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1035"><id>243</id><type>สูจิบัตร</type><title>การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทยและ ลาว</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;การปรับตัวในมิติความเชื่อและพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และลาว&amp;rdquo; จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะในประเทศไทย และประเทศลาว ศึกษาเปรียบเทียบด้านการปรับตัวให้เข้ากับบริบททางสังคมปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ มีการปรับตัวไปตามพื้นที่อยู่อาศัย เช่น กลุ่มที่อาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ราบใกล้กับชุมชนเมืองเชียงใหม่ปรับตัวได้รวดเร็ว มีความกลมกลืนกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นที่ผสมผสานกันอย่างหลากหลายจนแยกไม่ออกเมื่อดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนเมือง มีความพยายามในการรวมกลุ่มเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์ด้วยการใช้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นยุคตำนานสร้างเครือข่ายขึ้น ขณะเดียวกันการปรับตัวด้านความเชื่อและพิธีกรรม มีปัจจัยที่เอื้อต่อกันในการปรับลด เพิ่ม และคงที่ในสิ่งที่สืบทอดมา คือ ปัจจัยในการลดจำนวนผีที่เลี้ยงลงเนื่องจากการรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาในชุมชน การยกเลิกใช้เครื่องมือเครื่องใช้บางอย่างที่เคยจำเป็นในอดีตเนื่องจากมีสิ่งทดแทนที่ทันสมัยกว่า ประกอบกับความเจริญด้านการรักษาพยาบาล การคมนาคมขนส่ง การศึกษา ขณะเดียวกันในทางตรงกันข้ามการโหยหาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพื่ออธิบายภูมิหลังความเป็นมา สร้างอัตลักษณ์และตัวตนของกลุ่มชาติพันธุ์ลัวะทำให้เกิดการสร้างประเพณีพิธีกรรมขึ้นใหม่ผ่านตำนานเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติพันธุ์และยอมรับในความเป็นลัวะและแสดงออกทางอัตลักษณ์มากขึ้น&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ลัวะ, ความเชื่อ, พิธีกรรม, วิถีชีวิต, ประวัติศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 มิถุนายน พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=243</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/386-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1036"><id>244</id><type>อื่นๆ</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1037"><id>244</id><type>วารสาร</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1038"><id>244</id><type>บทความ</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1039"><id>244</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1040"><id>244</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1041"><id>244</id><type>รายงาน</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1042"><id>244</id><type>หนังสือ</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1043"><id>244</id><type>จุลสาร</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1044"><id>244</id><type>สูจิบัตร</type><title>ประมวล 10 ผลงานสำคัญของ 10 นักมานุษยวิทยา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	มานุษยวิทยา (Anthropology) เป็นสาขาวิชาอันเกี่ยวข้องกับการศึกษามนุษย์ หากขอบเขตของมานุษยวิทยาค่อนข้างกว้าง ครอบคลุมเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของสังคมโบราณดั้งเดิมจนถึงสังคมร่วมสมัย วงการมานุษยวิทยาแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา ในยุคแรกเริ่มบุกเบิกโดยนักมานุษยวิทยาจากฝั่งอังกฤษและอเมริกา นำโดย Sir Edward Burnett Tylor และ Franz Boas ซึ่งได้กรุยทางการศึกษามานุษยวิทยาให้เป็นสาขาวิชาที่เข้มแข็งจวบจนปัจจุบัน ถัดจากนักมานุษยวิทยาสองท่านในรุ่นบุกเบิกแล้ว&amp;nbsp; &amp;ldquo;ประมวล 10 ผลงานของ 10 นักมานุษยวิทยา&amp;rdquo; ได้พิจารณาจากผลงาน ชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานเป็นที่รู้จักในแวดวงวิชาการมานุษยวิทยาไทย กอปรกับคุณูปการทางวิชาการอันเป็นที่ประจักษ์และได้รับความนิยมในการอ้างอิงถึงเป็นสำคัญอีก 8 ท่าน นอกจากนั้นแล้ว ยังผนวกรวมนักคิดร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงทางสังคมศาสตร์ในโลกตะวันตกชาวฝรั่งเศส 2 ท่านรวมเข้ามาด้วย ได้แก่ มิเชล ฟูโกต์&amp;nbsp; (Michel Foucault, 1926 -1984) และ ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930 &amp;ndash; 2002) ด้วยพิจารณาว่าผลงานทางวิชาการของทั้งสองส่งผลต่อการนำแนวความคิดเชิงทฤษฎียุคหลังโครงสร้างนิยมได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาค้นคว้าของนักวิชาการและนักศึกษามานุษยวิทยาไทยอย่างกว้างขวาง ดังนั้นจึงนำเสนอ 10 นักมานุษยวิทยาตามยุคสมัยและลำดับเวลาของแต่ละคน ด้วยประวัติโดยสังเขป และแนะนำผลงานหนังสือ บทความ งานรวบรวมผลงานเขียนที่เลือกสรรมา และหนังสือที่เขียนถึงหรือเกี่ยวข้องกับแต่ละท่าน ทั้งในเชิงประวัติส่วนตัว คุณูปการทางวิชาการ และสังคม รวมผลงานการเฉลิมฉลองในวาระพิเศษ หรือรวมผลงานฉบับผู้อ่านทั่วไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>มานุษยวิทยา, นักมานุษยวิทยา, สังคมศาสตร์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>29 ตุลาคม พ.ศ. 2563</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=244</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/198-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1045"><id>245</id><type>อื่นๆ</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1046"><id>245</id><type>วารสาร</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1047"><id>245</id><type>บทความ</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1048"><id>245</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1049"><id>245</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1050"><id>245</id><type>รายงาน</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1051"><id>245</id><type>หนังสือ</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1052"><id>245</id><type>จุลสาร</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1053"><id>245</id><type>สูจิบัตร</type><title>ถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษ ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;div&gt;
	โครงการถอดบทเรียนพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 ได้มีการศึกษาใน 4 พื้นที่ ประกอบด้วย 1) บ้านห้วยหินลาดใน ต.บ้านโป่ง อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย 2) บ้านจะแก หมู่ 6 ต.ไล่โว่ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี 3) บ้านหนองมณฑา (มอวาคี) ต.แม่วิน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และ 4) บ้านเลตองคุ ต.แม่จัน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ผลการศึกษาพบว่า ในอดีตพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความโดดเด่นในด้านวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติพันธุ์กะเหรี่ยง อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจของชาวบ้านในชุมชนทั้ง 4 พื้นที่ ต่อความหมายของการประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ คือ กลุ่มแรก รับรู้และเข้าใจความหมาย ได้แก่ กลุ่มผู้นําชุมชนที่ทํางานใกล้ชิดกับหน่วยงานของรัฐ เช่น ผู้ใหญ่บ้าน กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มที่ไม่เคยรับรู้และไม่เข้าใจความหมาย หรือเคยได้ยินบ้างแต่ไม่รับรู้ความหมาย และ กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการถูกประกาศให้เป็นพื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษเพราะไม่ รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อวิถีชีวิตของพวกเขา แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่หลังการประกาศให้เป็นพื้นที่นําร่องเขตวัฒนธรรมพิเศษ ที่สอดคล้องกับเป้าหมายการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง ควรต้องมีแนวทางที่แตกต่างกันไป เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของพื้นที่ทั้ง 4 แห่ง มีความแตกต่างกัน คือบ้านห้วย หินลาดในเป็นพื้นที่ซึ่งชุมชนมีความเข้มแข็งในการรักษาอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงที่มีมาตั้งแต่อดีต บ้านจะแกเป็นพื้นที่ซึ่งเริ่มมีปัญหาการคุกคามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน ส่วนบ้านหนองมณฑาและบ้านเลตองคุเป็นพื้นที่ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมไปค่อนข้างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนการได้รับประกาศเป็นเขตวัฒนธรรมพิเศษ&amp;nbsp;&lt;/div&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, เขตวัฒนธรรมพิเศษ, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>4 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=245</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/387-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1054"><id>246</id><type>อื่นๆ</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1055"><id>246</id><type>วารสาร</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1056"><id>246</id><type>บทความ</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1057"><id>246</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1058"><id>246</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1059"><id>246</id><type>รายงาน</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1060"><id>246</id><type>หนังสือ</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1061"><id>246</id><type>จุลสาร</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1062"><id>246</id><type>สูจิบัตร</type><title>นัยสำคัญของ &amp;quot;พื้นที่คุ้มครอง&amp;quot; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการ &amp;ldquo;นัยสําคัญของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คน พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทาง ชีวกายภาพ (ระยะที่ 1)&amp;rdquo; ศึกษาข้อถกเถียงว่าด้วยผลกระทบของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ต่อวิถีชีวิตของผู้คนพื้นถิ่น พรรณพืช พรรณสัตว์ และภูมิทัศน์ทางชีวกายภาพ ด้วยกรอบการทําความเข้าใจเชิงเปรียบเทียบข้ามสังคม วัฒนธรรม โดยแบ่งวิธีการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ การวิจัยเอกสาร และ การศึกษาภาคสนามเชิงชาติพันธุ์ วรรณนา โครงการวิจัยนี้นําเสนอเนื้อหาหลัก 3 ประเด็นคือ ประเด็นแรก ทบทวนความสําคัญของข้อถกเถียง เกี่ยวกับการศึกษาพื้นที่คุ้มครองในทางมานุษยวิทยา ประเด็นที่สอง นําเสนอพัฒนาการอย่างย่อของแนว การศึกษา &amp;ldquo;นิเวศวิทยาการเมือง&amp;rdquo; โดยจัดวางการทําความเข้าใจลงบนข้อถกเถียงว่าด้วยการแบ่งยุคสมัยทาง ประวัติศาสตร์ของยุคสมัยปัจจุบัน และประเด็นที่สาม นําเสนอประวัติศาสตร์วิธีคิดของ &amp;ldquo;พื้นที่คุ้มครอง&amp;rdquo; ทั้งใน ฐานะที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคม นิเวศวิทยา และประวัติศาสตร์ และทั้งพื้นที่ศึกษาทางวิชาการ&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>พื้นที่คุ้มครอง, นิเวศวิทยาการเมือง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=246</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/388-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1063"><id>247</id><type>อื่นๆ</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1064"><id>247</id><type>วารสาร</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1065"><id>247</id><type>บทความ</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1066"><id>247</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1067"><id>247</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1068"><id>247</id><type>รายงาน</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1069"><id>247</id><type>หนังสือ</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1070"><id>247</id><type>จุลสาร</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1071"><id>247</id><type>สูจิบัตร</type><title>แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตำบลทองหลาง อำเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การศึกษาเรื่อง &amp;ldquo;แนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น ตําบลทองหลาง อําเภอห้วยคต จังหวัดอุทัยธานี&amp;rdquo; มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่ วิถีชีวิตวัฒนธรรม และสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่าง รัฐกับชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์และถอดบทเรียนรูปแบบการจัดการความขัดแย้งเชิง สร้างสรรค์ด้านการจัดการทรัพยากรที่ดินและป่าไม้ในเขตพื้นที่ชุมชนบ้านภูเหม็น ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553 และเพื่อเสนอแนวทางการจัดการเขตพื้นที่ทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนกะเหรี่ยงบ้านภูเหม็น เป็นชุมชนดั้งเดิมมีประวัติศาสตร์ตั้งถิ่นฐานมาอย่างยาวนาน ในอดีตทําเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ปัจจุบันเหลือเพียงการทําไร่ข้าว นับถือ &amp;ldquo;เจ้าวัด&amp;rdquo; ซึ่งเป็นผู้นําทางจิตวิญญาณ มีสถานการณ์ความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชุมชน ที่มีผลจากการประกาศป่าสงวนแห่งชาติ สวนป่า และวนอุทยานทับที่ดินทํากินและที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยอาศัยอยู่มาก่อน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการจัดการที่ดินทํากิน ที่อยู่อาศัย และการฟื้นฟูวิถีชีวิตวัฒนธรรม ควรบริหารจัดการในรูปแบบพื้นที่คุ้มครองทางวัฒนธรรม หรือ พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ โดย กําหนดแนวเขตรอบนอกให้ชัดเจน ภายในให้จัดโซนพื้นที่อย่างละเอียดทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ และพื้นที่อนุรักษ์ แล้วร่วมกันบริหารจัดการร่วมกัน ตามมติคณะรัฐมนตรี 3 สิงหาคม 2553&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กะเหรี่ยง, กลุ่มชาติพันธุ์, โผล่ว, พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=247</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/389-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1072"><id>248</id><type>อื่นๆ</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1073"><id>248</id><type>วารสาร</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1074"><id>248</id><type>บทความ</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1075"><id>248</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1076"><id>248</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1077"><id>248</id><type>รายงาน</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1078"><id>248</id><type>หนังสือ</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1079"><id>248</id><type>จุลสาร</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1080"><id>248</id><type>สูจิบัตร</type><title>การวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสำรวจสถานการณ์และนโยบายชนเผ่าพื้นเมืองและกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นโครงการวิจัยเชิงเอกสารเพื่อสำรวจกรณีศึกษาจากประเทศต่างๆ ทั้งระบบกฎหมายและนโยบายส่งเสริมคุ้มครองสิทธิของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ รวมถึงกลไกที่ช่วยขับเคลื่อนกิจการเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งประวัติความเป็นมาของบรรดาชนเผ่าพื้นเมืองโดยสังเขป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหากลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นแนวทางพิจารณาประกอบยกร่างกฎหมายให้เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กลุ่มชาติพันธุ์, ชนเผ่าพื้นเมือง, กฎหมาย, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=248</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/390-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1081"><id>249</id><type>อื่นๆ</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1082"><id>249</id><type>วารสาร</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1083"><id>249</id><type>บทความ</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1084"><id>249</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1085"><id>249</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1086"><id>249</id><type>รายงาน</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1087"><id>249</id><type>หนังสือ</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1088"><id>249</id><type>จุลสาร</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1089"><id>249</id><type>สูจิบัตร</type><title>เวทีวิชาการสาธารณะ &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานสู่การขับเคลื่อนนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในเทศไทย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	เวทีวิชาการสาธารณะเรื่อง ความเข้าใจประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; สานพลังสู่การขับเคลื่อนงานนโยบายและสนับสนุนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย เป็นการเปิดพื้นที่วิชาการสาธารณะในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับประเด็น &amp;quot;ชนเผ่าพื้นเมือง&amp;quot; ร่วมกัน โดยการนำเสนอจักรวาลวิทยา (cosmology) ที่ได้นำเอาวิธีการวิทยาทางมานุษยวิทยาที่อยู่เบื้องหลังความเชื่อและประวัติศาสตร์ นำไปสู่การสร้างกฏ กติกา และจารีตประเพณี&amp;nbsp; ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม และวิถีการดำรงชีวิตของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งเป็นการเปิดประตูและหน้าต่าง ทำให้เข้าใจและมองเห็น ความสัมพันธ์ในมิติต่างๆ อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์ต่อบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ที่เขาอาศัยอยู่ และดำรงอยู่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง นำไปสู่การพัฒนาความมั่นคงทางสังคม สร้างทางเลือกใหม่ ความเข้มแข็ง วิธีคิดและภูมิปัญญาในการพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ในเวทีครั้งนี้ ยังเป็นพื้นที่ในการทำความเข้าใจประเด็นเกี่ยวกับชนเผ่าพื้นเมืองในบริบทของประเทศไทยที่ เชื่อมโยงกับประสบการณ์ที่ผู้แทนในประเทศไทยได้ร่วมขับเคลื่อนขบวนชนเผ่าพื้นเมืองในระดับภูมิภาคและนานาชาติ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชนเผ่าพื้นเมือง, กลุ่มชาติพันธุ์, กฎหมาย, นโยบาย, จักรวาลวิทยา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>5 พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=249</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/391-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1090"><id>252</id><type>อื่นๆ</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1091"><id>252</id><type>วารสาร</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1092"><id>252</id><type>บทความ</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1093"><id>252</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1094"><id>252</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1095"><id>252</id><type>รายงาน</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1096"><id>252</id><type>หนังสือ</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1097"><id>252</id><type>จุลสาร</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1098"><id>252</id><type>สูจิบัตร</type><title>พลวัตทางสังคมและวัฒนธรรมมุสลิมศึกษา</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การทำบุญ-กินบุญ ของชาวมุสลิม เป็นพิธีกรรมที่มีการปฏิบัติกันเนื่องในวิถีชีวิตและโอกาสพิเศษต่าง ๆ มีลักษณะเป็นการชุมนุม มีการเชิญแขกเหรื่อ ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องและคนในชุมชน โดยในส่วนของพิธีกรรมมีการร่วมกันอ่านบทสวดภาษาอาหรับที่บรรจงร้อยเรียงจากโองการต่าง ๆ ของพระคัมภีร์อัลกุรอาน การกล่าวรำลึกถึงพระเจ้า การสรรเสริญศาสดามุฮัมมัดและการขอดุอาต่อพระผู้เป็นเจ้า หลังจากส่วนของพิธีกรรมก็จะมีการเลี้ยงสำรับอาหารคาวหวานก่อนที่จะแยกย้ายกลับ แนวคิดเรื่องการทำบุญ-กินบุญเชื่อมโยงกับมิติความเชื่อของศาสนาอิสลามในเรื่องการประกอบกรรมดี และการบริจาคเพื่อแสวงหาความความจำเริญและสิริมงคลแก่ผู้มาร่วมชุมนุม เป็นการสะสมเสบียงความดีเพื่อให้รอดพ้นจากการลงโทษในโลกหลังความตายและวันพิพากษา อีกทั้งยังเชื่อว่าผลบุญที่กระทำนั้นสามารถส่งต่อโดยการตั้งเจตนาอุทิศให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วได้อีกด้วย จากการสำรวจเก็บข้อมูลภาคสนามอย่างมีส่วนร่วมเพื่อศึกษาผ่านพิธีกรรมการทำบุญ-กินบุญของชาวมุสลิมเชื้อสายชวาและเชื้อสายมลายูในชุมชนแห่งนี้ ชี้ให้เห็นถึงพลวัตการเปลี่ยนแปลงในด้านของความเชื่อทางศาสนาและพิธีกรรม ทั้งการผสมผสานความเชื่อของศาสนาอิสลามแบบรหัสนัยนิยมกับความเชื่อท้องถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมไปถึงการต่อรองและปรับตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในบริบทของชุมชนเมืองที่มีการเปลี่ยนแปลงทางสังความวัฒนธรรมและความเชื่อทางศาสนาค่อนข้างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าอีกทั้งการทำบุญ-กินบุญเป็นเครื่องมือสำคัญในการธำรงอัตลักษณ์ทางศาสนาและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ของตนเองผ่านภาษาและอาหารที่ใช้ประกอบในงานอีกด้วย&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>กินบุญ, ทำบุญ, ศาสนาอิสลาม, ชาวมุสลิม, พิธีกรรม, ประเพณี, พลวัตทางสังคมวัฒนธรรม, ชุมชนมัสยิดยะวา</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=252</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/394-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1099"><id>254</id><type>อื่นๆ</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1100"><id>254</id><type>วารสาร</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1101"><id>254</id><type>บทความ</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1102"><id>254</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1103"><id>254</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1104"><id>254</id><type>รายงาน</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1105"><id>254</id><type>หนังสือ</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1106"><id>254</id><type>จุลสาร</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1107"><id>254</id><type>สูจิบัตร</type><title>ชาติพันธุ์วรรณาว่าด้วยภาษาในภาวะวิกฤตระยะสุดท้าย: ชอง ชอุ้ง กะซอง และซำเร (ระยะที่ 1)</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	ปัญหาภาวะวิกฤตของภาษา เป็นปัญหาที่สำคัญที่ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติ เพราะภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสารในวิถีชีวิตของกลุ่มชนต่างๆ สำหรับประเทศไทยมีความหลากหลายด้านภาษาและวัฒนธรรมมากกว่า 70 กลุ่มภาษา จากการศึกษาพบภาษาที่อยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญจำนวน 15 กลุ่ม ซึ่งในจำนวน 15 กลุ่มนี้ พบว่ามี 4 กลุ่มภาษาที่อยู่ใน &amp;quot;ภาวะวิกฤตหนัก&amp;quot; เป็นภาษาที่กฤตระยะสุดท้าย ได้แก่ กลุ่มชอง กลุ่มกะซอง กลุ่มซำเร และกลุ่มชอุ้ง จัดเป็นภาษาที่อยู่ใสตระกูลออสโตรเอเชียติก สาขาเพียริก โดยโครงการวิจัยได้เลือกทำการศึกษาทั้ง 4 กลุ่มภาษา ในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี ตราด และกาญจนบุรี&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชอง, กะซอง, ซำเร, ชอุ้ง, ชาติพันธุ์</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=254</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/396-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1108"><id>255</id><type>อื่นๆ</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1109"><id>255</id><type>วารสาร</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1110"><id>255</id><type>บทความ</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1111"><id>255</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1112"><id>255</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1113"><id>255</id><type>รายงาน</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1114"><id>255</id><type>หนังสือ</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1115"><id>255</id><type>จุลสาร</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1116"><id>255</id><type>สูจิบัตร</type><title>การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีผู้คนหลากหลาย ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ มีไม่น้อยกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ ตั้งถิ่นฐานกระจายตัวอยู่ในอำเภอต่างๆ ซึ่งอาจจำแนกออกเป็นกลุ่มสำคัญ 3 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มชนพื้นเมือง กลุ่มไทพื้นราบและกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อย จากการสำรวจความคิดเห็นประชาชนในพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 เห็นด้วยกับโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ ทว่าความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์เป็นอันดับแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องของการเติบโตทางเศรษฐกิจ สร้างรายได้ แต่เป็นเรื่องความสำคัญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม กลไกสำคัญในการจัดแสดงอัตลักษณ์ วัฒนธรรม การรื้อฟื้นสืบสานภาษา ภูมิปัญญาความรู้ของบรรพชนที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังต่อไป&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>แม่ฮ่องสอน, ความเหลื่อมล้ำ, กลุ่มชาติพันธุ์, พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์, การมีส่วนร่วม</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>1 มิถุนายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=255</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/397-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1117"><id>257</id><type>อื่นๆ</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1118"><id>257</id><type>วารสาร</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1119"><id>257</id><type>บทความ</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1120"><id>257</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1121"><id>257</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1122"><id>257</id><type>รายงาน</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1123"><id>257</id><type>หนังสือ</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1124"><id>257</id><type>จุลสาร</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1125"><id>257</id><type>สูจิบัตร</type><title>การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อการริเริ่มนโยบาย</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	การประชุมผู้นำเยาวชนอาเซียนเพื่อริเริ่มนโยบาย (YALPI) 2020 ก้าวสู่ปีที่ 4 ภายใต้หัวข้อ &amp;quot;พัฒนาบทบาทเยาวชนสู่ประชาคมแห่งการมีส่วนร่วมของอาเซียน&amp;quot; โดยให้ความสำคัญกับ 3 หัวข้อหลัก คือ ความยุติธรรมทางสังคม การกระจายความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ และการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ในปี 2020 นี้มีตัวแทนเยาวชนเข้าร่วมจาก 14 ประเทศ ทั้งภายในและนอกภูมิภาคอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์และพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ซึ่งภายหลังข้อเสนอแนะดังกล่าวได้ถูกส่งต่อให้กับกลุ่มองค์กร นักการเมือง และหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องต่อไป&amp;nbsp;&amp;nbsp;&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>อาเซียน, เยาวชน, นโยบาย</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=257</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1126"><id>264</id><type>อื่นๆ</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1127"><id>264</id><type>วารสาร</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1128"><id>264</id><type>บทความ</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1129"><id>264</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1130"><id>264</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1131"><id>264</id><type>รายงาน</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1132"><id>264</id><type>หนังสือ</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1133"><id>264</id><type>จุลสาร</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1134"><id>264</id><type>สูจิบัตร</type><title>โครงการศึกษาสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ตำบลสะเมิงใต้ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	โครงการวิจัยสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อสื่อความหมายทางวัฒนธรรม ชุมชนปกาเกอะญอ ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ เป็นโครงการที่ถูกพัฒนาขึ้นระหว่างหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในการนำข้อมูลที่เกิดจากการลงพื้นที่สำรวจสู่การต่อยอดสังเคราะห์ข้อมูลกลายเป็นองค์ความรู้เบื้องต้นที่สามารถนำไปสู่การสื่อความหมายทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ในพื้นที่โดยการมีส่วนร่วมและยอมรับในทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนในชุมชน ด้วยเครื่องมือ 3 ชิ้น ได้แก่ ประวัติศาสตร์ชุมชน แผนที่เดินดิน และปฏิทินชุมชน ท้ายที่สุดจึงเกิดการรวบรวมองค์ความรู้และการจัดการข้อมมูลชุมชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หมู่ที่ 6 และ 11 ต.สะเมิงใต้ จ.เชียงใหม่ อย่างเป็นระบบและมีส่วนร่วม จนเกิดเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์การยืนยันความมีตัวตนและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมในพื้นที่ เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสู่การบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนชาติพันธุ์&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>ชาติพันธุ์, ปกาเกอะญอ, วัฒนธรรม, เชียงใหม่</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=264</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/399-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1135"><id>265</id><type>อื่นๆ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1136"><id>265</id><type>วารสาร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1137"><id>265</id><type>บทความ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1138"><id>265</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1139"><id>265</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1140"><id>265</id><type>รายงาน</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1141"><id>265</id><type>หนังสือ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1142"><id>265</id><type>จุลสาร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1143"><id>265</id><type>สูจิบัตร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 1</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=265</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/410-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1144"><id>266</id><type>อื่นๆ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1145"><id>266</id><type>วารสาร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1146"><id>266</id><type>บทความ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1147"><id>266</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1148"><id>266</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1149"><id>266</id><type>รายงาน</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1150"><id>266</id><type>หนังสือ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1151"><id>266</id><type>จุลสาร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1152"><id>266</id><type>สูจิบัตร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 2</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=266</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/411-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1153"><id>267</id><type>อื่นๆ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1154"><id>267</id><type>วารสาร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1155"><id>267</id><type>บทความ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1156"><id>267</id><type>วิทยานิพนธ์</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1157"><id>267</id><type>รายงานงานวิจัย</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1158"><id>267</id><type>รายงาน</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1159"><id>267</id><type>หนังสือ</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1160"><id>267</id><type>จุลสาร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
<row _id="1161"><id>267</id><type>สูจิบัตร</type><title>การตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในประเทศไทย เพื่อพัฒนาภูมิสารสนเทศจารึกของชาติ ปีที่ 2 : จารึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก เล่มที่ 3</title><creator xsi:nil="true" /><description>&lt;p&gt;
	&amp;quot;หลักฐานโบราณวัตถุประเภทจารึก เปรียบเสมือนหลักศักดิ์สิทธิ์หรืออีกนัยยะหนึ่งคือรูปเคารพ ซึ่งข้อความที่ปรากฏในหลักจารึกไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะสื่อสารกับมนุษย์ หากแต่ต้องการที่จะสื่อสารกับอำนาจเหนือธรรมชาติ&amp;quot; หนึ่งในข้อสังเกตุจากผู้วิจัย เรื่อง ผลการตรวจสอบพิกัดสถานที่พบและเก็บรักษาของจารึกรุ่นก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก อันเป็นการย้อนทบทวนตรวจสอบชำระ ปรับปรุงทะเบียนโบราณวัตถุ และศึกษาการกระจายตัวของโบราณวัตถุประเภทจารึกที่สัมพันธ์กับแหล่งโบราณคดี ภูมิศาสตร์ ในพื้นที่ดังกล่าว ผลการวิจับพบโบราณวัตถุประเภทจารึกกว่า 245 รายการ&amp;nbsp; ประกอบด้วยจารึกจำนวน 247 หลัก ที่สามารถตรวจสอบและระบุตำแหน่งสถานที่พบซึ่งสัมพันธ์กับหมู่บ้าน หรือโบราณสถานและเมืองโบราณ&lt;/p&gt;</description><provenance xsi:nil="true" /><subject>จารึก, ภูมิสารสนเทศ, ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ</subject><spatial xsi:nil="true" /><temporal>21 พ.ศ. 2565</temporal><language>ไทย</language><rights>ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)</rights><license>Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)</license><source.uri>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=267</source.uri><picture>https://www.sac.or.th/databases/sac_research/file_thb/412-cover.jpg</picture></row>
</data>